Hoe Lang Duurt Het Om Van Alcohol Te Ontgiften? Tijdlijn En Meer

2024 Auteur: Jesus Peterson | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 11:22

Als u besluit om dagelijks en zwaar te stoppen met drinken, zult u waarschijnlijk ontwenningsverschijnselen ervaren. De tijd die het kost om te ontgiften hangt af van een paar factoren, waaronder hoeveel je drinkt, hoelang je hebt gedronken en of je eerder ontgift bent.

De meeste mensen hebben vier tot vijf dagen na hun laatste drankje geen detox-symptomen meer.

Lees verder voor meer informatie over het tijdsbestek dat u kunt verwachten bij het ontgiften van alcohol.

Tijdlijn

Volgens een literatuuronderzoek uit 2013 in het Industrial Psychiatry Journal, zijn de volgende algemene richtlijnen over wanneer u ontwenningsverschijnselen van alcohol kunt verwachten:

6 uur

Kleine ontwenningsverschijnselen beginnen meestal ongeveer zes uur na je laatste drankje. Iemand met een lange geschiedenis van zwaar drinken kan zes uur na het stoppen met drinken een aanval krijgen.

12 tot 24 uur

Een klein percentage van de mensen die alcoholontwenning ondergaan, heeft op dit moment hallucinaties. Ze kunnen dingen horen of zien die er niet zijn. Hoewel dit symptoom eng kan zijn, beschouwen artsen het niet als een ernstige complicatie.

24 tot 48 uur

Kleine ontwenningsverschijnselen gaan meestal in deze periode door. Deze symptomen kunnen zijn: hoofdpijn, trillingen en maagklachten. Als een persoon slechts een kleine ontwenning ondergaat, bereiken hun symptomen gewoonlijk een piek van 18 tot 24 uur en beginnen ze na vier tot vijf dagen te verminderen.

48 uur tot 72 uur

Sommige mensen ervaren een ernstige vorm van alcoholontwenning die artsen de delirium tremens (DT's) of delirium voor alcoholontwenning noemen. Een persoon met deze aandoening kan een zeer hoge hartslag, toevallen of een hoge lichaamstemperatuur hebben.

72 uur

Dit is het moment waarop ontwenningsverschijnselen bij alcohol meestal het ergst zijn. In zeldzame gevallen kunnen matige ontwenningsverschijnselen een maand aanhouden. Deze omvatten een snelle hartslag en illusies (dingen zien die er niet zijn).

Ontwenningsverschijnselen

Alcohol onderdrukt het centrale zenuwstelsel. Dit veroorzaakt gevoelens van ontspanning en euforie. Omdat het lichaam gewoonlijk werkt om het evenwicht te bewaren, zal het de hersenen signaleren om meer neurotransmitterreceptoren te maken die het centrale zenuwstelsel prikkelen of stimuleren.

Als je stopt met drinken, haal je alcohol niet alleen weg van de receptoren die je oorspronkelijk had, maar ook van de extra receptoren die je lichaam maakte. Als gevolg hiervan is je zenuwstelsel overactief. Dit veroorzaakt symptomen zoals:

• ongerustheid
• prikkelbaarheid
• misselijkheid
• snelle hartslag
• zweten
• trillingen

In ernstige gevallen kunt u DT's ervaren. Symptomen die artsen associëren met DT's zijn onder meer:

• hallucinaties
• hoge lichaamstemperatuur
• illusies
• paranoia
• toevallen

Dit zijn de meest ernstige symptomen van alcoholontwenning.

Andere factoren

Volgens een artikel uit 2015 in het New England Journal of Medicine krijgt naar schatting 50 procent van de mensen met een alcoholverslaving ontwenningsverschijnselen als ze stoppen met drinken. Artsen schatten dat 3 tot 5 procent van de mensen ernstige symptomen zal hebben.

Meerdere factoren kunnen van invloed zijn op hoe lang het kan duren voordat u uit de alcohol stapt. Een arts zal al deze factoren in overweging nemen bij het inschatten hoe lang en hoe ernstig uw symptomen kunnen zijn.

Risicofactoren voor DT's zijn onder meer:

• abnormale leverfunctie
• geschiedenis van DT's
• geschiedenis van aanvallen met alcoholontwenning
• laag aantal bloedplaatjes
• lage kaliumspiegels
• laag natriumgehalte
• oudere leeftijd op het moment van terugtrekking
• reeds bestaande uitdroging
• aanwezigheid van hersenletsels
• gebruik van andere drugs

Als u een van deze risicofactoren heeft, is het belangrijk dat u zich terugtrekt uit alcohol in een medische instelling die is uitgerust om alcoholgerelateerde complicaties te voorkomen en te behandelen.

