8 Manieren Om De Controle Over Uw IBS Te Nemen

2024 Auteur: Jesus Peterson | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 11:22

Prikkelbare darmsyndroom: het is een nogal onsympathieke term voor een even onsympathieke aandoening.

Ik werd gediagnosticeerd op een nogal sombere avond, 14 jaar oud, na maandenlang te hebben geleden aan wat ik toen alleen kon omschrijven als permanente voedselvergiftiging. Het navigeren door het tienerleven is al moeilijk genoeg zonder een aandoening die je aan de badkamer gebonden laat en je nogal zelfbewust voelt van je oncontroleerbare darmen.

Na verschillende tests en beoordelingen verkondigde de arts nogal nonchalant: 'Het is maar IBS.'

Ik kreeg een folder, een recept voor krampstillers, en naïef dacht ik dat mijn problemen snel voorbij zouden zijn. In werkelijkheid waren ze nog maar net begonnen. In de tien jaar sinds mijn diagnose heb ik alles geprobeerd en getest dat beweert IBS te helpen. Van antidepressiva, tot laxeermiddelen, tot pepermuntolie, tot natuurlijke supplementen en zelfs tot hypnotherapie.

Uiteindelijk realiseerde ik me dat het belangrijkste aspect van het beheren van mijn IBS niet een medicijn of remedie was, maar mezelf en hoe ik het benader. Hier zijn enkele van de lessen die ik dankbaar ben om te zeggen dat ik onderweg heb geleerd:

1. Ik leerde me geen zorgen te maken over wat mensen denken

Deel op Pinterest

Schaamte en stress kunnen een zeer negatieve invloed hebben op uw kwaliteit van leven en uw IBS verergeren. Ik heb jaren op school doorgebracht met me af te vragen wat mensen zouden denken als ik me moest haasten en naar het toilet moest. Ik was ervan overtuigd dat het hele klaslokaal mijn maag kon horen borrelen tijdens een tentamen.

Maar jaren later ontdekte ik al snel dat niemand wijzer was geweest. Iedereen is zo verteerd door zijn eigen leven en persoonlijke zorgen dat ze zelden aan het jouwe denken. Slechts één keer was ik het doelwit een negatieve opmerking en, terugkijkend, sprak het feit dat ze genoeg om commentaar gaven meer over hen en hun eigen geluk (of gebrek daaraan) dan mij en mijn IBS.

Toen ik me eindelijk realiseerde dat ik geen controle had over wat andere mensen dachten, en dat het daarom een verspilling van energie was om me er zorgen over te maken, voelde het alsof er een last was weggenomen.

Een handige kleine oefening die ik deed om dit tegen te gaan, was om op een bankje in een park te zitten en mensen te kijken. Terwijl mensen voorbijlopen, neem de tijd om je af te vragen wat voor stress en zorgen ze die dag zouden kunnen hebben. Net als jij hebben ze allemaal iets in hun hoofd. Hun innerlijke onrust is niet van jou, en die van jou ook niet.

2. Ik heb geleerd er open over te zijn

Toen ik volwassen was, dacht ik dat stilzwijgen mijn enige echte optie was. Het leek niet echt gepast om in de schoolkantine over darmgewoonten te praten, en ik wist niet zeker of mijn vrienden echt zouden begrijpen wat ik doormaakte.

Maar als ik terugkijk, wou ik dat ik een manier had gevonden om het onderwerp met een goede vriend aan te snijden, want een hulpje hebben die wist wat er aan de hand was, zou een echte hulp zijn geweest. Toen ik 18 was, kwam ik er eindelijk uit via een blogpost en de steun was overweldigend. Zoveel leeftijdsgenoten en klasgenoten hadden ook geleden. Ik had geen idee. Mensen begonnen me bij evenementen te benaderen om te praten over hun symptomen en hoe vergelijkbaar ze waren met de mijne.

Plotseling kon ik opgelucht ademhalen dat het niet meer mijn 'vuile geheimpje' was. Het is vermoeiend om het voor jezelf te houden, dus zorg ervoor dat je iemand vertrouwt die je vertrouwt!

