Life Balms - Vol. 2: Arabelle Sicardi En The Beauty Of Ruins

2024 Auteur: Jesus Peterson | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 11:22

'Zelfzorg', zoals bedacht door Audre Lorde, is een term die oorspronkelijk terreur onderzoekt. Nu verkeerd begrepen om iets op afstand toegeeflijk te beschrijven - huid- en lichaamsbehandelingen of een extra stukje van iets - is de ware betekenis van zelfzorg, zoals het betrekking heeft op de bevindingen van Lorde in haar laatste dagen, verloren.

Ik merk vaak dat ik gefascineerd ben door de andere kant van gemeenschappelijke 'zelfzorg'-tradities, namelijk schoonheid en haar verschrikkingen. (Anders dan die van Lorde natuurlijk.) Terwijl ik nadacht over mijn eigen opvattingen over schoonheid en zorg, kwam Arabelle Sicardi in me op. Momenteel werkt Arabelle aan hun debuutboek en schuwt de lelijkheid van wat schoonheid is en wat het kan gaan betekenen niet. Nee, echt: dit essay over de vele connotaties van parfum, en dit, over de bezorgdheid van spa-trippen voor transgender-niet-conformerende mensen, moet worden gelezen.

Vang ons gesprek hieronder, terwijl ze praten over schoonheid als een instrument van macht, de praktijken bij het beweren van eigenheid en hun go-to-producten van het moment.

Amani Bin Shikhan: De eerste vraag is simpel: hoe was je 2017?

Arabelle Sicardi: Een compleet vuilvuur. Ik ben blij dat ik in therapie ben om te verwerken! 2018 was al beter dan 2017 en het is hier een maand geweest [ten tijde van dit interview] - ik vond schrijven over vorig jaar erg nuttig. Uiteindelijk realiseerde ik me dat het ging om het doden van delen van mij die moesten sterven, en welke delen van mij niet te ontkennen zijn. Echt definitief van het apocalyptische bewustzijn - dingen onthuld.

AB: Kun je daar iets over zeggen? Wat is onmiskenbaar gebleken en wat is tot rust gebracht?

AS: Het gaat erom wat ik aan anderen kan geven en wat ik voor mezelf moet sparen. Ik ging echt zo ver als ik kon, en nog wat. Van dichtbij en lelijk leren hoe mensen armoede en trauma verwerken, was ook in 2017 een grote les voor mij. Als ik aan 2017 denk, denk ik veel aan bepaalde delen van de empathie-examens - [dat wil zeggen dat] geen trauma discrete randen heeft. Trauma bloedt. En empathie is niet altijd voldoende. Zeker, denk ik, dat is het zelden.

AB: Verdomme, dat voel ik. Ik ben blij dat je blij bent dat je in therapie bent.

AS: Ik heb mijn therapeut gemist! Het is zo leuk om er nu een te hebben. Wanneer er nu iets ergs gebeurt, lach ik en voel ik mijn gevoelens en ga ik: "Wauw, ik kan niet wachten om dit in therapie te verwerken!" Ik mag het loslaten. Het is de beste levenshack, wetende dat ik een ondersteuningssysteem heb om me te zien wanneer ik heb besloten om [op een manier die niet] is te verwerken, afhankelijk van mijn openbare verwerking van mijn trauma. Ik hoef mijn weg uit het trauma niet te schrijven.

AB: Wat denk je dat je 2017 heeft doorstaan, zelfs oppervlakkig? Je boeien of 'levensbalsems', zeg maar?

AS: Ik had specifieke vriendschappen die me letterlijk meerdere keren hebben gered. Op de bank blijven zitten als ik nergens anders heen kon. Gezichtsmaskers ermee doen en niet onder druk staan om te moeten vertrekken. Mijn favoriete boekwinkel is ook erg belangrijk voor mij, en ik heb daar veel tijd doorgebracht met het lezen van mijn weg langs wanhoop en in mijn verbeelding. Dat was ook leuk.

Deel op Pinterest

AB: Vertel me over de boekwinkel.

AS: [Het heet] Molasses Books. Het is een coffeeshop / tweedehands boekwinkel [in Brooklyn] die na sluitingstijd wijn verkoopt. Soms blijf ik daar de hele dag. Het juiste boek lijkt me altijd te vinden als ik daar ben, en ik vind het leuk om te weten dat ik mijn boeken inruil voor de openbaringen van iemand anders.

AB: Ik vind het heerlijk om een boek te openen om liefdesbriefjes of vreemde markeringen te vinden, ook al heb ik ze nooit in mijn eigen boeken gezet. Het voelt alsof het leven erin leeft, weet je?

AS: Marginalia is mijn favoriete ding over boeken. Ik moet dingen kunnen onderstrepen. Ik maak foto's terwijl ik onderstreep, dus ik heb een enorme marginale index die zo'n tien jaar beslaat. Boeken zijn zo tastbaar. Ik moet rechtstreeks met ze kunnen praten.