Sommige revalidatiefaciliteiten bieden een snel ontgiftingsproces. Dit houdt in dat iemand een kalmerend medicijn krijgt, zodat ze niet wakker zijn en zich niet bewust zijn van hun symptomen. Deze aanpak is echter niet geschikt voor mensen met andere gezondheidsproblemen, zoals hart- of leverproblemen.

Behandelingen

Om de ontwenningsverschijnselen van een persoon te beoordelen en behandelingen aan te bevelen, gebruiken artsen vaak een schaal die het Clinical Institute for Intrekking Assessment for Alcohol wordt genoemd. Hoe hoger het aantal, hoe erger de symptomen van een persoon zijn en hoe meer behandelingen ze waarschijnlijk nodig hebben.

Mogelijk hebt u geen medicijnen nodig voor het stoppen van alcohol. U kunt nog steeds therapie- en steungroepen volgen terwijl u door de ontwenning gaat.

Mogelijk hebt u medicijnen nodig als u matige tot ernstige ontwenningsverschijnselen heeft. Voorbeelden hiervan zijn:

• Benzodiazepines. Artsen schrijven deze geneesmiddelen voor om de kans op epileptische aanvallen tijdens het stoppen met alcohol te verminderen. Voorbeelden zijn diazepam (Valium), alprazolam (Xanax) en lorazepam (Ativan). Artsen kiezen vaak voor deze medicijnen om alcoholontwenning te behandelen.
• Neuroleptische medicijnen. Deze medicijnen kunnen de activiteit van het zenuwstelsel helpen onderdrukken en kunnen nuttig zijn bij het voorkomen van epileptische aanvallen en opwinding als gevolg van alcoholontwenning.
• Voedingsondersteuning. Artsen kunnen voedingsstoffen zoals foliumzuur, thiamine en magnesium toedienen om ontwenningsverschijnselen te verminderen en om tekorten aan voedingsstoffen veroorzaakt door alcoholgebruik te corrigeren.

Artsen kunnen andere medicijnen voorschrijven om ontwenningsgerelateerde symptomen te behandelen. Een voorbeeld is een bètablokker (zoals propranolol) om hoge bloeddruk te verlagen.

Zodra de onmiddellijke ontwenningsverschijnselen zijn verdwenen, kan een arts medicijnen voorschrijven om de kans te verkleinen dat iemand weer gaat drinken. Voorbeelden hiervan zijn:

• disulfiram (Antabuse). Dit medicijn kan het hunkeren naar alcohol verminderen en iemand erg ziek maken als hij drinkt terwijl hij het gebruikt.
• naltrexon (ReVia). Naltrexon kan het hunkeren naar alcohol verminderen en een persoon helpen om zich te onthouden van alcohol door opioïde (feelgood) receptoren in hun lichaam te blokkeren.
• topiramaat (Topamax). Dit geneesmiddel kan het alcoholgebruik helpen verminderen en de perioden van onthouding door alcoholmisbruik verlengen.

Een arts kan deze en andere geneesmiddelen met u bespreken. U kunt ervoor kiezen om deze samen met therapie- en steungroepen te gebruiken om u te helpen uw nuchterheid te behouden.

Hoe u hulp kunt krijgen

Als je door het drinken uit de hand loopt en je klaar bent om hulp te zoeken, kunnen veel organisaties je helpen.

Het National Institute on Alcohol Abuse and Alcoholism biedt ook een Navigator-tool voor alcoholbehandeling die u kan helpen de juiste behandelingen voor u te vinden die dicht bij huis zijn.

Andere online bronnen die goed onderzochte informatie en ondersteuning bieden, zijn onder meer:

• Anonieme Alcoholisten
• Nationale Raad voor alcoholisme en drugsverslaving
• Nationaal Instituut voor alcoholmisbruik en alcoholisme

Uw huisarts kan u adviseren over waar u zorg kunt zoeken voor de fysieke en mentale symptomen van alcoholontwenning. Het is erg belangrijk om hulp te zoeken als je worstelt met alcoholmisbruik. Het is mogelijk om behandeld te worden en een gezond, nuchter leven te leiden.

Volgens het National Institute on Alcohol Abuse and Alcoholism is naar schatting een derde van de mensen die worden behandeld voor alcoholproblemen een jaar later nuchter.

Naast de nuchtere individuen, drinken veel van de resterende tweederde ook minder en ervaren ze na een jaar minder alcoholgerelateerde gezondheidsproblemen.

het komt neer op

Als u zich zorgen maakt over mogelijke ontwenningsverschijnselen bij alcohol, neem dan contact op met uw arts. Een arts kan uw algehele gezondheids- en alcoholmisbruikgeschiedenis beoordelen om u te helpen bepalen hoe waarschijnlijk het is dat u symptomen zult ervaren.