Dyscalculie is een diagnose die wordt gebruikt om leerproblemen te beschrijven die verband houden met wiskundige concepten.
Het wordt soms 'getallendyslexie' genoemd, wat een beetje misleidend is. Dyslexie verwijst naar lees- en schrijfproblemen, terwijl dyscalculie specifiek verband houdt met wiskunde.
Ten minste één studie schat dat 3 tot 7 procent van de volwassenen en kinderen dyscalculie heeft, gebaseerd op gegevens verzameld van Duitse basisschoolleerlingen.
Dyscalculie gaat verder dan het moeilijk hebben om wiskunde te begrijpen. Het is groter dan fouten maken wanneer u cijfers toevoegt of cijfers omkeert wanneer u iets opschrijft.
Als je dyscalculie hebt, is het moeilijk om de bredere concepten te begrijpen die de wiskundige regels beheersen, zoals of het ene bedrag groter is dan het andere of hoe algebra werkt.
Dit artikel behandelt het diagnoseproces van dyscalculie, evenals symptomen, oorzaken en behandeling.
Hoe dyscalculie te herkennen
Dyscalculie-symptomen kunnen er anders uitzien, afhankelijk van leeftijd en ontwikkelingsstadium. Veel voorkomende symptomen van dyscalculie zijn:
- moeite met het begrijpen of onthouden van wiskundige concepten zoals vermenigvuldigen, delen, breuken, dragen en lenen
- moeite met het combineren van verbale of geschreven aanwijzingen (zoals het woord "twee") en hun wiskundige symbolen en betekenissen (het nummer 2)
- problemen met het uitleggen van wiskundige processen of het tonen van werk wanneer u wordt gevraagd om een wiskundige taak te voltooien
- moeite met het beschrijven van de volgorde van gebeurtenissen of het onthouden van de stappen in een wiskundig proces
Wat veroorzaakt dyscalculie?
We hebben meer onderzoek nodig om te begrijpen wat dyscalculie veroorzaakt, maar er zijn enkele gangbare theorieën over waarom het gebeurt.
Sommige onderzoekers zijn van mening dat dyscalculie het gevolg is van een gebrek aan concrete vroege instructie in de wiskunde.
Kinderen die geleerd hebben dat wiskundige concepten simpelweg een reeks conceptuele regels zijn die gevolgd moeten worden, in plaats van dat ze worden geïnstrueerd in de praktische redenering achter die regels, ontwikkelen mogelijk niet de neurale paden die ze nodig hebben om ingewikkelder wiskundige kaders te begrijpen.
Onder deze logische spanning kan een kind dat nooit heeft leren tellen met een telraam, of nooit vermenigvuldigd heeft met items die in tastbare hoeveelheden toenemen, meer kans hebben om dyscalculie te ontwikkelen.
Dyscalculie kan op zichzelf voorkomen of kan optreden naast andere ontwikkelingsvertragingen en neurologische aandoeningen.
Kinderen en volwassenen hebben meer kans op een diagnose van dyscalculie als ze:
- dyslexie
- aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit
- depressie
- ongerustheid
Dyscalculie kan ook een genetische component hebben. Wiskundige aanleg komt vaak voor in gezinnen, net als leerstoornissen. Het is moeilijk te zeggen hoeveel aanleg erfelijk is en hoeveel het resultaat is van uw familiecultuur.
Als je bijvoorbeeld bent opgegroeid met een moeder die regelmatig zei dat ze gewoon "nutteloos" was in wiskunde en je daardoor niet kon helpen om wiskunde te leren, is de kans groot dat je ook met wiskunde worstelt. Meer onderzoek is nodig om te begrijpen hoe genetische factoren een rol spelen bij leerstoornissen.
Hoe wordt dyscalculie gediagnosticeerd?
Dyscalculie wordt in verschillende stappen gediagnosticeerd.
Eerst neemt uw arts informatie over de medische en familiegeschiedenis. Deze vragen zijn bedoeld om andere mogelijke diagnoses uit te sluiten en om ervoor te zorgen dat er geen dringende lichamelijke aandoening is die moet worden aangepakt.
Voor de volgende stap kunnen volwassenen worden doorverwezen naar een psycholoog en kunnen kinderen worden doorverwezen naar een team van lerende specialisten, waaronder een psycholoog en een expert op het gebied van speciaal onderwijs. Ze zullen verdere tests uitvoeren om erachter te komen of een diagnose van dyscalculie zinvol is.
Hoe wordt dyscalculie behandeld?
Dyscalculie kan worden behandeld met behandelstrategieën. Indien onbehandeld, kan dyscalculie bij volwassenen leiden tot moeilijkheden op het werk en problemen met het beheer van de financiën. Gelukkig zijn er strategieën beschikbaar voor kinderen en volwassenen.
Voor kinderen
Een specialist in speciaal onderwijs kan behandelingsopties voor uw kind voorstellen voor gebruik op school en thuis. Deze kunnen zijn:
- herhaalde oefening van basis wiskundige concepten, zoals tellen en optellen
- het segmenteren van onderwerpmateriaal in kleinere eenheden om het gemakkelijker te maken informatie te verteren
- gebruik van kleine groepen andere kinderen voor wiskundeles
- herhaalde herziening van basis wiskundige concepten in praktische, tastbare demonstraties
Een review uit 2012 van de literatuur over de behandeling van dyscalculie toonde aan dat de succespercentages van de aanbevolen strategieën voor de behandeling van dyscalculie niet goed gedocumenteerd zijn. Het beste behandelplan houdt rekening met de individuele talenten, behoeften en interesses van uw kind.
Voor volwassenen
Dyscalculie-behandeling voor volwassenen kan uitdagender zijn als u zich niet in een academische omgeving bevindt met speciale onderwijsmiddelen.
Uw zorgverlener kan u mogelijk ook helpen met oefeningen en educatief materiaal om u te helpen de neurale paden voor wiskunde te versterken. Training of privélessen kunnen helpen bij het behandelen van volwassen dyscalculie, evenals bij volwassen dyslexie.
OutlookWat zijn de vooruitzichten voor mensen met dyscalculie?
Dyscalculie is behandelbaar en vroege diagnose kan een groot verschil maken in hoe de persoon die het heeft, wiskunde leert ervaren. Het kan voor mensen met dyscalculie een grotere uitdaging zijn om wiskundige concepten te leren, maar het is zeker niet onmogelijk.
Gegevens die de langetermijnvooruitzichten voor mensen met dyscalculie laten zien, zijn beperkt. Belangenbehartigingsgroepen en opvoeders beweren dat sommige mensen met deze aandoening blijven uitblinken in wiskunde en wiskundige carrières nastreven.
De afhaalmaaltijd
Dyscalculie verwijst naar een leerstoornis die het leren van wiskundige concepten moeilijk maakt. Mensen met dyscalculie moeten mogelijk een andere benadering kiezen om wiskundige concepten te leren, langzamer te gaan of vaker te herzien wanneer ze nieuw materiaal tegenkomen.
Dyscalculie is niet iets waar mensen uit groeien, maar het is te behandelen. Als u denkt dat u of uw kind dyscalculie heeft, bespreek dit dan met uw arts.