AB: Vind je schoonheid in de slijtage? Of maak je je daar geen zorgen over?

AS: Ik hou van vernietiging en versleten dingen. Het lijkt op dat Japanse concept van wabi-sabi. Ik denk dat boeken zijn bedoeld om gelezen en geliefd te worden.

AB: Kun je me meer vertellen over je begrip van wabi-sabi?

AS: Het is een wereldbeeld gebaseerd op imperfectie en versleten zijn, gebaseerd op de boeddhistische leer van de drie kenmerken van het bestaan - vergankelijkheid, lijden en dit ding dat ku wordt genoemd, wat lijkt op … afwezigheid van zelfnatuur? Ik weet het niet … het is voor mij de romantiek van deconstructie. Ik denk dat het nieuwsgierigheid en tederheid in gewone dingen stimuleert, waar ik van hou, omdat er echt schoonheid is in alles. Ik raakte super op wabi-sabi en de filosofie van avant-garde design op de middelbare school, toen ik me realiseerde dat mode politiek kan zijn. Ik denk dat dingen ons dingen laten voelen, en wabi-sabi is een heel positieve benadering van imperfectie en doodgaan.

AB: Hoe ziet u schoonheid in wezen? Hoe zit het met jou op de manier waarop het werkt?

AS: Mijn praktijk is altijd geweest: schoonheid is terreur. Hoe meer ik het schrijf en lees, des te meer zie ik het minder als terreur, letterlijk, en meer als een voertuig van macht. Maar macht en terreur zijn in onze realiteit hetzelfde. Het is maar semantiek. Ik ben geïnteresseerd in hoe we dat wat tegen ons wordt gebruikt, kunnen gebruiken om ons te beschermen. Schoonheid is slechts een hulpmiddel van een instelling, dus ik bekijk het altijd vanuit een perspectief van context en strategie.

Als ik bijvoorbeeld over een schoonheidsmerk schrijf met een [opgepoetste] naam voor een product, schrijf ik over racisme en profiteer ik ervan dat we ons slecht voelen over onszelf. En als ik over parfum schrijf, ben ik zelden super geïnteresseerd in "als je de geur van dit ding lekker vindt …" Ik ben meer geïnteresseerd in het werk dat nodig is om iets te bereiken, en de kosten ervan, en wat dat is iets kan iemand anders in de kamer over u vertellen. Schoonheid is op andere manieren politiek. Ik hou ervan om over schoonheid te schrijven omdat ik graag over politiek en strategie leer, zodat ik wat ik leer kan delen met mensen van wie ik hou, zodat we onszelf kunnen beschermen.

Deel op Pinterest

AB: Schoonheid als alchemie en benutte kracht.

AS: Ja. Ik bedoel, we hebben oorlog gevoerd voor mooie dingen. Niets is wenselijker dan het verlangen zelf, weet je?

AB: Hoe zit het met het verlangen?

AS: Het is zo grappig omdat ik over schoonheid schrijf, maar ik denk niet dat ik het ooit zal benaderen vanuit een punt van "dit zal je wenselijk maken" tenzij ik een cynicus ben omdat het zoiets is als, wenselijk voor wie? Met welk doel? Daarom is schoonheid voor mij een balsem. Ik denk niet dat het iemand zal redden, maar het helpt ons om onszelf een tijdje te redden. Ik ben ermee begonnen omdat ik dacht dat het meer bevrijdend zou zijn dan mode, maar hoe meer ik ervan weet, hoe meer ik me realiseer dat dit niet het geval is. Maar het is nog steeds zo nuttig en we kunnen er nog zoveel mee doen.

AB: Jouw kijk op schoonheid en haar verwevenheid met politiek, geschiedenis, cultuur, genderidentiteit - alles - is zo diep interessant voor mij. Ik denk dat veel van de manier waarop we over schoonheid praten, is alsof het lichtzinnig is, of iets dat constant wordt gedeeld. Vind je dat het voor jou meer een ding is dat je met jezelf oefent of een ding dat je met anderen oefent?

AS: Ik bedoel, dat hangt ervan af of ik mezelf begrijp als een duidelijke grens van mijn zelfzijn met andere mensen. En dat doe ik niet! Ik heb de neiging zoveel van mij te delen. Ik denk dat het heel belangrijk is om te beseffen dat we een erfenis achterlaten. Ik ben zo geïnteresseerd in schoonheid als een cultureel product en een voertuig omdat het een van de meest voor de hand liggende bewijzen is van vrouwelijkheid en identiteitscreatie in de geschiedenis.

De basis van mijn schoonheidspraktijk was altijd met andere vrouwen in soortgelijke, logeer-instellingen of het kijken naar mijn vriendinnen die make-up op deden en verliefd op ze werden omdat ze hun mascara besmeurden en er niet om gaven, en het was zo vertederend. Natuurlijk doe ik het 'voor mezelf', maar ik weet dat ik verstrikt ben in anderen, en schoonheid is zo teder om met letterlijk iedereen te delen - volmaakte vreemden of beste vrienden. Ik vind dat geweldig. Het is het krachtigste deel ervan: weten dat je nooit alleen bent, weten dat je nooit de enige getuige bent. Dat is echte kracht, en de meesten van ons leren het te dienen in plaats van andersom. We hebben niet geleerd hoe we onszelf moeten bezitten. Ons is geleerd om de arbeid van het zelf onzichtbaar te maken en er gemakkelijk uit te zien of wat dan ook.

