Overzicht
Mono, ook wel infectieuze mononucleosis of klierkoorts genoemd, is een veel voorkomende virale infectie. Het wordt meestal veroorzaakt door het Epstein-Barr-virus (EBV). Ongeveer 85 tot 90 procent van de volwassenen heeft tegen de tijd dat ze 40 jaar oud zijn antilichamen tegen EBV.
Mono komt het meest voor bij tieners en jonge volwassenen, maar kan ook bij kinderen voorkomen. Blijf lezen om meer te weten te komen over mono bij kinderen.
Hoe kan mijn kind mono zijn geworden?
EBV wordt verspreid door nauw contact, vooral door in contact te komen met het speeksel van een geïnfecteerde persoon. Om deze reden, en vanwege de leeftijdsgroep van mensen die het het meest treft, wordt mono vaak "de zoenziekte" genoemd.
Mono wordt echter niet alleen verspreid door zoenen. Het virus kan ook worden overgedragen door het delen van persoonlijke spullen, zoals eetgerei en drinkglazen. Het kan ook worden verspreid door hoesten of niezen.
Omdat nauw contact de verspreiding van EBV bevordert, kunnen kinderen vaak besmet raken door interacties met speelkameraadjes op dagopvang of op school.
Hoe weet ik of mijn kind mono heeft?
De symptomen van mono verschijnen meestal tussen vier en zes weken na infectie en kunnen zijn:
- zich erg moe of vermoeid voelen
- koorts
- keelpijn
- spierpijn en pijn
- hoofdpijn
- vergrote lymfeklieren in de nek en oksels
- vergrote milt, soms met pijn in de linkerbovenhoek van de buik
Kinderen die onlangs zijn behandeld met antibiotica zoals amoxicilline of ampicilline, kunnen een roze huiduitslag op hun lichaam krijgen.
Sommige mensen hebben misschien mono en weten het niet eens. In feite kunnen kinderen weinig of geen symptomen hebben. Soms lijken de symptomen op keelpijn of griep. Hierdoor kan de infectie vaak niet gediagnosticeerd worden.
Hoe wordt mijn kind gediagnosticeerd?
Omdat de symptomen vaak erg op die van andere aandoeningen lijken, kan het moeilijk zijn om een diagnose te stellen op basis van de symptomen alleen.
Als mono wordt vermoed, kan de arts van uw kind een bloedtest uitvoeren om te zien of uw kind bepaalde antilichamen in hun bloed heeft. Dit wordt een Monospot-test genoemd.
Testen is echter niet altijd nodig, omdat er geen behandeling is en het meestal zonder complicaties verdwijnt.
De Monospot-test kan snel resultaten opleveren - binnen een dag. Het kan echter soms onnauwkeurig zijn, vooral als het binnen de eerste week van infectie wordt uitgevoerd.
Als de resultaten van de Monospot-test negatief zijn, maar er nog steeds een vermoeden bestaat, kan de arts van uw kind de test een week later herhalen.
Andere bloedtesten, zoals een volledige bloedtelling (CBC), kunnen een diagnose van mono helpen ondersteunen.
Mensen met mono hebben meestal een hoger aantal lymfocyten, waarvan er veel atypisch kunnen zijn, in hun bloed. Lymfocyten zijn een soort bloedcellen die virale infecties helpen bestrijden.
Wat is de behandeling?
Er is geen specifieke behandeling voor mono. Omdat een virus het veroorzaakt, kan het niet worden behandeld met antibiotica.
Als je kind mono heeft, doe dan het volgende:
- Zorg ervoor dat ze voldoende rust krijgen. Hoewel kinderen met mono zich misschien niet zo vermoeid voelen als tieners of jonge volwassenen, is meer rust nodig als ze zich slechter of moe gaan voelen.
- Voorkom uitdroging. Zorg ervoor dat ze voldoende water of andere vloeistoffen krijgen. Uitdroging kan symptomen zoals hoofd- en lichaamspijnen verergeren.
- Geef ze een vrij verkrijgbare pijnstiller. Pijnstillers zoals paracetamol (Tylenol) of ibuprofen (Advil of Motrin) kunnen helpen bij pijntjes en kwalen. Onthoud dat kinderen nooit aspirine mogen krijgen.
- Laat ze koude vloeistoffen drinken, op een keelpastille zuigen of een koud voedsel zoals een ijslolly eten als hun keel erg pijnlijk is. Bovendien kan gorgelen met zout water ook helpen bij keelpijn.
Hoe lang duurt het voordat mijn kind hersteld is?
Veel mensen met mono merken dat hun symptomen binnen een paar weken beginnen te verdwijnen. Soms kunnen gevoelens van vermoeidheid of vermoeidheid een maand of langer aanhouden.
Terwijl uw kind herstelt van mono, moet hij of zij ruw spelen of contactsporten vermijden. Als hun milt is vergroot, vergroten dit soort activiteiten het risico op een miltruptuur.
De arts van uw kind zal u laten weten wanneer hij veilig kan terugkeren naar normale activiteitsniveaus.
Het is vaak niet nodig dat uw kind de dagopvang of school mist als ze mono hebben. Ze moeten waarschijnlijk worden uitgesloten van sommige spelactiviteiten of lessen lichamelijke opvoeding terwijl ze herstellen, dus u moet de school van uw kind informeren over hun toestand.
Artsen weten niet precies hoe lang EBV na ziekte aanwezig kan blijven in het speeksel van een persoon, maar meestal kan het virus daarna nog een maand of langer worden gevonden.
Daarom moeten kinderen die mono hebben gehad zeker hun handen wassen - vooral na hoesten of niezen. Bovendien mogen ze geen items zoals drinkglazen of eetgerei delen met andere kinderen.
De vooruitzichten
Er is momenteel geen vaccin beschikbaar om te beschermen tegen infectie met EBV. De beste manier om te voorkomen dat u besmet raakt, is door goede hygiëne te beoefenen en te voorkomen dat u persoonlijke spullen deelt.
De meeste mensen zijn blootgesteld aan EBV tegen de tijd dat ze de middelbare leeftijd bereiken. Als je eenmaal mono hebt gehad, blijft het virus de rest van je leven in je lichaam sluimeren.
EBV kan af en toe opnieuw worden geactiveerd, maar deze reactivering leidt doorgaans niet tot symptomen. Wanneer het virus opnieuw wordt geactiveerd, is het mogelijk om het door te geven aan anderen die er nog niet aan zijn blootgesteld.
