Overzicht
Wanneer een persoon het humaan immunodeficiëntievirus (HIV) oploopt, kan de timing de resultaten van de HIV-test beïnvloeden. Hoewel tests nauwkeuriger zijn geworden, kan geen van hen een hiv-infectie detecteren onmiddellijk nadat deze is opgelopen.
De afweermechanismen van het lichaam komen in actie na het oplopen van hiv. Het immuunsysteem begint antilichamen te ontwikkelen om het virus aan te vallen. Deze productie van HIV-antilichamen wordt seroconversie genoemd. Vóór seroconversie zijn er mogelijk geen detecteerbare niveaus van HIV-antilichamen in het bloed van een persoon.
Vóór seroconversie kan een HIV-bloedtest een vals-negatief resultaat opleveren. Een positieve HIV-antilichaamtest verschijnt pas als het lichaam voldoende HIV-antilichamen aanmaakt om te worden gedetecteerd.
Hoe lang duurt seroconversie?
Het tijdsbestek tussen wanneer een persoon hiv oploopt en wanneer tests de infectie kunnen detecteren, staat bekend als de vensterperiode. Het immuunsysteem van iedereen is anders. Dit maakt het moeilijk te voorspellen hoe lang deze etappe zal duren.
Wetenschappers hebben sinds de begindagen van de hiv-epidemie gevoelige bloedonderzoeken ontwikkeld. Het is nu mogelijk om HIV-antilichamen en andere componenten van HIV eerder dan ooit tevoren te detecteren. Volgens de Johns Hopkins Bloomberg School of Public Health testen de meeste mensen binnen enkele weken na het oplopen van hiv positief. Voor anderen kan het tot 12 weken duren.
Ervaren mensen symptomen vóór seroconversie?
Tijdens de vensterperiode kan een persoon symptomen ontwikkelen die lijken op griep of andere veel voorkomende virussen, waaronder:
- gezwollen lymfeklieren
- hoofdpijn
- uitslag
- koorts
De symptomen kunnen enkele dagen tot enkele weken aanhouden. En ze kunnen variëren van mild tot ernstig. Maar het is mogelijk om de vroege infectiefase te doorlopen zonder enige symptomen te ervaren. Gedurende deze tijd beseft een persoon misschien niet eens dat ze hiv hebben opgelopen.
Kan HIV tijdens de raamperiode worden overgedragen?
Het is belangrijk om te weten dat mensen vóór seroconversie hiv kunnen overdragen.
De tijd tussen blootstelling en de eerste reactie van het immuunsysteem is een periode van 'acute hiv-infectie'. Na de eerste overdracht is de hoeveelheid hiv in het lichaam extreem hoog. Dat geldt ook voor het risico dat het virus wordt overgedragen. Dat komt omdat het lichaam nog niet de antilichamen heeft aangemaakt die nodig zijn om het te bestrijden, en het wordt nog niet behandeld.
Tijdens deze fase hebben de meeste mensen geen idee dat ze hiv hebben opgelopen. Zelfs als ze zijn getest, hebben ze mogelijk een vals-negatief resultaat ontvangen. Dit kan leiden tot praktijken met bekende risicofactoren, zoals seks zonder condoom, waarbij een persoon onbewust het virus naar andere mensen kan verspreiden.
Iedereen die denkt dat ze recentelijk zijn blootgesteld, moet dit aan hun zorgverlener vertellen. Ze kunnen de virale lading van HIV controleren of een maand een preventieve behandeling voorschrijven.
Stappen die u moet nemen nadat u bent blootgesteld aan hiv
Iedereen die denkt dat ze mogelijk zijn blootgesteld aan hiv, moet worden getest. Als de eerste testresultaten negatief zijn, plant u een vervolgtest.
Vraag een zorgverlener of neem contact op met de plaatselijke afdeling volksgezondheid om te weten waar u terecht kunt voor testen. Testlocaties kunnen anonieme of vertrouwelijke tests aanbieden, afhankelijk van de wetten in de staat en de omgeving. Anoniem betekent dat namen niet worden geregistreerd door de testsite en dat alleen de persoon die wordt getest toegang heeft tot de resultaten. Vertrouwelijk betekent dat een zorgverlener toegang heeft tot de resultaten en dat de resultaten kunnen worden vastgelegd in het medisch dossier van een persoon op de testlocatie.
Praat met een zorgverlener over profylaxe na blootstelling en profylaxe vóór blootstelling.
De acties van mensen kunnen de verspreiding van het virus helpen stoppen. Totdat iemand er zeker van is dat ze hiv-vrij zijn, moeten ze seksueel contact vermijden of een condoom gebruiken tijdens seks. Het is ook belangrijk om te voorkomen dat u naalden met anderen deelt.
Ga naar GetTested.cdc.gov om een nabijgelegen HIV-testsite te vinden.
Wat houdt de hiv-test in?
De Centers for Disease Control and Prevention (CDC) bevelen aan dat alle mensen tussen de 13 en 64 jaar minstens één keer op HIV worden getest. Mensen met bekende risicofactoren moeten jaarlijks of vaker worden getest.
HIV-tests zijn zeer nauwkeurig, maar geen enkele test kan het virus onmiddellijk na overdracht detecteren. Hoe snel een test hiv kan detecteren, hangt af van waar de test naar op zoek is: antilichamen, antigenen of het virus zelf.
