Het eerste wat ik je wil vertellen is dat je, voordat je zelfs maar een patiënt bent met een depressieve stoornis, een mens bent.
Jarenlang kende ik die waarheid niet. Ik wist niet dat ik meer was dan een patiënt, dat ik meer was dan mijn ziekte, of dat ik deze wereld waardig was.
Eerlijk gezegd dacht ik dat mijn leven alleen bestond uit verschillende tinten duisternis, mijn 21 psychiatrische ziekenhuisopnames, mijn eindeloze dagen in bed, mijn weken niet douchen en mijn jaren van verdriet. Ik dacht dat dat alles was wat het ooit zou zijn.
Hoewel mijn perceptie geldig was, was en is het niet het geval.
Wat ik ben en wat we zijn, is zoveel meer dan dat. We zijn meer dan onze emoties. We zijn meer dan onze slechte dagen. We zijn meer dan onze duisternis. We zijn meer dan onze depressie.
We zijn een spectaculaire compilatie van kleine overwinningen die bestaan als de kansen niet in ons voordeel zijn.
Met kleine overwinningen bedoel ik wakker worden, opstaan en die extra zware stappen achter je bed zetten. Ik bedoel naar de badkamer lopen, je gezicht wassen, je tanden poetsen en een vochtinbrengende crème aanbrengen. Ik bedoel een douche nemen, schoon ondergoed aantrekken, de was wassen, de was opvouwen en iets eten, ook al is het de koude pizza op het aanrecht van gisteravond. En ik bedoel het huis verlaten, hallo zeggen tegen een ander mens, naar de dokter gaan, met de dokter praten en naar huis gaan om een dutje te doen.
Ik weet dat het gemakkelijk is om zulke kleine handelingen te bagatelliseren, maar ze tellen. Ze tellen omdat alles wat we met deze ziekte doen moeilijk is. Deze overwinningen zijn voor de wereld verborgen en niemand viert hoe baanbrekend ze zijn. Maar ze zijn het bestrijden van iets in ons dat we moeten accepteren in het licht van een samenleving die weigert, en we doen ze nog steeds.
Dit zijn enkele van mijn dagelijkse praktijken die mijn leven ten goede hebben veranderd. Ik wens u hetzelfde licht dat ik onlangs heb gevonden.
Sta me toe om "The Positively Kate Depression-Busting Routine" te introduceren.
1. 's Morgens, wanneer (en als) ik opsta, dans ik
Ik heb er niet altijd zin in, maar als ik mijn lichaam schud, kan ik niet anders dan trots op mezelf zijn. Daarna zeg ik hardop: "Ja, wereld, ik dans, want vandaag, in het licht van de duisternis, begon ik nog steeds."
2. Ik loop naar beneden en beloon mezelf voor het opstaan
Mijn traktatie is om een cappuccino te maken en mijn hond, Wafflenugget, lekker te knuffelen. Ik ben er vast van overtuigd dat iedereen met een depressie beloond moet worden voor het opstaan. Of het nu gaat om suikerhoudende ontbijtgranen, een lekker katje of een bad, doe het. Je verdient het.
3. Ik begin mijn dagelijkse journaalboeking
In mijn dagboek heb ik drie kolommen die ik bijhoud: grote kleine overwinningen, back to basics en mijn dankbaarheidslijst.
Grote kleine overwinningen zijn de "I DID IT" -afwijkingen van mijn leven. Voorbeelden zijn wanneer ik iets bak, een langere wandeling maak dan normaal 20 minuten of iets sociaals doe.
Terug naar de basis zijn de basis van mijn zelfzorgregime: hygiëne, medicijnen, therapie, lichaamsbeweging, meditatie, eten, sociale tijd, enz. Ik volg ze allemaal en vier ze allemaal.
Mijn dankbaarheidslijst is mijn constante herinnering aan de geschenken die ik heb. Ik schrijf alles op wat me een sprankje vreugde geeft. Gisteren schreef ik dat ik het leuk vond hoe mijn roze sneakers eruit zagen in de gele bladeren en dat ik douchte zonder dat mijn partner me meer dan drie keer hoefde te vragen. Onthoud dat kleine dingen tellen.
4. Ik doe elke dag één ding voor iemand anders dan ikzelf
Het klinkt misschien raar, maar ik merk dat als ik om iemand anders dan mezelf geef, ik dat buiten de lens van mijn depressie vier. Het bewijs hebben dat ik vreugde kan creëren buiten mezelf en mijn depressie is meer dan waardevol. Ik heb gisteren bijvoorbeeld wilde bloemen op de trap van mijn buren achtergelaten met een briefje, en de daad bracht me vreugde.
5. Ik doe elke dag één ding voor mij
Depressie zuigt me ervan af te geloven dat ik alles waard ben. Maar als ik iets kleins voor mezelf doe, herinnert het me eraan dat ik mezelf waardeer. Meestal betekent dit met mijn lage energie dat ik naar mijn favoriete show kijk of me overgeef aan mijn favoriete esdoornboter-popcorn.
6. Ik doe elke dag één ding dat me ongemakkelijk maakt
Onze hersenen zijn misschien complex, maar bepaalde aspecten zijn eenvoudig. Elke dag doe ik één ding dat me bang maakt. Gisteren sprak ik namens mijn koffiebedrijf met een bedrijfsjurist aan de telefoon. Er was alle kracht in mijn lichaam en ziel voor nodig om mijn kalmte te bewaren, maar ik deed het. Het gesprek duurde 15 minuten. Daarna heb ik eigenlijk een dutje gedaan omdat het zo belastend was. Maar als ik me ongemakkelijk voel, groei ik een beetje meer uit tot een sterkere, gelukkiger en capabelere versie van mezelf.
7. Ten slotte reciteer, onthoud en bevestig ik deze waarheden:
- Geestelijke gezondheid is nog steeds gezondheid. We moeten onze geest behandelen als een gebroken been.
- Zacht zijn is nog steeds een daad van kracht.
- Kleine stappen zijn nog steeds stappen voorwaarts.
- Zelfvergeving is het grootste hulpmiddel voor groei.
- Om hulp vragen is moedig en het beste hulpmiddel voor herstel.
- Er is geen schaamte in kwetsbaarheid.
- Herstel, hoewel moeilijk, is mogelijk.
Dus hoewel ik niet veronderstel dat ik je ken of je duisternis begrijp, wil ik dat je weet dat ik hier bij je ben, ik zie je, en ik geloof van harte in ons beiden.
Met liefde en sukkel, Kate Speer
