5 Tekenen Mijn Lichaam En Hersenen Smeken Om Alleen Tijd

2024 Auteur: Jesus Peterson | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 11:22

Het kan elke typische avond zijn: het diner is aan het koken, mijn partner doet dingen in de keuken en mijn kind speelt in hun kamer. Ik kan op de bank zitten lezen of de was opvouwen in de slaapkamer als mijn partner komt en me iets vraagt, of mijn kind begint geluiden te maken terwijl ze spelen.

Plots is mijn interne dialoog een lange reeks uuuuggggghhhhh-geluiden terwijl ik mijn adrenaline voel stijgen.

Dit is mijn lichaam dat schreeuwt dat ik te lang heb moeten wachten.

Als moeder, partner en vrouw in deze samenleving kan het gemakkelijk zijn om verstrikt te raken in een cyclus van constant dingen doen voor andere mensen. Het is echter essentieel om ervoor te zorgen dat we ook voor onszelf zorgen. Soms betekent dat dat je er even tussenuit moet om wat tijd alleen door te brengen.

Door onszelf niet de tijd te geven om op te laden, lopen we het risico op te branden, zowel emotioneel als fysiek.

Gelukkig ben ik de waarschuwingssignalen gaan herkennen dat ik mezelf te veel onder druk zet. Hieronder staat een lijst met vijf manieren waarop mijn lichaam en geest aangeven dat ik in mijn eentje al enige tijd te laat ben en welke veranderingen ik aanbreng om ervoor te zorgen dat ik goed voor mezelf zorg.

1. Niets klinkt meer leuk

Een van de eerste indicatoren die ik voor mezelf nodig heb, is wanneer dingen gewoon niet leuk klinken. Ik kan merken dat ik intern klaag over het vervelen of uitstellen van creatieve projecten waar ik normaal gesproken naar uitgekeken zou hebben.

Het is alsof mijn geest moet worden opgeladen voordat hij alles kan aannemen waarbij creatieve energie wordt verbruikt.

Als ik merk dat dit gebeurt, realiseer ik me dat het tijd is voor een 'ik-date'. Dit kan zo simpel zijn als naar de bibliotheek gaan en een uur rondkijken of een kopje thee gaan halen en naar Pinterest kijken voor nieuwe ideeën voor kunstprojecten.

2. Ik merk dat ik ALLE dingen wil eten

Ik heb door de jaren heen geleerd dat ik een emotionele eter ben. Dus als ik merk dat ik plotseling trek heb in alle snacks in huis, is het een goede herinnering om bij mezelf in te checken en te kijken wat er intern aan de hand is.

Over het algemeen, als ik merk dat ik naar de chips of chocolade reik, komt dat omdat ik op zoek ben naar een ontsnapping door mijn smaakpapillen.

Soms erken ik dat ik gestrest ben en doe ik een warm bad, neem een boek en mijn snacks mee. Andere keren vraag ik me af wat ik eigenlijk nodig heb; het zijn niet de snacks, maar eerder een enorm glas water en citroen, samen met wat rustige tijd zittend op de veranda.

3. Ik ben overweldigd door de kleine dingen

Meestal ben ik erg bedreven in het jongleren met meerdere verantwoordelijkheden terwijl ik kalm blijf. Soms merk ik echter dat ik overweldigd word door de kleinste dingen.

Misschien merk ik halverwege het avondeten dat ik een ingrediënt mis en raak ik emotioneel verlamd terwijl ik probeer een vervanging te bedenken. Of ik realiseer me na het verlaten van de winkel dat ik vergat shampoo te kopen en in tranen uitbarstte.

Telkens wanneer ik merk dat ik niet meer met deze dingen kan rollen en in plaats daarvan door hen wordt tegengehouden, is het een goede indicatie voor mezelf dat ik te veel op mijn bord heb en een pauze moet nemen. Meestal is dit een goed moment om zelfzorg te beoefenen. Dit bevat:

• Ik geef mezelf een stevige realiteitscheck. Is deze situatie echt het einde van de wereld?
• Uitzoeken of aan mijn basisbehoeften is voldaan. Heb ik honger? Moet ik wat water drinken? Zou ik me beter voelen als ik een paar minuten ga liggen?
• Hulp zoeken. Ik kan mijn partner bijvoorbeeld vragen om shampoo op te halen als ze weg zijn.

