Hoe we de wereld zien vormen wie we kiezen te zijn - en het delen van meeslepende ervaringen kan de manier waarop we met elkaar omgaan, ten goede komen. Dit is een krachtig perspectief
Dean Martin zei ooit: 'Ik heb medelijden met mensen die niet drinken. Als ze 's ochtends wakker worden, is dat net zo goed als ze de hele dag zullen voelen.'
De minuten of uren voordat ik elke ochtend iets eet of drink, zijn net zo goed als ik me elke dag ga voelen. Maar het komt niet door onthouding - ik geniet van een heerlijk glas wijn.
Het komt omdat ik chronische interstitiële cystitis (IC) of het pijnlijke blaassyndroom heb. Het vereist een strikt aanbevolen dieet om de symptomen op afstand te houden.
IC is een pijnlijke, chronische blaasontsteking die vaak plassen, urgentie, pijn, druk en enorme kosten veroorzaakt. In mijn geval veroorzaakt het een bekkenbodemdisfunctie die ernstig genoeg is om elke drie maanden Botox-injecties te vereisen.
Mijn laagste pijnniveau is wanneer ik voor het eerst wakker word, voordat ik iets heb gegeten of gedronken dat mijn ongelooflijk gevoelige blaas zou kunnen irriteren.
Toch heb ik besloten dat ik klaar ben met het verliezen van de intimiteit die wordt gedeeld door eten, de creativiteit van nieuwe culinaire inspanningen of gewoon mijn eigen hedonistische verlangen om alles te proeven en te ervaren wat ik kan.
Ergens krimpt mijn urogynecoloog omdat ze weet wat ik je ga vertellen: ik houd me niet aan het dieet.
Het IC-dieet is er een van eliminatie, wat betekent dat u in wezen uw voedselinname beperkt tot drie ingrediënten en probeert flauw, saai voedsel te tolereren om uw symptomen laag te houden. Het eliminatiegedeelte komt binnen wanneer u een vierde ingrediënt verwelkomt.
Stel dat je alleen brood, bananen en appels eet - zonder iets erop. Je kunt boter proberen en kijken hoe je je voelt. Als die boter de symptomen versterkt, probeer dan een andere.
Vervolgens moet u beslissen of u een basislijn van pijn accepteert met een dieet dat boter bevat, van alle bouwsteeningrediënten, of dat u het een leven lang met een lagere (maar niet niet-bestaande) pijn en boterloze broodjes moet vermijden.
Ik besteedde veel van mijn tijd in eerste instantie na te denken over hoe ketchup zuur is en chocolade verergert terwijl ik plukte op stapels blote kippenborst en bruine rijst. Toen realiseerde ik me dat samen brood breken essentieel is voor de band met mensen.
Meer pijn accepteren om te genieten van nieuwe culinaire hoogstandjes
Ik moet ervaren, experimenteren en proeven. Mijn meest op elkaar afgestemde zintuig (na chronische pijn, dat na zes jaar lijden een soort van zintuig wordt) is altijd smaak geweest.
Kwaliteit van leven is een onnauwkeurige maatstaf die clinici gebruiken en patiënten moeten dit zelf bepalen. Als patiënt met een chronische, langdurige aandoening is een deel van de belangenbehartiging het ontwikkelen van de assertiviteit om het leven te claimen dat u wilt.
Clinici fronsen mijn koffie-inname en liefde voor degustatiemenu's. Maar ik vind het bekwaam dat een algemene veronderstelling is dat mensen met ziekten goede, volgzame patiënten moeten zijn die bereid zijn zichzelf op te offeren om de legitimiteit van hun pijn te valideren.
Toen ik op mijn zestiende mijn diagnose kreeg, overwoog ik het leven dat voor mij lag en besloot ik dat ik meer pijn kon verdragen dan ik voelde met een restrictief dieet. Een paar jaar later nam ik mijn lage-symptoom-zelf mee naar Dublin en Londen voor semesters in het buitenland. Ik at alles en de meeste nachten werden afgesloten met gezonde, schaamteloze pinten. Dus wat als ik vijf keer vaker naar het toilet ging dan mijn metgezellen?
