Wat is een proteïne S-meting?
Protein S is een van de vele vitale eiwitten in het menselijk lichaam. Het speelt een grote rol bij het beheersen van uw bloedstollingsproces. Het stollingsvermogen van uw bloed is erg belangrijk. Het voorkomt overmatig bloedverlies bij een blessure. Een bloedstolsel in een slagader of ader (trombose genaamd) kan echter buitengewoon gevaarlijk zijn.
Je lichaam bevat stollingsmiddelen en anticoagulantia. Coagulantia stimuleren stolling, terwijl anticoagulantia het helpen voorkomen. Protein S is een anticoagulans. Als er niet genoeg van is, kan zich een schadelijk type bloedstolsel vormen. De juiste hoeveelheid proteïne S is nodig om ervoor te zorgen dat uw bloedstollingsproces goed werkt.
Als u een bloedstolsel krijgt, zal uw arts vaak een volledige evaluatie van uw stollingsfactoren bestellen. Lage niveaus van proteïne S is een van de vele potentiële problemen in het stollingssysteem.
Waarom wordt een proteïne S-meting gebruikt?
Een van de meest voorkomende redenen waarom uw arts wil dat u een proteïne S-test doet, is dat u een bloedstolsel in uw been of long heeft ontwikkeld. Het hebben van verschillende onverklaarbare miskramen kan uw arts er ook toe brengen de stollingsfactoren van uw lichaam te controleren.
Bepaalde medische aandoeningen kunnen ervoor zorgen dat het proteïne S-gehalte daalt, waaronder:
- zwangerschap
- HIV
- het nemen van voorgeschreven anticoagulantia, zoals warfarine, en enkele andere soorten medicatie
- leverziekte
- vitamine K-tekort
- infecties
- lupus
- sikkelcelanemie
In sommige gevallen wordt een proteïne S-tekort geërfd. Sommige mensen worden gewoon geboren met een tekort aan dit specifieke anticoagulans. Uw arts kan testen laten uitvoeren als u een of meer naaste familieleden heeft met een voorgeschiedenis van gevaarlijke bloedstolsels of als iemand in uw familie een bekend proteïne S-tekort heeft.
Voor de meeste mensen met een proteïne S-tekort is een potentieel gevaarlijk bloedstolsel vaak het eerste teken dat er iets mis is. Het stolsel verschijnt het vaakst in het been of de long en er zijn meestal geen symptomen die tot het voorval leiden.
Als u een bloedstolsel (trombose) in een ader of slagader ontwikkelt, zal uw arts vaak uw proteïne S-niveau testen. Dit kan hen helpen de oorzaak van de trombose te bepalen. Stolsels geassocieerd met een gebrek aan proteïne S hebben de neiging zich te vormen in aderen.
Een proteïne S-tekort betekent niet altijd dat u trombose krijgt. Als je deze tekortkoming hebt, is het mogelijk om zonder problemen je hele leven door te gaan.
Hoe wordt een proteïne S-meting uitgevoerd?
Uw arts zal vóór de test uw medische geschiedenis en medicatiegebruik evalueren om te beslissen wanneer het moet worden gedaan en of u iets moet doen om u voor te bereiden.
De test mag niet worden uitgevoerd tijdens een actieve stollingsgebeurtenis omdat het hebben van een bloedstolsel van nature de proteïne S-niveaus verlaagt, waardoor de testresultaten onnauwkeurig worden.
U moet ook minimaal twee weken voor het testen stoppen met het gebruik van anticoagulantia om nauwkeurige resultaten te garanderen. Stop nooit met het gebruik van antistollingsmiddelen zonder toestemming van uw arts.
U moet een bloedmonster verstrekken voor uw proteïne S-meting. Uw arts steekt een naald in een van uw aderen en neemt een bloedmonster af in een injectieflacon. U kunt wat lichte pijn ervaren als de naald wordt ingebracht en daarna wat pijn. Ernstige complicaties zijn zeldzaam.
De resultaten interpreteren
Uw arts zal uw resultaten interpreteren en eventuele afwijkingen met u bespreken, evenals de diagnose als die er is. Resultaten worden meestal gepresenteerd in termen van percentage remming. Deze procentuele waarden zouden normaal gesproken tussen 60 en 150 moeten liggen.
Er kunnen kleine verschillen zijn tussen testfaciliteiten. Hoge niveaus van proteïne S zijn doorgaans geen reden tot bezorgdheid, terwijl lage niveaus het risico op bloedstolsels kunnen verhogen. Vervolgonderzoek wordt vaak aanbevolen om de diagnose te bevestigen.
Opvolgen na een bevestigd proteïne S-tekort
Als er een proteïne S-tekort bestaat, zijn de vervolgstappen afhankelijk van de oorzaak. Soms is er een andere aandoening waardoor de proteïne S-spiegel lager is dan zou moeten. In deze gevallen is het aanpakken van de onderliggende aandoening de logische volgende stap.
Voor mensen met een overgeërfd tekort zal de focus meestal liggen op het verminderen of elimineren van risicofactoren voor stolsels. Veranderingen in levensstijl, zoals stoppen met roken, vaak sporten, een gezond gewicht behouden en oestrogeenbevattende medicijnen vermijden, zijn enkele manieren om de kans te verkleinen dat een niet-optimale hoeveelheid proteïne S tot een gevaarlijk stolsel zal leiden.
