Overzicht
Gedurende ons leven verzamelen we herinneringen die we liever vergeten. Voor mensen die een ernstig trauma hebben meegemaakt, zoals gevechtservaring, huiselijk geweld of kindermishandeling, kunnen deze herinneringen meer dan ongewenst zijn - ze kunnen slopend zijn.
Wetenschappers beginnen net het complexe geheugenproces te begrijpen. Maar er is nog veel dat ze niet begrijpen, waaronder waarom sommige mensen posttraumatische stressstoornis (PTSS) ontwikkelen en anderen niet.
Onderzoek naar opzettelijk vergeten is nog maar ongeveer een decennium aan de gang. Voordien draaide het geheugenonderzoek om het behouden en verbeteren van het geheugen. Het onderwerp van het wissen of onderdrukken van herinneringen is controversieel. Recent onderzoek naar 'pillen vergeten' wordt vaak aangevochten op grond van medische ethiek. Voor sommige mensen kan het echter een redder in nood zijn. Blijf lezen om te leren wat we tot nu toe weten over het opzettelijk vergeten van dingen.
Hoe pijnlijke herinneringen te vergeten
1. Identificeer uw triggers
Herinneringen zijn afhankelijk van de keu, wat betekent dat ze een trigger nodig hebben. Je slechte geheugen zit niet constant in je hoofd; iets in uw huidige omgeving herinnert u aan uw slechte ervaring en veroorzaakt het terugroepproces.
Sommige herinneringen hebben maar een paar triggers, zoals bepaalde geuren of afbeeldingen, terwijl andere er zoveel hebben dat ze moeilijk te vermijden zijn. Iemand met een gevechtsgerelateerd trauma kan bijvoorbeeld worden veroorzaakt door harde geluiden, de geur van rook, gesloten deuren, bepaalde liedjes, items aan de kant van de weg, enzovoort.
Door uw meest voorkomende triggers te identificeren, kunt u ze onder controle krijgen. Wanneer je bewust een trigger herkent, kun je oefenen met het onderdrukken van de negatieve associatie. Hoe vaker je deze associatie onderdrukt, hoe gemakkelijker het wordt. Onderzoekers geloven dat je een trigger ook opnieuw kunt associëren met een positieve of veilige ervaring, waardoor de link tussen de trigger en het negatieve geheugen wordt verbroken.
2. Praat met een therapeut
Profiteer van het proces van geheugenherconsolidatie. Elke keer dat u zich een herinnering herinnert, bedraden uw hersenen die herinnering opnieuw. Wacht na een trauma een paar weken totdat je emoties zijn verdwenen en roep dan actief je geheugen op in een veilige ruimte. Sommige therapeuten adviseren u om de ervaring een of twee keer per week in detail te bespreken. Anderen geven er de voorkeur aan dat u een verhaal van uw verhaal opschrijft en dit vervolgens leest tijdens de therapie.
Door je hersenen te dwingen om herhaaldelijk je pijnlijke geheugen te reconstrueren, kun je je geheugen herschrijven op een manier die het emotionele trauma vermindert. Je zult je geheugen niet wissen, maar als je het je herinnert, zal het minder pijnlijk zijn.
3. Geheugenonderdrukking
Jarenlang hebben onderzoekers een theorie van geheugenonderdrukking onderzocht, het denk / niet-denk-paradigma. Ze geloven dat je de hogere functies van je hersenen, zoals redeneren en rationaliteit, kunt gebruiken om het geheugenherinneringsproces bewust te onderbreken.
Dit betekent in feite dat je oefent met het opzettelijk afsluiten van je pijnlijke geheugen zodra het begint. Nadat je dit een aantal weken of maanden hebt gedaan, kun je (theoretisch) je hersenen trainen om niet te onthouden. Je verzwakt in feite de neurale verbinding waarmee je dat specifieke geheugen kunt oproepen.
4. Blootstellingstherapie
Blootstellingstherapie is een soort gedragstherapie die veel wordt gebruikt bij de behandeling van PTSS en die vooral nuttig kan zijn bij flashbacks en nachtmerries. Terwijl je met een therapeut werkt, confronteer je veilig zowel traumatische herinneringen als veelvoorkomende triggers, zodat je ermee kunt leren omgaan.
Blootstellingstherapie, ook wel langdurige blootstelling genoemd, houdt vaak in dat u het verhaal van uw trauma opnieuw vertelt of erover nadenkt. In sommige gevallen brengen therapeuten patiënten naar plaatsen die ze vanwege PTSS hebben vermeden. Uit een multisite klinische studie van blootstellingstherapie onder vrouwelijke servicemedewerkers bleek dat blootstellingstherapie succesvoller was dan een andere veel voorkomende therapie bij het verminderen van PTSS-symptomen.
5. Propranolol
Propranolol is een bloeddrukmedicijn uit de klasse van geneesmiddelen die bekend staat als bètablokkers en wordt vaak gebruikt bij de behandeling van traumatische herinneringen. Propranolol, dat ook wordt gebruikt om faalangst te behandelen, stopt de fysieke angstreactie: trillende handen, zweten, hartkloppingen en een droge mond.