3. Ik heb geleerd de controle op te geven

Deel op Pinterest

Een van de grootste realiteiten van IBS is het feit dat je het soms gewoon niet kunt controleren. En je onbeheersbaar voelen over je eigen lichaam is buitengewoon eng. Je weet niet zeker of het een date gaat verstoren, een sociaal diner verpest of een bezoek aan de bioscoop verstoort.

Maar leren leven met dat gebrek aan controle is de sleutel om weer controle te krijgen. (Als dat geen paradox is, weet ik niet wat het is.) Omdat leven met IBS vaak een catch-22 is. Je maakt je zorgen dat je symptomen oplaaien, waardoor die symptomen steevast oplaaien.

Mijn advies? Probeer vooruit te plannen om jezelf gerust te stellen en probeer niet te diep na te denken over het 'wat als'. Als mens hebben we een aangeboren verlangen om situaties onder controle te houden en ons voor te bereiden op wat ons te wachten staat. Maar soms is dit contraproductief, omdat we onszelf in de 'vecht-of-vlucht'-modus zetten zonder dat we in die staat hoeven te zijn.

Als je voelt dat je uit je diepte gaat, haal dan een paar keer diep adem, drink wat water, tel tot 10 en laat het moment verdwijnen. Het komt wel goed, dat beloof ik!

4. Ik heb leren kijken naar de positieve punten

Oké, toegegeven, dit is moeilijk te doen als je op een toilet zit, met pijnlijke maagkrampen en een opgeblazen gevoel. Ik weet zeker dat zelfs Amy Schumer dit soort situaties niet kon begrijpen. Als geheel is het echter belangrijk om optimistisch te blijven en u door IBS niet als persoon te laten omhullen.

Toen mijn IBS voor het eerst om 14 uur oplaaide, begon ook dit overweldigende gevoel van gedrevenheid en passie. Ik wilde journalist worden, ik hield van schrijven en ik hield van verhalen vertellen. En ik zou deze symptomen dat niet laten beheersen.

Mijn IBS betekende vaak dat ik lange periodes van school moest halen of colleges moest missen. In periodes waarin leeftijdsgenoten zich verveelden, feesten of klagen over hun werklast, was ik heel dankbaar dat mijn IBS me ertoe aanzette nog harder te werken. Ik wilde me er niet door laten verslaan - en terugkijkend ben ik zo dankbaar voor dit gevoel van drive dat het me gaf.

5. Ik heb geleerd dat medicatie niet altijd het antwoord is

Of het nu vrij verkrijgbaar is of alleen op recept, ik heb vrijwel elk IBS-medicijn op de markt geprobeerd. Ik dacht aanvankelijk dat ik een wondermiddel zou vinden, maar na een paar jaar werd ik sceptisch. Medicijnen maakten mijn symptomen vaak erger of maskeerden ze gewoon helemaal. Zoals die keer kreeg ik extreem sterke diarree-tabletten voorgeschreven voor mijn 12-plus per dag reizen naar het toilet, alleen voor hen om me de andere kant op te laten gaan. (Twee weken zonder darmmoment is niet leuk.)

Dit zal niet voor iedereen het geval zijn. Ik weet bijvoorbeeld dat veel mensen pepermuntolie erg nuttig vinden. Voor mij is het echter gewoon niet effectief. In plaats daarvan was de sleutel tot het voorkomen van een terugval van symptomen het identificeren van mijn triggerfood, het beheersen van mijn stressniveaus en ervoor zorgen dat mijn darmflora gezond is.

Ik neem nu dagelijkse probiotica (Alflorex in het Verenigd Koninkrijk en bekend als Align in de Verenigde Staten) die helpen het evenwicht in mijn darmen te behouden. In tegenstelling tot andere probiotica hoeven ze niet in de koelkast te worden bewaard, dus ze zijn geweldig als je constant onderweg bent. Bovendien zijn ze effectief, ongeacht het tijdstip van de dag dat u ze inneemt (met of zonder voedsel).

Meer informatie over probiotica »

Ik raad aan om te experimenteren door elke potentiële oplossing een maand de tijd te geven om zijn magie te bewerken. Het is gemakkelijk om op te geven nadat het een paar weken niet werkt, maar helaas is er geen oplossing voor IBS 's nachts, dus consistentie is de sleutel.