Door een paar van die kleine dingen van mijn bord te halen, kan ik wat tijd voor mezelf terugwinnen om goed te ontspannen en op te laden.

4. Ik begin te snauwen naar mijn geliefden

Ik ben er trots op dat ik over het algemeen behoorlijk gelijkmatig ben. Dus als kleine geluiden van mijn kind onder mijn huid kruipen, of als ik gefrustreerd raak doordat mijn partner mij een vraag stelt, weet ik dat er iets aan de hand is.

Als ik merk dat ik chagrijnig en pittig word met mijn dierbaren, zal ik mezelf in wat mijn familie plaatst en ik een 'zelfopgelegde time-out' noemen. Dit is gereserveerd voor wanneer een van ons beseft dat ze hun limiet hebben bereikt en dat het echt een paar minuten moet duren.

Voor mij ga ik vaak de slaapkamer in en haal diep adem en oefen aardingstechnieken, zoals het wrijven van een gladde steen of het ruiken van essentiële oliën. Ik kan een paar minuten een spelletje op mijn telefoon spelen of gewoon de kat aaien.

Gedurende deze tijd zal ik ook nadenken over wat ik op dat moment eigenlijk nodig heb

Als ik uiteindelijk klaar ben om weer met mensen om te gaan, zal ik teruggaan en mijn excuses aanbieden voor het snappen. Ik zal mijn kind of partner laten weten wat er aan de hand is en, indien nodig, laten weten dat ik iets nodig heb.

5. Ik wil me verstoppen in de slaapkamer … of badkamer … of kast …

Bij meer dan één gelegenheid ben ik met mijn telefoon de badkamer binnengeslopen, niet omdat ik moest gaan, maar omdat ik gewoon een paar momenten van rust wilde hebben. Deze handeling om mezelf daadwerkelijk uit mijn familie te verwijderen, is dat mijn lichaam me vertelt dat ik echt meer tijd voor mezelf nodig heb - en niet alleen in mijn badkamer gedurende vijf minuten!

Als ik merk dat ik dit doe of de neiging heb om mezelf op te sluiten in de slaapkamer (voor meer dan alleen de eerder genoemde zelfopgelegde time-out), dan weet ik dat het echt tijd is om weg te komen. Ik haal mijn planner tevoorschijn en zoek wat tijd om de lunch alleen met mezelf te plannen. Of ik vraag mijn partner of we kunnen praten over een goede tijd voor mij om een paar dagen weg te gaan en een overnachting te plannen.

Ik kom bijna altijd verfrist uit deze tijden terug en een meer liefhebbende moeder, een meer aanwezige partner en in het algemeen meer mezelf

Als ik de signalen ken, kan ik actie ondernemen

Al deze signalen zijn voor mij goede indicatoren dat ik niet voor mezelf zorg zoals ik dat nodig heb. Wanneer ik deze dingen begin te voelen, kan ik bij mezelf inchecken en mijn verschillende zelfzorgpraktijken implementeren.

Van een warm bad en een boek of een wandeling met een vriend tot een paar dagen bij mijn familie vandaan, deze kunnen helpen mijn lichaam en geest nieuw leven in te blazen en te verjongen.

En hoewel uw indicatoren kunnen verschillen van de mijne, zal het helpen om voor uzelf te zorgen als u weet wat ze zijn - en wat het beste werkt om ze te verlichten.

Angie Ebba is een queer gehandicapte artiest die schrijfworkshops geeft en landelijk optreedt. Angie gelooft in de kracht van kunst, schrijven en optreden om ons te helpen onszelf beter te begrijpen, gemeenschap op te bouwen en verandering aan te brengen. Je kunt Angie vinden op haar website, haar blog of Facebook.