Uit recent dubbelblinde onderzoeken bij 60 mensen met PTSS bleek dat een dosis propranolol die 90 minuten voor aanvang van een herinneringssessie (het vertellen van uw verhaal) eenmaal per week gedurende zes weken eenmaal per week werd gegeven, een significante vermindering van de PTSS-symptomen opleverde.
Dit proces maakt gebruik van het geheugenherconsolidatieproces dat plaatsvindt wanneer u een geheugen oproept. Propranolol in uw systeem hebben terwijl u zich een herinnering herinnert, onderdrukt de emotionele angstreactie. Later kunnen mensen de details van het evenement nog steeds onthouden, maar het voelt niet langer verwoestend en onhandelbaar aan.
Propranolol heeft een zeer hoog veiligheidsprofiel, wat betekent dat het over het algemeen als veilig wordt beschouwd. Psychiaters zullen dit medicijn vaak off-label voorschrijven. (Het is nog niet door de FDA goedgekeurd voor de behandeling van PTSS.) U kunt informeren naar lokale psychiaters in uw regio en kijken of zij dit behandelprotocol gebruiken in hun praktijken.
Hoe werkt geheugen?
Geheugen is het proces waarin uw geest informatie registreert, opslaat en oproept. Het is een uiterst complex proces dat nog steeds niet goed wordt begrepen. Veel theorieën over hoe verschillende aspecten van het geheugen werken, zijn nog steeds niet bewezen en worden besproken.
Onderzoekers weten wel dat er verschillende soorten geheugen zijn, die allemaal afhangen van een complex netwerk van neuronen (je hebt er ongeveer 100 miljard) in veel verschillende delen van je hersenen.
De eerste stap bij het maken van geheugen is het vastleggen van informatie in het kortetermijngeheugen. Onderzoekers weten al tientallen jaren dat dit proces van het coderen van nieuwe herinneringen sterk afhankelijk is van een klein deel van de hersenen dat de hippocampus wordt genoemd. Het is daar dat de overgrote meerderheid van de informatie die u gedurende de dag verkrijgt, komt en gaat en blijft voor minder dan een minuut.
Soms markeren uw hersenen echter bepaalde stukjes informatie als belangrijk en waardig om te worden overgebracht naar langdurige opslag via een proces dat geheugenconsolidatie wordt genoemd. Het is algemeen bekend dat emotie hierbij een grote rol speelt.
Decennia lang geloofden onderzoekers dat consolidatie een eenmalig iets was. Als je eenmaal een geheugen hebt opgeslagen, zou het er altijd zijn. Recent onderzoek heeft echter bewezen dat dit niet het geval is.
Denk aan een bepaald geheugen als een zin op een computerscherm. Elke keer dat je je een herinnering herinnert, moet je die zin herschrijven, waarbij je specifieke neuronen in een specifieke volgorde afvuurt, alsof je de woorden uittypt. Dit is een proces dat bekend staat als reconsolidatie.
Soms, als je te snel typt, maak je fouten en verander je een woord hier of daar. Je brein kan ook fouten maken wanneer het een herinnering reconstrueert. Tijdens het reconstructieproces worden je herinneringen kneedbaar, wat betekent dat je ze kunt aanpassen of manipuleren.
Bepaalde technieken en medicijnen kunnen het reconsolidatieproces benutten, waardoor bijvoorbeeld de angstgevoelens die aan een bepaald geheugen zijn verbonden, effectief worden verwijderd.
Hoe we goede en slechte herinneringen onthouden
Het is algemeen bekend dat mensen emotionele herinneringen levendiger onthouden dan saaie herinneringen. Dit heeft te maken met een klein gebied diep in je hersenen, de amygdala.
De amygdala speelt een belangrijke rol bij emotionele respons. Onderzoekers zijn van mening dat de emotionele reactie van de amygdala je zintuiglijke bewustzijn verhoogt, wat betekent dat je herinneringen effectiever invoert en codeert.
Het vermogen om angst te voelen en te herinneren speelde een essentiële rol in de evolutie van het menselijk ras. Om deze reden zijn traumatische herinneringen zo moeilijk te vergeten.
Uit recent onderzoek is gebleken dat goede en slechte herinneringen eigenlijk in verschillende delen van de amygdala zijn geworteld, in afzonderlijke groepen neuronen. Dit bewijst dat je geest goede en slechte herinneringen fysiek anders reconstrueert.
het komt neer op
Herinneringen aan pijn en trauma zijn moeilijk te vergeten, maar er zijn manieren om ze te beheersen. Hoewel het onderzoek snel vordert, zijn er nog geen medicijnen beschikbaar die bepaalde herinneringen kunnen wissen.
Met wat hard werken kun je echter een manier vinden om te voorkomen dat slechte herinneringen voortdurend in je hoofd opduiken. Je kunt er ook aan werken om het emotionele element van die herinneringen te verwijderen, waardoor ze veel gemakkelijker te verdragen zijn.
