Overzicht
Het Hughes-syndroom, ook bekend als 'sticky blood syndrome' of antifosfolipidensyndroom (APS), is een auto-immuunziekte die van invloed is op de manier waarop uw bloedcellen aan elkaar binden of stollen. Het Hughes-syndroom wordt als zeldzaam beschouwd.
Vrouwen met terugkerende miskramen en mensen met een beroerte voor de leeftijd van 50 jaar ontdekken soms dat het Hughes-syndroom een onderliggende oorzaak was. Het Hughes-syndroom treft naar schatting drie tot vijf keer zoveel vrouwen als mannen.
Hoewel de oorzaak van het Hughes-syndroom onduidelijk is, geloven onderzoekers dat voeding, levensstijl en genetica allemaal van invloed kunnen zijn op het ontwikkelen van de aandoening.
Symptomen van het Hughes-syndroom
De symptomen van het Hughes-syndroom zijn moeilijk te herkennen, omdat bloedstolsels niet iets zijn dat u gemakkelijk kunt identificeren zonder andere gezondheidsproblemen of complicaties. Soms veroorzaakt het Hughes-syndroom een kanten rode uitslag of bloeding uit uw neus en tandvlees.
Andere tekenen dat u mogelijk het Hughes-syndroom heeft, zijn onder meer:
- terugkerende miskraam of doodgeboorte
- bloedstolsels in je benen
- voorbijgaande ischemische aanval (TIA) (vergelijkbaar met een beroerte, maar zonder permanente neurologische effecten)
- beroerte, vooral als u jonger bent dan 50 jaar
- laag aantal bloedplaatjes
- hartaanval
Mensen met lupus hebben meer kans op het Hughes-syndroom.
In zeldzame gevallen kan het onbehandelde Hughes-syndroom escaleren als u gelijktijdig stollingsincidenten door het hele lichaam heeft. Dit wordt catastrofaal antifosfolipidensyndroom genoemd en het kan zowel ernstige schade aan uw organen als de dood veroorzaken.
Oorzaken van het Hughes-syndroom
Onderzoekers werken nog steeds aan het begrijpen van de oorzaken van het Hughes-syndroom. Maar ze hebben vastgesteld dat er een genetische factor speelt.
Het Hughes-syndroom wordt niet rechtstreeks van een ouder doorgegeven, zoals andere bloedaandoeningen, zoals hemofilie, kunnen zijn. Maar als u een familielid heeft met het Hughes-syndroom, heeft u meer kans om de aandoening te ontwikkelen.
Het is mogelijk dat een gen dat is verbonden met andere auto-immuunziekten ook het Hughes-syndroom veroorzaakt. Dat zou verklaren waarom mensen met deze aandoening vaak andere auto-immuunziekten hebben.
Het hebben van bepaalde virale of bacteriële infecties, zoals E. coli of het parvovirus, kan ertoe leiden dat het Hughes-syndroom zich ontwikkelt nadat de infectie is verdwenen. Medicatie om epilepsie onder controle te houden, evenals orale anticonceptiva, kunnen ook een rol spelen bij het veroorzaken van de aandoening.
Deze omgevingsfactoren kunnen ook interageren met leefstijlfactoren - zoals onvoldoende beweging krijgen en een dieet met veel cholesterol eten - en het Hughes-syndroom veroorzaken.
Maar kinderen en volwassenen zonder een van deze infecties, leefstijlfactoren of medicatiegebruik kunnen op elk moment nog steeds het Hughes-syndroom krijgen.
Meer studies zijn nodig om de oorzaken van het Hughes-syndroom te achterhalen.
Diagnose van het Hughes-syndroom
Het Hughes-syndroom wordt gediagnosticeerd door middel van een reeks bloedonderzoeken. Deze bloedtesten analyseren de antilichamen die uw immuuncellen maken om te zien of ze zich normaal gedragen of dat ze zich richten op andere gezonde cellen.
Een veel voorkomende bloedtest die het Hughes-syndroom identificeert, wordt een antilichaamimmunoassay genoemd. Mogelijk moet u een aantal hiervan laten uitvoeren om andere voorwaarden uit te sluiten.
Het Hughes-syndroom kan verkeerd worden gediagnosticeerd als multiple sclerose omdat de twee aandoeningen vergelijkbare symptomen hebben. Grondige tests zouden uw juiste diagnose moeten bepalen, maar het kan even duren.
Behandeling van het Hughes-syndroom
Het Hughes-syndroom kan worden behandeld met bloedverdunners (medicatie die het risico op bloedstolsels vermindert).
Sommige mensen met het Hughes-syndroom vertonen niet de symptomen van bloedstolsels en hebben geen behandeling nodig die verder gaat dan aspirine om het risico op stolsels te voorkomen.
Anticoagulantia, zoals warfarine (Coumadin), kunnen worden voorgeschreven, vooral als u een voorgeschiedenis heeft van diepe veneuze trombose.
Als u probeert een zwangerschap te dragen en het Hughes-syndroom heeft, krijgt u mogelijk een lage dosis aspirine of een dagelijkse dosis bloedverdunner heparine voorgeschreven.
Vrouwen met het Hughes-syndroom hebben 80 procent meer kans om een baby te dragen als ze worden gediagnosticeerd en een eenvoudige behandeling te starten.
Dieet en lichaamsbeweging voor het Hughes-syndroom
Als u de diagnose Hughes-syndroom krijgt, kan een gezond dieet uw risico op mogelijke complicaties, zoals een beroerte, verminderen.
Als u een dieet eet dat rijk is aan fruit en groenten en weinig transvetten en suikers bevat, krijgt u een gezonder cardiovasculair systeem, waardoor bloedstolsels minder waarschijnlijk worden.
Als u het Hughes-syndroom behandelt met warfarine (Coumadin), adviseert de Mayo Clinic u om consistent te zijn met hoeveel vitamine K u consumeert.
Hoewel kleine hoeveelheden vitamine K uw behandeling mogelijk niet beïnvloeden, kan het regelmatig variëren van uw inname van vitamine K uw medicatie-werkzaamheid gevaarlijk veranderen. Broccoli, spruitjes, kekerbonen en avocado zijn enkele voedingsmiddelen die veel vitamine K bevatten.
Regelmatige lichaamsbeweging krijgen kan ook een onderdeel zijn van het beheersen van uw toestand. Vermijd roken en behoud een gezond gewicht voor uw lichaamstype om uw hart en aderen sterk te houden en beter bestand tegen schade.
De vooruitzichten
Voor de meeste mensen met het Hughes-syndroom kunnen tekenen en symptomen worden behandeld met bloedverdunners en anticoagulantia.
In sommige gevallen zijn deze behandelingen niet effectief en moeten andere methoden worden gebruikt om te voorkomen dat uw bloed stolt.
Als het onbehandeld blijft, kan het Hughes-syndroom uw cardiovasculaire systeem beschadigen en uw risico op andere gezondheidsproblemen, zoals een miskraam en een beroerte, vergroten. Behandeling van het Hughes-syndroom is levenslang, omdat er geen remedie is voor deze aandoening.
Als u een van de volgende symptomen heeft gehad, overleg dan met uw arts over het testen op het Hughes-syndroom:
- meer dan één bevestigde bloedstolsels die complicaties veroorzaakten
- een of meer miskramen na de 10e week van de zwangerschap
- drie of meer vroege miskramen in het eerste trimester van de zwangerschap
