Het is normaal dat u zich zorgen maakt na de geboorte van uw kleintje. Je vraagt je af: eten ze goed? Genoeg slapen? Al hun kostbare mijlpalen bereiken? En hoe zit het met ziektekiemen? Zal ik ooit weer slapen? Hoe is zoveel wasgoed opgestapeld?
Volkomen normaal - niet vermeld, een teken van je al diepe liefde voor je nieuwste aanwinst.
Maar soms is het iets meer. Als je angst uit de hand lijkt te lopen, je de meeste tijd gespannen bent of je 's nachts wakker houdt, heb je misschien meer dan de kriebels van de nieuwe ouders.
Je hebt waarschijnlijk gehoord van postpartumdepressie (PPD). Het heeft veel aandacht gekregen en geloof ons, dat is een goede zaak - omdat postpartumdepressie heel reëel is en de aandacht verdient. Maar ben je je bewust van zijn minder bekende neef, postpartum angststoornis? Laten we dat van dichterbij bekijken.
Symptomen van postpartumangst
Houd er rekening mee dat de meeste (zo niet alle) nieuwe ouders zich zorgen maken. Maar de symptomen van een postpartum angststoornis zijn:
- constante of bijna constante zorgen die niet kunnen worden verlicht
- gevoelens van angst voor dingen die je vreest, zullen gebeuren
- slaapstoornissen (ja, dit is moeilijk om uit te kiezen, aangezien een pasgeborene betekent dat je slaap wordt verstoord, zelfs zonder angst te hebben - maar beschouw dit als wakker worden of moeite hebben met slapen wanneer je baby rustig slaapt)
- race gedachten
Alsof dat nog niet genoeg was, kunt u ook fysieke symptomen hebben die verband houden met postpartumangst, zoals:
- vermoeidheid
- hartkloppingen
- hyperventilatie
- zweten
- misselijkheid of braken
- beven of trillen
Er zijn een aantal nog specifiekere vormen van postpartumangst: postpartum paniekstoornis en postpartum obsessieve-compulsieve stoornis (OCS). Hun symptomen komen overeen met die van hun niet-postpartum-tegenhangers, maar kunnen meer specifiek verband houden met uw rol als nieuwe ouder.
Bij postpartum-OCS heeft u mogelijk obsessieve, terugkerende gedachten over schade of zelfs overlijden die uw baby overkomt. Bij postpartum paniekstoornis kunt u plotselinge paniekaanvallen krijgen die verband houden met soortgelijke gedachten.
Postpartum paniekaanvallen omvatten:
- kortademigheid of een gevoel dat u stikt of niet kunt ademen
- intense angst voor de dood (voor jou of je baby)
- pijn op de borst
- duizeligheid
- hartkloppingen
Vs. postnatale depressie
In een onderzoek waarin 4.451 vrouwen werden bevallen die onlangs waren bevallen, had 18 procent zelfgerapporteerde symptomen die verband hielden met angst. (Dat is enorm - en een belangrijke herinnering dat je hierin niet de enige bent.) Daarvan had 35 procent ook symptomen van postpartumdepressie.
Dit toont aan dat je zeker tegelijkertijd PPD en postpartumangst kunt hebben - maar je kunt ook de een zonder de ander hebben. Dus, hoe vertel je ze van elkaar?
De twee kunnen vergelijkbare fysieke symptomen hebben. Maar met PPD voelt u zich meestal overweldigend verdrietig en heeft u misschien gedachten om uzelf of uw baby schade toe te brengen.
Als u enkele of alle bovenstaande symptomen heeft, maar zonder intense depressie, kunt u een postpartumangststoornis hebben.
Oorzaken van postpartumangst
Laten we eerlijk zijn: een nieuwe baby - vooral je eerste - kan gemakkelijk zorgen baren. En wanneer elk nieuw product dat u koopt een waarschuwingslabel met alleen hoofdletters draagt over wiegendood (SIDS), helpt het niet.
Het verslag van deze moeder beschrijft hoe deze zorg echt iets meer kan worden. Maar waarom gebeurt dit? Om te beginnen gaan tijdens het hele proces van zwanger worden, zwangerschap en postpartum de hormonen van uw lichaam van nul naar 60 en weer terug.
Maar waarom sommige vrouwen een postnatale angststoornis krijgen en andere niet, is een beetje een raadsel, aangezien de hormoonfluctuaties universeel zijn. Als je vóór je zwangerschap angst had - of als je familieleden hebt - loop je zeker meer risico. Hetzelfde geldt voor een obsessief-compulsieve stoornis.
Andere factoren die uw risico kunnen verhogen, zijn onder meer:
- geschiedenis van eetstoornis
- eerdere zwangerschapsverliezen of overlijden van een baby
- geschiedenis van intensere stemmingsgerelateerde symptomen met uw menstruatie
Een studie toonde aan dat vrouwen met een eerdere miskraam of doodgeboorte meer kans hadden op postpartumangst.
Behandeling voor postpartumangst
De belangrijkste stap om hulp te krijgen bij postpartumangst is om de diagnose te krijgen. Dat cijfer van 18 procent dat we eerder noemden voor prevalentie na de bevalling? Het kan zelfs nog hoger zijn, omdat sommige vrouwen over hun symptomen kunnen zwijgen.
Zorg ervoor dat u met uw arts naar uw postpartumcontrole gaat. Dit wordt meestal gepland binnen de eerste 6 weken na levering. Weet dat u ook een vervolgafspraak kunt en moet plannen wanneer u zorgwekkende symptomen heeft.
Zowel postpartumangst als PPD kunnen uw band met uw baby beïnvloeden. Maar er is behandeling beschikbaar.
Nadat u met uw arts over uw symptomen heeft gesproken, krijgt u mogelijk medicijnen, een verwijzing naar een specialist in de geestelijke gezondheidszorg of aanbevelingen voor supplementen of aanvullende behandelingen zoals acupunctuur.
Specifieke therapieën die kunnen helpen zijn onder meer cognitieve gedragstherapie (om de focus op worstcasescenario's te verminderen) en acceptatie- en commitment-therapie (ACT).
Bepaalde activiteiten kunnen u ook helpen meer controle te krijgen, zoals:
- oefening
- opmerkzaamheid
- ontspanningstechnieken
Niet kopen? Een studie onder 30 vrouwen in de vruchtbare leeftijd wees uit dat lichaamsbeweging - vooral weerstandstraining - de symptomen van gegeneraliseerde angststoornis verlaagde. Nu waren deze vrouwen niet in het postpartumstadium, maar dit resultaat moet worden overwogen.
Outlook voor postpartumangst
Met de juiste behandeling kun je herstellen van postpartumangst en een band krijgen met je lieve kleintje.
Het kan zijn dat u in de verleiding komt om de behandeling uit te stellen door te denken. Mijn angst zal verdwijnen wanneer de junior de volgende mijlpaal bereikt. Maar de waarheid is dat angst snel kan sneeuwballen in plaats van vanzelf op te lossen.
Onthoud, dames: de babyblues komen vaak voor, maar duren meestal maar een paar weken. Als u te maken heeft met langdurige, ernstige zorgen en symptomen die het leven van een baby in de weg zitten, vertel dit dan aan uw arts - en wees niet bang om het ter sprake te brengen als het niet beter wordt met de eerste behandeling.