De kloof tussen de door de dokter voorgeschreven levensstijlbeperkingen en mijn verlangen om de wereld te leren door middel van smaak was voor mij mentaal gemakkelijk om over te steken.
Dus geniet ik onbevreesd van de zelfgemaakte curry van mijn vriend. Ik ontwikkelde een thee-obsessie die leidde tot een band met een van mijn beste vrienden. Op zondag koken mijn partner en ik een nieuw recept, meestal iets dat wat tijd in beslag neemt en iets zorgvuldiger hakken en schroeien.
Deze en vele andere culinaire avonturen irriteren mijn lekkende blaaswand, die reageert op cayennepeper als een slak die gezouten wordt.
Toch zijn deze momenten en de herinneringen die ze me hebben gegeven cruciaal voor de kwaliteit van leven die ik heb.
Op een gegeven moment is pijn pijn en wordt de cijferscore minder verleidelijk om kritisch te onderzoeken.
Mensen die bekend zijn met het IC-dieet zullen protesteren dat het drinken van alcohol is als, nou ja, alcohol in een open wond gieten. Hoewel ik het niet oneens ben, denk ik dat het beoordelen van de waarde van de drank alles is. Geconfronteerd met meerdere mogelijkheden in het buitenland, waar sociale binding bijna uitsluitend in pubs in Dublin en Londen plaatsvond, heb ik de keuze gemaakt om gedenkwaardige ervaringen voorrang te geven boven basale, grove pijn.
Er is nog steeds aandacht, planning en balans
Ik stopte ongeveer tien jaar geleden met de onzin van het eliminatiedieet. Mijn enige concessie vandaag is om na 20.00 uur pittige gerechten te vermijden, dus slapen is geen nachtelijke strijd tussen paprika en de melk die ik zal moeten eten om het te compenseren.
Ik ben nog steeds gewapend met hulpgenoten zoals Prelief, een zuurreductiemiddel in mijn koffie en baksoda-water reddingsdrankjes, ik besloot om gewoon mijn best te doen met deze pijnbasislijn. Ik ben strategisch - ik verleid de tapasgoden de avond voor een vlucht niet - maar ik zal me nooit meer vervuld voelen omdat ik een modelpatiënt was die een dieet volgde dat gebaseerd was op leegte.
Ik begin mijn ochtenden nu op mijn dak met een grote Chemex vol koffie uit mijn favoriete winkel in de Berkshires. Ik denk aan de vrienden waarmee ik was toen ik het brouwsel ontdekte, en mijn leven is voller voor de gedeelde ervaring van voortreffelijke overgieten op een pittoreske plek.
Hoewel het een gemakkelijke beslissing was om meer pijn te accepteren voor een oprecht leven, was het geen moeiteloze overgang. Weerstaan aan pijn en het voldoende beheersen om te voorkomen dat u bezwijkt aan een aantal slechte coping-mechanismen, vereist oprechte toewijding.
Ik heb vaker boos gehuild over de vorm van het blok van de kok voor mijn koelkast dan ik zal toegeven. Maar ik heb gemerkt dat die rustige momenten van frustratie vervaagd zijn omdat ik meer ruimte nodig heb voor het plannen en onthouden van momenten met vrienden en familie.
Door van mijn leven een speurtocht naar smaken te maken - of het nu voedsel, mensen of verhalen zijn - heb ik een ziekte getrotseerd die mijn vreugde had kunnen stelen.
Chaya is een aarzelende blaaseigenaar die in Cambridge woont met haar partner en hun eenogige, polydactylkat. Vang haar terwijl ze nog een klein bord bestelt en kookt met enorme hoeveelheden knoflook als ze niet schrijft over de volksgezondheid en chronische ziekten.
