Is het normaal?
Oophoritis wordt meestal veroorzaakt door een bacteriële infectie en kan het gevolg zijn van chronische bekkenontstekingsziekte (PID). Deze vorm verschilt van auto-immuun oophoritis, een aandoening die wordt veroorzaakt door een storing van het immuunsysteem.
Volgens onvruchtbaarheidsspecialist Brad Trivax, MD, is oophoritis een ongebruikelijke diagnose, die wordt gekenmerkt door cysten, ontstekingen en vergroting in een of beide eierstokken. In sommige gevallen veroorzaakt het ook schade aan de eileiders. Wanneer dit gebeurt, wordt dit salpingo-oophoritis genoemd. PID en salpingo-oophoritis zijn vaker gebruikte termen omdat het probleem vaak niet beperkt blijft tot de eierstokken.
Blijf lezen om meer te weten te komen over waarom oophoritis gebeurt, hoe de symptomen te herkennen en wat u kunt verwachten na een diagnose.
Wat zijn de symptomen?
In sommige gevallen veroorzaakt deze aandoening geen symptomen. Het wordt mogelijk pas gediagnosticeerd als een plotselinge aanval van ernstige bekkenpijn u ertoe brengt medische hulp in te roepen.
Soms zijn de symptomen mild en moeilijk te herkennen als iets buitengewoons. Douching kan ook vroege symptomen maskeren, waardoor de diagnose wordt vertraagd.
Raadpleeg uw arts als u een van de volgende symptomen ervaart:
- pijn in de onderbuik en het bekken
- menstruatiebloeding die zwaarder is dan normaal
- bloeden tussen menstruatiecycli
- pijn of bloeding tijdens geslachtsgemeenschap
- zware vaginale afscheiding, die een vieze geur kan hebben
- branderig gevoel of pijn tijdens het plassen
- moeite met plassen
Deze symptomen kunnen geleidelijk of allemaal tegelijk optreden. Ze kunnen in de loop van de tijd ook ernstiger worden. Deze symptomen kunnen ook worden veroorzaakt door andere aandoeningen.
Naarmate de tijd verstrijkt zonder diagnose, kan deze aandoening leiden tot:
- koorts
- rillingen
- braken
Wat veroorzaakt deze aandoening en wie loopt er risico?
Oophoritis is meestal het gevolg van seksueel overdraagbare aandoeningen (soa's) zoals chlamydia en gonorroe. U kunt uw risico verkleinen door met alle partners veilige seks te beoefenen.
Bacteriën kunnen ook via uw baarmoederhals in het voortplantingsstelsel terechtkomen. Dit kan gebeuren:
- als een spiraaltje (IUD) verkeerd is geplaatst
- tijdens een abortus
- na een miskraam
- tijdens de bevalling
Het is niet duidelijk wat auto-immuun-oophoritis veroorzaakt. In zeldzame gevallen kan deze vorm leiden tot primaire ovariële insufficiëntie (POI).
Hoe wordt de diagnose gesteld?
Na het bekijken van uw symptomen en medische geschiedenis, zal uw arts een lichamelijk onderzoek uitvoeren. Ze zullen ook tests uitvoeren om te bepalen of er een onderliggende infectie is of dat er afwijkingen zijn in de buurt van uw eierstokken en eileiders.
Deze tests omvatten:
- Bloed- en urinetests. Deze tests worden gebruikt om het aantal witte bloedcellen te bepalen en om te zoeken naar ontstekingsmarkers. Ze helpen uw arts ook andere diagnoses uit te sluiten, zoals blaasontsteking.
- Bekkenonderzoek. Hierdoor kan uw arts zoeken naar PID-symptomen.
- Bekken echografie. Deze beeldvormingstest wordt gebruikt om uw interne organen te bekijken. Uw arts kan zowel een transabdominale als een transvaginale echografie uitvoeren om zoveel mogelijk informatie over uw bekkengebied te krijgen. Ze zullen ook de grootte van uw eierstokken beoordelen en controleren op cysten of abcessen.
- Laparoscopie. Als uw arts salpingo-oophoritis vermoedt, zullen ze deze chirurgische test gebruiken om uw eileiders te bekijken. Om dit te doen, plaatsen ze een slanke, verlichte telescoop door een incisie in de onderbuik. Hierdoor kunnen ze uw bekkenorganen bekijken en eventuele blokkades verwijderen.
Welke behandelingsmogelijkheden zijn er?
De onderliggende oorzaak bepaalt uw behandelingsopties. Als u bijvoorbeeld een actieve soa heeft, zal uw arts antibiotica voorschrijven. Abcessen kunnen ook worden behandeld met antibiotica.
In sommige gevallen kan een operatie nodig zijn om geïnfecteerde abcessen af te voeren. Chirurgie kan ook worden gebruikt om blokkades of bekkenhechtingen te verwijderen.
Vrouwen met auto-immuun oophoritis kunnen baat hebben bij hormoonvervangende therapie. Ze hebben mogelijk ook specifieke behandelingen nodig voor hun onderliggende aandoening.
Als u pijn ervaart, overleg dan met uw arts over uw mogelijkheden voor verlichting. Voor sommige vrouwen zijn vrij verkrijgbare pijnstillers en toegepaste warmte voldoende om de symptomen te verminderen. Anderen kunnen baat hebben bij sterkere pijnstillers.
Zijn er complicaties mogelijk?
Als deze aandoening niet wordt behandeld, kan deze uitgebreide schade aan de eierstokken en eileiders veroorzaken. Eileiderschade kan uw kans op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap vergroten.
Soms kan eileider schade veroorzaken. Als de infectie onbehandeld blijft en een abces barst, kan dit leiden tot sepsis. Sepsis kan levensbedreigend zijn.
Zwangerschap en vruchtbaarheid
Bij vroege behandeling kan infectieuze oophoritis worden behandeld voordat het uw vruchtbaarheid beïnvloedt. Als de behandeling wordt uitgesteld, kan uw vruchtbaarheid worden aangetast door littekenweefsel en blokkades. Deze kunnen soms operatief worden verwijderd, zodat u zwanger kunt worden.
Als uw arts deze obstructies niet kan verwijderen, kan hij in-vitrofertilisatie (IVF) aanbevelen. IVF omzeilt de eileiders, waardoor uw kansen op conceptie toenemen. Als beide eierstokken zijn beschadigd, kan het werken met een eiceldonor een manier zijn om zwanger te worden.
Er is geen remedie voor auto-immuun oophoritis of de complicatie ervan, POI. Dit is een uitdagende diagnose en kan een negatieve invloed hebben op uw vruchtbaarheid. Praat met uw arts over uw vermogen om zwanger te worden. Ze kunnen u door uw opties leiden en u adviseren over uw volgende stappen.
Wat zijn de vooruitzichten?
Bij vroege behandeling kan infectieuze oophoritis worden verwijderd en kan conceptie mogelijk zijn. Onbehandeld, oophoritis kan ernstige schade toebrengen aan uw voortplantingsorganen. Door veilige seks te beoefenen, kunt u uw risico verminderen. Je moet ook je gynaecoloog bezoeken voor regelmatige examens. Ze kunnen op eventuele veranderingen letten, waardoor de kans op een vroege diagnose toeneemt.
Auto-immuun oophoritis kan niet worden genezen, maar u kunt met uw arts samenwerken om uw symptomen onder controle te houden.