Deel op Pinterest

AB: Om een beetje lichter te worden: wat zijn je schoonheidsroutines? Hoe zien ze er dagelijks uit?

AS: Ik had een super ingewikkelde routine omdat #beautyeditor, etc., maar ik weet het niet, ik besteed er nu minder aandacht aan. Hoe minder ik erom geef, hoe beter ik eruit zie. Ik denk dat de stress om er niet op mijn best uit te zien me doet lijken op [mijn] ergste. Mijn ochtendroutine [nu] kan gewoon mijn gezicht sproeien met aloë vera-spray, of het kan Cosrx Good Morning-reiniger, een toner, een essence, een slakkenmucine-moisturizer en zonnebrandcrème zijn. Mijn nachtelijke routine is meestal altijd ingewikkeld omdat ik het doe terwijl ik Netflix aan het kijken ben en een [geredigeerd] rol.

Ik kan in één nacht drie gezichtsmaskers maken. (Dat is niet ongebruikelijk voor mij.) Ik draai mijn retinoïden dagelijks. Serums die ik ook gebruik. Het hangt vanaf de dag af van mijn huid.

Deel op Pinterest

AB: Is huidverzorging altijd belangrijk voor je geweest, of is het iets dat je hebt opgebouwd om deel uit te maken van je levensroutine? Die betekenis moet een betekenis buiten zichzelf hebben, toch?

AS: Het hangt ervan af wanneer je ziet dat mijn leven begint. Huidverzorging was altijd belangrijk voor mij, zelfs als kind. Maar vooral omdat ik bang was voor mijn lichaam en het zag als een mislukking om op welke manier dan ook gecorrigeerd te worden. En hoe meer ik leerde, hoe beter ik me voelde en hoe beter ik er uiteindelijk uitzag. Het is ook zo leuk om constant de lijn rond 'correctie' en 'keuzevrijheid' te volgen. Ik hou soms echt van mijn acne, maar ik hou er ook niet eens van om me zorgen te maken over het verbergen van dingen, omdat er niets te verbergen is omdat ik geen littekens kan hebben [met make-up].

Het mentale werk om me goed te voelen over mijn lichaam in de wereld is zo verbonden met schoonheidspraktijken. En dat is ok. Ik houd me graag bezig met het gesprek over waar ik me voor zou moeten schamen, waar ik voor moet werken, wat niet kan worden opgelost.

AB: Wat valt niet te ontkennen en wat kan worden gedood, om het rond te maken.

AS: Ja. Er is geen goed antwoord op schoonheid, wat mij zeer geruststelt. Ik moet er de hele tijd hard voor werken. Ik hou ervan om iets onmogelijks na te jagen.

AB: Ik beschouw schoonheid vaak als het puin van alles eromheen. Proberen te begrijpen wat er overblijft.

AS: [Een fragment uit] een van mijn favoriete gedichten van Stanza, door Alice Notley: "geen huis in schoonheid of kracht / alleen mezelf / ik ben." Het is stil en vernietigend. [Het] laat je niets hebben. "Geen huis in schoonheid of kracht / alleen mezelf / ik ben."

Arabelle's Life Balms

• Foam rollers! Ik ga niet meer naar yoga of fietsen in studio's - te duur, post het Classpass-tijdperk van $ 99, dat ik voor altijd zal missen. Dus ik doe om de nacht yoga voor het slapengaan of, als ik lui ben, gebruik ik gewoon deze schuimroller. Ik heb een gruwelijke houding en zit de hele dag, dus er is niets bevredigender dan een goede inversie. Soms kijk ik de hele tijd actiefilms en schuimrollen. John Wick + Foam Roller = Winst.
• Wirwar speelgoed. Ik heb er jaren geleden willekeurig een gekregen van een schoonheidsmerk en ik draag het nog steeds rond als ik bijzonder gestrest ben en geneigd ben om opnieuw te beginnen met het plukken van mijn huid.
• Dumplings. Ik heb deze grove traditie van knoedels en champagne met vrienden in Chinatown. En ik kan niet echt iets anders koken dan knoedels en willekeurig Taiwanees straatvoedsel. Niets troost me meer dan alleen een hele zak van $ 4 knoedels koken. Azijn en sojasaus zijn uiterst noodzakelijk.

Zoals Arabelle's gedachten? Volg hun reis op Twitter en Instagram.

Amani Bin Shikhan is een cultuurschrijver en onderzoeker met een focus op muziek, beweging, traditie en geheugen - vooral wanneer ze samenvallen. Volg haar op Twitter. Foto door Asmaà Bana.