Stel je voor dat artritis psoriatica een pauzeknop had. Boodschappen doen of uit eten gaan of koffie drinken met onze partner of vrienden zou zoveel leuker zijn als deze activiteiten onze fysieke pijn niet zouden vergroten.
Ik werd in 2003 gediagnosticeerd met artritis psoriatica, twee jaar na de diagnose psoriasis. Maar mijn diagnose kwam minstens vier jaar nadat ik symptomen begon te ervaren.
Hoewel ik geen manier heb gevonden om mijn symptomen te onderbreken of te stoppen, heb ik mijn dagelijkse pijn kunnen verminderen. Een aspect van mijn pijnbestrijdingsplan is om te onthouden dat mijn ziekte altijd bij mij is en dat ik die overal moet aanpakken.
Hier zijn vijf benodigdheden om mijn pijn onderweg te erkennen en aan te pakken.
1. Een plan
Wanneer ik een uitje van welke aard dan ook plan, moet ik rekening houden met mijn artritis psoriatica. Ik zie mijn chronische ziekten als kinderen. Het zijn geen goed opgevoede mensen, maar snotaapjes die graag porren, schoppen, schreeuwen en bijten.
Ik kan niet alleen maar hopen en bidden dat ze zich zullen gedragen. In plaats daarvan moet ik een plan bedenken.
Er was een tijd dat ik dacht dat deze ziekte volkomen onvoorspelbaar was. Maar na er jaren mee te hebben geleefd, realiseer ik me nu dat het me signalen stuurt voordat ik een opflakkering ervaar.
2. Hulpmiddelen voor pijnbestrijding
Ik zet me mentaal schrap om een verhoogd niveau van pijn te verwachten, wat me dwingt om pijn voor te bereiden terwijl ik mijn huis uit ben.
Afhankelijk van waar ik heen ga en hoe lang het uitje zal duren, neem ik een extra tas mee met een paar van mijn favoriete pijnbestrijdingstools of gooi ik wat ik nodig heb in mijn tas.
Enkele van de items die ik in mijn tas bewaar, zijn:
- Etherische oliën, die ik gebruik om de pijn en spanning in mijn nek, rug, schouders, heupen of waar ik pijn voel te verlichten.
- Hervulbare icepacks die ik vul met ijs en op mijn knieën of onderrug aanbreng als ik een ontsteking in mijn gewrichten ervaar.
- Draagbare heat-wraps voor het verlichten van spierspanning in mijn nek en onderrug.
- Een elastisch verband om mijn ijszak op zijn plaats te houden terwijl ik onderweg ben.
3. Een manier om de behoeften van mijn lichaam te beoordelen
Terwijl ik onderweg ben, luister ik naar mijn lichaam. Ik ben een professional geworden in het afstemmen op de behoeften van mijn lichaam.
Ik heb geleerd om mijn vroege pijnsignalen te herkennen en te stoppen met wachten totdat ik het niet meer kan tolereren. Ik voer voortdurend mentale scans uit om mijn pijn en symptomen te beoordelen.
Ik vraag me af: beginnen mijn voeten pijn te doen? Klopt mijn ruggengraat? Is mijn nek gespannen? Zijn mijn handen opgezwollen?
Als ik mijn pijn en symptomen opmerk, weet ik dat het tijd is om actie te ondernemen.
4. Herinneringen om te rusten
Actie ondernemen is soms net zo eenvoudig als een paar minuten rusten.
Als ik bijvoorbeeld in Disneyland ben, geef ik mijn voeten een pauze na langdurig lopen of staan. Hierdoor kan ik langer in het park blijven. Bovendien ervaar ik die avond minder pijn omdat ik er niet doorheen heb geduwd.
Door de pijn te dringen, reageert de rest van mijn lichaam vaak. Als ik tijdens een lunch spanning in mijn nek of onderrug voel, sta ik op. Als staan en strekken geen optie zijn, excuseer ik mezelf naar het toilet en breng pijnstillende oliën of een hittepakking aan.
Het negeren van mijn pijn maakt mijn tijd weg van huis ellendig.
5. Een dagboek om van mijn ervaring te leren
Ik wil altijd leren van mijn ervaring. Hoe ging mijn uitje? Heb ik meer pijn ervaren dan ik had verwacht? Zo ja, wat veroorzaakte het en was er iets dat ik had kunnen doen om het te voorkomen? Als ik niet veel pijn had, wat deed ik dan of wat gebeurde er waardoor het minder pijnlijk werd?
Als ik merk dat ik zou willen dat ik iets anders had meegenomen, noteer ik wat het is en zoek dan een manier om het de volgende keer mee te nemen.
Ik vind journaling de meest effectieve manier om van mijn uitstapjes te leren. Ik log wat ik heb meegebracht, markeer wat ik heb gebruikt en noteer wat ik in de toekomst anders moet doen.
Niet alleen helpen mijn dagboeken me te bedenken wat ik moet meenemen of doen, maar ze helpen me ook mijn lichaam en mijn chronische ziekten beter te leren kennen. Ik heb waarschuwingssignalen leren herkennen die ik in het verleden niet kon. Hierdoor kan ik mijn pijn en symptomen aanpakken voordat ze uit de hand lopen.
Afhalen
Ik behandel uitstapjes met artritis psoriatica en mijn andere pijnlijke chronische ziekten op dezelfde manier alsof ik het huis verlaat met kieskeurige baby's en peuters. Wanneer ik dit doe, merk ik dat mijn ziekten minder driftbuien veroorzaken. Minder driftbuien betekent minder pijn voor mij.
Cynthia Covert is een freelance schrijver en blogger bij The Disabled Diva. Ze deelt haar tips om beter en met minder pijn te leven, ondanks meerdere chronische ziekten, waaronder artritis psoriatica en fibromyalgie. Cynthia woont in Zuid-Californië en als ze niet schrijft, kun je ze langs het strand vinden of plezier maken met familie en vrienden in Disneyland.
