Neonataal Respiratoir Noodsyndroom

2024 Auteur: Jesus Peterson | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 11:22

Wat is het neonatale ademnoodsyndroom?

Een volledige zwangerschap duurt 40 weken. Dit geeft de foetus de tijd om te groeien. Na 40 weken zijn de organen meestal volledig ontwikkeld. Als een baby te vroeg wordt geboren, zijn de longen mogelijk niet volledig ontwikkeld en werken ze mogelijk niet goed. Gezonde longen zijn cruciaal voor de algehele gezondheid.

Neonataal respiratoir distress-syndroom of neonatale RDS kan optreden als de longen niet volledig zijn ontwikkeld. Het komt meestal voor bij premature baby's. Zuigelingen met neonatale RDS hebben moeite met normaal ademen.

Neonatale RDS is ook bekend als hyaline membraanziekte en respiratoir distress-syndroom bij kinderen.

Wat veroorzaakt het neonatale respiratory distress syndrome?

Oppervlakteactieve stof is een stof die de longen in staat stelt uit te zetten en samen te trekken. Het houdt ook de kleine luchtzakjes in de longen, bekend als longblaasjes, open. Premature baby's hebben geen oppervlakteactieve stof. Dit kan longproblemen en ademhalingsproblemen veroorzaken.

RDS kan ook optreden vanwege een ontwikkelingsprobleem dat verband houdt met genetica.

Wie loopt er risico op het neonatale respiratory distress syndrome?

De longen en longfunctie ontwikkelen zich in de baarmoeder. Hoe eerder een baby wordt geboren, hoe groter het risico op RDS. Vooral baby's geboren vóór de zwangerschap van 28 weken lopen risico. Andere risicofactoren zijn onder meer:

• een broer of zus met RDS
• meerlingzwangerschap (tweeling, drieling)
• verminderde bloedtoevoer naar de baby tijdens de bevalling
• levering door een keizersnede
• maternale diabetes

Wat zijn de symptomen van het neonatale respiratory distress syndrome?

Een baby vertoont meestal kort na de geboorte tekenen van RDS. Soms ontwikkelen zich echter symptomen binnen de eerste 24 uur na de geboorte. Symptomen om op te letten zijn onder meer:

• blauwachtige tint op de huid
• affakkelen van neusgaten
• snelle of oppervlakkige ademhaling
• verminderde urineproductie
• grommend tijdens het ademen

Hoe wordt het neonatale respiratory distress syndrome gediagnosticeerd?

Als een arts RDS vermoedt, bestellen ze laboratoriumtests om infecties uit te sluiten die ademhalingsproblemen kunnen veroorzaken. Ze bestellen ook een thoraxfoto om de longen te onderzoeken. Een bloedgasanalyse controleert het zuurstofgehalte in het bloed.

Wat zijn de behandelingen voor het neonatale respiratory distress syndrome?

Wanneer een baby wordt geboren met RDS en de symptomen onmiddellijk zichtbaar zijn, wordt de baby meestal opgenomen op een neonatale intensive care-afdeling (NICU).

De drie belangrijkste behandelingen voor RDS zijn:

• oppervlakteactieve vervangingstherapie
• een beademingsapparaat of nasale continue positieve luchtwegdruk (NCPAP) -machine
• zuurstof therapie

Oppervlakteactieve vervangingstherapie geeft een baby de oppervlakteactieve stof die ze missen. De therapie levert de behandeling via een beademingsbuis. Dit zorgt ervoor dat het in de longen terechtkomt. Na ontvangst van de oppervlakteactieve stof verbindt de arts het kind met een ventilator. Dit zorgt voor extra ademhalingsondersteuning. Ze hebben deze procedure mogelijk meerdere keren nodig, afhankelijk van de ernst van de aandoening.

Het kind kan ook alleen een beademingsbehandeling krijgen voor ademhalingsondersteuning. Bij een ventilator wordt een buis in de luchtpijp geplaatst. De ventilator ademt dan voor het kind. Een minder invasieve optie voor ademhalingsondersteuning is een nasale continue positieve luchtwegdruk (NCPAP) -machine. Dit geeft zuurstof door de neusgaten door een klein masker.

Zuurstoftherapie levert via de longen zuurstof aan de organen van het kind. Zonder voldoende zuurstof functioneren de organen niet goed. Een ventilator of NCPAP kan zuurstof toedienen. In de mildste gevallen kan zuurstof worden gegeven zonder beademingsapparaat of nasale CPAP-machine.

Hoe kan ik het neonatale ademnoodsyndroom voorkomen?

Het voorkomen van vroegtijdige bevalling verlaagt het risico op neonatale RDS. Om het risico op vroegtijdige bevalling te verminderen, moet u tijdens de zwangerschap consistente prenatale zorg krijgen en roken, illegale drugs en alcohol vermijden.

Als een voortijdige bevalling waarschijnlijk is, kan de moeder corticosteroïden krijgen. Deze medicijnen bevorderen een snellere longontwikkeling en productie van oppervlakteactieve stoffen, wat erg belangrijk is voor de foetale longfunctie.

Wat zijn de complicaties die gepaard gaan met het neonatale respiratory distress syndrome?

Neonatale RDS kan de eerste paar dagen van het leven van een baby erger worden. RDS kan dodelijk zijn. Er kunnen ook complicaties op de lange termijn zijn als gevolg van ofwel het ontvangen van te veel zuurstof of omdat organen zuurstof tekort kwamen. Complicaties kunnen zijn:

• luchtophoping in de zak rond het hart of rond de longen
• intellectuele handicaps
• blindheid
• bloedproppen
• bloeding in de hersenen of longen
• bronchopulmonale dysplasie (een ademhalingsstoornis)
• ingeklapte long (pneumothorax)
• bloedinfectie
• nierfalen (bij ernstige RDS)

Praat met uw arts over het risico op complicaties. Ze zijn afhankelijk van de ernst van de RDS van uw baby. Elke baby is anders. Dit zijn simpelweg mogelijke complicaties; ze komen misschien helemaal niet voor. Uw arts kan u ook doorverbinden met een steungroep of hulpverlener. Dit kan helpen bij de emotionele stress van het omgaan met een te vroeg geboren baby.

Wat zijn de langetermijnvooruitzichten?

Neonatale RDS kan een uitdagende tijd zijn voor ouders. Praat met uw kinderarts of neonatale arts voor advies over middelen om u te helpen de komende jaren van het leven van uw kind te beheren. Verdere tests, waaronder oog- en gehooronderzoeken en fysieke of logopedie, kunnen in de toekomst nodig zijn. Zoek steun en aanmoediging van steungroepen om u te helpen omgaan met emotionele stress.