HIV-tests gebruiken een bloedafname, een vingerstokje of een oraal wattenstaafje. Het type monster dat wordt gebruikt, is afhankelijk van de test.
Deze drie soorten diagnostische tests worden gebruikt om HIV op te sporen:
- Antilichaamtest. Deze test zoekt naar de aanwezigheid van HIV-antilichamen of eiwitten die het lichaam aanmaakt wanneer zich een HIV-infectie ontwikkelt. De meeste hiv-sneltests en hiv-thuistests maken gebruik van antilichaamdetectie. Voor deze test kan een bloedafname, vingerprik of oraal uitstrijkje worden gebruikt.
- Antigeen / antilichaamtests. Antigenen zijn stoffen die het immuunsysteem activeren wanneer het hiv-virus zich in de acute infectiefase bevindt. Antigenen worden vrijgegeven voordat antilichamen worden ontwikkeld, dus dit type kan worden gebruikt voor eerdere detectie. Deze test kan ook een bloedafname, vingerprik of oraal wattenstaafje gebruiken.
- Nucleïnezuurtest (NAT). Een dure optie, een NAT kan zelf zoeken naar het virusgenetisch materiaal in bloedmonsters. Deze test wordt meestal bewaard om een positieve diagnose te bevestigen of voor mensen met een hoog risico op blootstelling of verschillende bekende risicofactoren. Een NAT gebruikt meestal een bloedmonster of een oraal wattenstaafje dat vanaf de binnenkant van de wang wordt genomen.
Antilichaam- en antigeen / antilichaamtests worden meestal eerst gebruikt omdat ze goedkoper en gemakkelijker toe te dienen zijn. Ze kunnen ook sneller tekenen van HIV detecteren. Een NAT-test kan worden gebruikt om een positief resultaat op een antilichaam- of antigeen / antilichaamtest te bevestigen, of als deze tests negatief zijn en er een sterk vermoeden bestaat voor een nieuwe HIV-infectie.
Home Tests voor HIV
Thuis testen wordt sterk aangemoedigd vanwege het gemak en de vertrouwelijkheid. Uit één onderzoek bleek zelfs dat thuistesten de naleving van de aanbeveling voor regelmatig testen aanmoedigden, vooral bij populaties met bekende risicofactoren.
Mail-in HIV-tests gebruiken een bloedmonster van een vingerprik. Het monster wordt voor testen naar een erkend laboratorium gestuurd en de resultaten zijn mogelijk binnen één werkdag beschikbaar.
Snelle thuistests bieden nauwkeurige resultaten in slechts 20 minuten vanuit het comfort van thuis. Orale vloeistofmonsters worden het vaakst gebruikt.
Zoek naar hiv-testkits voor thuis die door de FDA zijn goedgekeurd. Gerenommeerde hiv-thuistests worden vaak geleverd met vertrouwelijke counseling en een verwijzingsdienst om individuen te helpen bij aanvullende tests als een test positief is.
Behandeling en nazorg
Een persoon die positief op HIV test, moet de behandeling bespreken met zijn huidige eerstelijnszorgverlener, of ze kunnen het personeel dat de HIV-test heeft uitgevoerd om een verwijzing voor HIV-zorg en behandeling vragen.
Wacht niet om met de behandeling te beginnen. Vroege diagnose en eerdere en effectievere behandelingsopties helpen mensen met hiv langer en gezonder te leven dan ooit tevoren. De huidige Amerikaanse richtlijnen raden aan om de behandeling meteen te starten na een positieve test om het immuunsysteem te behouden.
Een zorgverlener zal medicijnen voorschrijven om hiv te behandelen. Ze kunnen ook informatie geven over bekende risicofactoren. Het is ook belangrijk voor een persoon die positief heeft getest om iedereen op de hoogte te brengen met wie ze seksueel contact hebben gehad, zodat ze ook kunnen worden getest. Het is ook belangrijk om condooms te gebruiken om te voorkomen dat het virus op anderen wordt overgedragen.
Studies hebben aangetoond dat een persoon met hiv die regelmatig antiretrovirale therapie ondergaat en het virus tot niet-detecteerbare niveaus in het bloed reduceert, tijdens een seks GEEN hiv kan overdragen op een partner. De huidige medische consensus is dat "Ondetecteerbaar = niet overdraagbaar".
Afhalen
Iedereen die vermoedt dat ze aan hiv zijn blootgesteld, mag niet wachten om te handelen. Ze moeten een afspraak maken met een zorgverlener, hen vertellen wanneer ze mogelijk zijn blootgesteld en een hiv-bloedtest ondergaan.
Houd er rekening mee dat timing belangrijk is. Geen enkele test kan een HIV-infectie onmiddellijk na het oplopen van het virus detecteren. Het kan tot 12 weken duren voordat HIV-antilichamen in het bloed detecteerbaar worden.
Als een persoon een negatief resultaat krijgt bij hun eerste test, moeten ze hun zorgverlener vragen of en wanneer ze een vervolgtest moeten plannen.
En vergeet niet dat het mogelijk is om het virus aan anderen door te geven, zelfs voordat het detecteerbaar wordt, en zelfs na het starten met antivirale medicijnen, totdat het virus is teruggebracht tot niet-detecteerbare niveaus. Neem maatregelen om anderen te beschermen door seks met een condoom te beoefenen en gedeelde naalden te vermijden.
