De botten van de borst - namelijk de ribbenkast en de wervelkolom - beschermen vitale organen tegen verwondingen en bieden ook structurele ondersteuning voor het lichaam.
De ribbenkast is een van de beste afweermechanismen van het lichaam tegen letsel door stoten. Flexibel maar toch sterk, beschermt de ribbenkast belangrijke vitale organen zoals het hart, de longen en de lever.
In tegenstelling tot de stedelijke legende en sommige religieuze overtuigingen, hebben vrouwen niet meer ribben dan mannen. Een typische ribbenkast heeft 24 ribben.
Elke rib steekt uit vanaf het ruggenmerg en wikkelt zich rond het lichaam in een halve cirkel. De ribben omringen vitale organen, zoals de longen, en sluiten aan op het ribkraakbeen aan de voorkant van het lichaam. Dit harde kraakbeen strekt zich uit vanaf het uiteinde van elke rib en sluit aan op het borstbeen.
De onderste drie ribben sluiten echter niet aan op het ribkraakbeen. Ze blijven vrij en worden 'zwevende ribben' genoemd. Hierdoor kunnen mensen in de taille buigen zonder dat de ribben het bekken verstoren.
Het borstbeen of borstbeen is een lang plat bot in het midden van de borst. Het beschermt het hart en dient ook als verbindingspunt voor het ribkraakbeen.
Het sleutelbeen of sleutelbeen strekt zich uit over de voorkant van de schouder van het borstbeen tot het schouderblad of het schouderblad. Het wordt vaak gebroken bij auto-ongelukken en sportblessures.
Het schouderblad of schouderblad is een plat driehoekig bot aan de achterkant van de schouder. Het sluit aan op het sleutelbeen aan de voorkant van het lichaam. Het is ook verbonden met het schoudergewricht, dat het schouderblad en het opperarmbeen of het grote bot van de bovenarm samenbrengt.
De wervelkolom of wervelkolom is een zeer belangrijk onderdeel van het menselijk lichaam. De wervelkolom loopt van de hersenen naar het stuitbeen en is een zenuwcentrum dat is ingesloten in een reeks van 24 met elkaar verbonden botten die wervels worden genoemd. Elk bot is opgevuld met een schijf van kraakbeen die fungeert als gewricht en ligament om de wervels verbonden te houden.
Naarmate vrouwen ouder worden, verliezen ze meestal de botdichtheid door osteoporose, een progressieve botziekte. Door dit verlies zijn ze zwak en vatbaar voor traumatische fracturen. Supplementen en medicijnen worden meestal gegeven om botten te helpen hun massa te behouden.
Osteoporose treft vooral vrouwen ouder dan 50 jaar omdat vrouwen doorgaans na de leeftijd van 35 jaar ongeveer 1 procent van hun botmassa verliezen. Postmenopauzale vrouwen lopen een groter risico omdat het hormoon oestrogeen, dat afneemt na de menopauze, de botdichtheid bevordert.