6. Ik heb leren afstemmen op mijn lichaam

Een ding waar ik mijn IBS dankbaar voor ben, is dat het me ertoe heeft aangezet om echt contact te maken met mijn eigen lichaam. Wanneer je een nogal behoeftige aandoening als deze hebt, word je je snel bewust van wat voedsel slecht reageert, hoe je je voelt in bepaalde situaties en hoe stress snel kan overnemen.

Het bijhouden van een voedingsdagboek kan erg nuttig zijn om deze verbinding met je lichaam te ontwikkelen (vooral als je vergeetachtig bent zoals ik), en het kan je echt inzicht geven in de oorzaak van opflakkeringen van je symptomen. Noteer alles wat u in een periode van 24 uur heeft geconsumeerd en hoe u zich, symptomatisch, na elke maaltijd en vervolgens aan het einde van de dag voelt. Na een week of zo zul je al snel patronen zien die je kunnen helpen om je triggers te elimineren.

7. Ik heb geleerd mijn stressniveaus te beheersen

Stress is waarschijnlijk het moeilijkste om te leren beheersen, omdat het voor het grootste deel gewoon opduikt wanneer je het het minst wilt of verwacht. Beseffen dat stress een natuurlijk onderdeel van het leven is, is de sleutel. Het gaat meer om hoe u erop reageert die uw IBS beïnvloedt.

Cognitieve gedragstherapie (CGT) was een enorme hulp om te erkennen dat stress en zorgen een natuurlijk bijproduct van het leven zijn, en dat ik de manier waarop ik angst verwerkte moest veranderen. Als er een stressvolle gedachte opkomt, vraag ik me af: 'Zal zorgen over deze situatie het nog beter maken?' Als het antwoord 'nee' is, laat ik de zorgen verdwijnen.

Het gaat er niet om lui of zorgzaam te zijn - het gaat erom te identificeren wat wel en niet productief is. In een stressvolle situatie is het handig om jezelf eraan te herinneren dat je alleen je acties en reacties kunt beheersen, niet die van iemand anders. Doe het rustig aan en probeer je angsten niet met je weg te laten lopen.

8. En ten slotte heb ik geleerd dat wat erin gaat, eruit moet komen

Pas de afgelopen jaren heb ik volledig begrepen hoeveel invloed voedsel heeft op uw symptomen. Het kostte me echter om op een punt te komen dat ik 's nachts niet kon slapen omdat de maagkrampen zo pijnlijk waren, voordat ik daadwerkelijk actie ondernam.

Na een eliminatiedieet van drie maanden, leerde ik dat zuivel en eieren mijn symptomen verergerden, en dus verdwenen ze zonder poespas uit mijn dieet. Ik dacht dat het moeilijk zou zijn om kaas en chocolade op te geven (voorheen mijn twee favoriete dingen in de hele wereld), maar het was veel gemakkelijker dan ik me had voorgesteld, omdat mijn stimulans was om me beter te voelen.

Mensen zeggen dingen als: "Het leven is gewoon niet leven zonder ijs en chocolade!" Maar zoals ik zeker weet, zal elke IBS-patiënt het weten, je zult alles proberen om de controle over je lichaam terug te krijgen. Als iets eenvoudigs als het vermijden van zuivelproducten is wat u moet doen, doet u het. Het FODMAP-dieet kan een goed startpunt zijn om bepaalde dingen te elimineren en te kijken of ze een positief of negatief effect hebben wanneer u ze opnieuw introduceert.

Door de bovenstaande tips op te volgen, ben ik erin geslaagd om vier maanden lang volledig symptoomvrij te zijn en bijna twee jaar probleemloos. Het is even wennen, maar ik ben gaan accepteren dat IBS een 'gezondheidsfout' is waarmee ik kan leren leven. Maar mijn IBS definieert mij niet, noch definieert het jou - en dat is wat je moet onthouden!

(Oh, en ter info, het leven is absoluut de moeite waard om te leven zonder ijs en chocolade!)