Wat zijn communicatiestoornissen
Communicatiestoornissen kunnen van invloed zijn op hoe een persoon concepten ontvangt, verzendt, verwerkt en begrijpt. Ze kunnen ook de spraak- en taalvaardigheid verzwakken of het vermogen om berichten te horen en te begrijpen verminderen. Er zijn veel soorten communicatiestoornissen.
Soorten communicatiestoornissen
Communicatiestoornissen zijn op verschillende manieren gegroepeerd. Expressieve taalstoornissen maken spreken moeilijk. Gemengde receptief-expressieve taalstoornissen maken het begrijpen van taal en spreken moeilijk.
Spraakstoornissen beïnvloeden uw stem. Ze bevatten:
- articulatiestoornis: woorden veranderen of vervangen, zodat berichten moeilijker te begrijpen zijn
- vloeiendheidsstoornis: spreken met een onregelmatig tempo of spraakritme
- stemstoornis: een abnormale toonhoogte, volume of lengte van spraak hebben
Taalstoornissen beïnvloeden de manier waarop u spraak of schrijven gebruikt. Ze bevatten:
-
taalvormstoornissen, die van invloed zijn op:
- fonologie (geluiden waaruit taalsystemen bestaan)
- morfologie (structuur en constructie van woorden)
- syntaxis (hoe zinnen worden gevormd)
- taalinhoudstoornissen, die de semantiek beïnvloeden (betekenissen van woorden en zinnen)
- taalfunctiestoornissen, die pragmatiek beïnvloeden (gebruik van sociaal geschikte boodschappen)
Gehoorstoornissen afbreuk doen aan de mogelijkheid om gebruik te maken spraak en / of taal. Iemand met een gehoorstoornis kan worden omschreven als doof of slechthorend. Doven kunnen niet vertrouwen op horen als belangrijkste communicatiebron. Slechthorenden kunnen tijdens de communicatie slechts beperkt gebruik maken van het gehoor.
Centrale verwerkingsstoornissen beïnvloeden hoe een persoon gegevens analyseert en gebruikt in auditieve signalen.
Wat veroorzaakt communicatiestoornissen?
In veel gevallen zijn de oorzaken van communicatiestoornissen niet bekend.
Communicatiestoornissen kunnen ontwikkelings- of verworven aandoeningen zijn. Oorzaken zijn onder meer:
- abnormale hersenontwikkeling
- blootstelling aan middelenmisbruik of toxines voor de geboorte
- gespleten lip of gehemelte
- genetische factoren
- traumatisch hersenletsel
- neurologische aandoeningen
- beroertes
- tumoren in het gebied dat wordt gebruikt voor communicatie
Wie loopt er risico op communicatiestoornissen?
Communicatiestoornissen komen vaak voor bij kinderen. Volgens het National Institute on Deafness and other Communication Diseases (NIDCD) heeft 8 tot 9 procent van de jonge kinderen een spraakgeluidsstoornis. Dit percentage daalt tot 5 procent voor kinderen in de eerste klas (NIDCD).
Communicatiestoornissen komen ook veel voor bij volwassenen. In de Verenigde Staten hebben ongeveer 7,5 miljoen mensen moeite om hun stem te gebruiken. Bovendien lijden 6 tot 8 miljoen mensen aan een of andere vorm van taalaandoening (NIDCD).
Patiënten met hersenletsel hebben een hoger risico om deze aandoeningen te krijgen. Veel aandoeningen komen echter spontaan voor. Dit kan het begin van afasie zijn, wat het onvermogen is om taal te gebruiken of te begrijpen. Tot 1 miljoen mensen in de Verenigde Staten hebben deze aandoening (NIDCD).
Wat zijn de symptomen van communicatiestoornissen?
De symptomen zijn afhankelijk van het type en de oorzaak van de aandoening. Ze kunnen zijn:
- repetitieve geluiden
- misbruik van woorden
- onvermogen om op een begrijpelijke manier te communiceren
- onvermogen om berichten te begrijpen
Diagnose van communicatiestoornissen
Voor een nauwkeurige diagnose is mogelijk de inbreng van meerdere specialisten nodig. Huisartsen, neurologen en logopedisten kunnen tests afnemen. Veel voorkomende tests zijn onder meer:
- een volledig lichamelijk onderzoek
- psychometrisch testen van redeneer- en denkvaardigheden
- spraak- en taaltesten
- magnetische resonantiebeeldvorming (MRI)
- computertomografie (CT) -scan
- psychiatrische evaluatie
Communicatiestoornissen behandelen
De meeste mensen met communicatiestoornissen hebben baat bij logopedie. De behandeling hangt af van het type en de ernst van de aandoening. Onderliggende oorzaken, zoals infecties, kunnen als eerste worden behandeld.
Voor kinderen is het het beste om zo vroeg mogelijk met de behandeling te beginnen. Een logopedist kan patiënten helpen bij het opbouwen van bestaande sterke punten. Behandeling kan remediërende technieken omvatten om zwakke vaardigheden te verbeteren. Alternatieve communicatievormen zoals gebarentaal kunnen ook worden geleerd.
Met groepstherapie kunnen patiënten hun vaardigheden testen in een veilige omgeving. Gezinsdeelname wordt meestal aangemoedigd.
Prognose
Verschillende factoren kunnen beperken hoeveel verandering mogelijk is, waaronder de oorzaak en de mate van de aandoening. Voor kinderen kan de gecombineerde steun van ouders, leerkrachten en spraak- en taalprofessionals nuttig zijn. Voor volwassenen kan zelfmotivatie belangrijk zijn.
Preventie
Er zijn geen specifieke manieren om communicatiestoornissen te voorkomen. Het vermijden van bekende risicofactoren, zoals alles dat hersenletsel kan veroorzaken, kan helpen, evenals het verlagen van uw risico op een beroerte door een gezonde levensstijl te leiden.
Veel communicatiestoornissen treden op zonder bekende oorzaken.
Als er bij kinderen vermoedelijke communicatiestoornissen zijn, moeten deze zo snel mogelijk worden vastgesteld (CHOP).
