Overzicht
Zelfs de meest zachtaardige kinderen hebben af en toe een uitbarsting van frustratie en ongehoorzaamheid. Maar een aanhoudend patroon van woede, verzet en wraakzucht tegen gezagsdragers zou een teken kunnen zijn van oppositionele opstandige stoornis (ODD).
ODD is een gedragsstoornis die resulteert in verzet en woede tegen autoriteit. Het kan het werk, de school en het sociale leven van een persoon beïnvloeden.
ODD treft tussen 1 en 16 procent van de schoolgaande kinderen. Het komt vaker voor bij jongens dan bij meisjes. Veel kinderen beginnen symptomen van ODD te vertonen tussen de leeftijd van 6 en 8 jaar. ODD komt ook voor bij volwassenen. Volwassenen met ODD die niet als kind werden gediagnosticeerd, worden vaak niet gediagnosticeerd.
Symptomen van oppositionele uitdagende stoornis
Bij kinderen en adolescenten
ODD komt het meest voor bij kinderen en adolescenten. Symptomen van ODD zijn onder meer:
- frequente driftbuien of episodes van woede
- weigering om te voldoen aan verzoeken van volwassenen
- overdreven ruzie met volwassenen en gezagsdragers
- altijd vragen stellen of regels negeren
- gedrag bedoeld om anderen van streek te maken, te irriteren of boos te maken, vooral gezagsdragers
- anderen de schuld geven voor hun eigen fouten of wangedrag
- gemakkelijk geïrriteerd zijn
- wraakzucht
Geen van deze symptomen alleen wijst op ODD. Er moet een patroon zijn van meerdere symptomen die zich gedurende een periode van ten minste zes maanden voordoen.
Bij volwassenen
Er is enige overlap in ODD-symptomen tussen kinderen en volwassenen. Symptomen bij volwassenen met ODD zijn onder meer:
- boos op de wereld
- zich onbegrepen of niet leuk voelen
- sterke afkeer van autoriteit, inclusief toezichthouders op het werk
- identificeren als een rebel
- zichzelf fel verdedigen en niet openstaan voor feedback
- anderen de schuld geven van hun eigen fouten
De stoornis is vaak moeilijk te diagnosticeren bij volwassenen omdat veel van de symptomen overlappen met antisociaal gedrag, middelenmisbruik en andere stoornissen.
Oorzaken van oppositionele opstandige stoornis
Er is geen bewezen oorzaak van ODD, maar er zijn theorieën die kunnen helpen bij het identificeren van mogelijke oorzaken. Er wordt gedacht dat een combinatie van omgevings-, biologische en psychologische factoren ODD veroorzaken. Het komt bijvoorbeeld vaker voor in gezinnen met een voorgeschiedenis van aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD).
Een theorie suggereert dat ODD zich kan ontwikkelen wanneer kinderen peuters zijn, omdat kinderen en adolescenten met ODD gedrag vertonen dat redelijk typerend is voor peuters. Deze theorie suggereert ook dat het kind of de adolescent worstelt om onafhankelijk te worden van ouderlijke of gezagsfiguren waaraan ze emotioneel gehecht waren.
Het is ook mogelijk dat ODD zich ontwikkelt als gevolg van aangeleerd gedrag, als gevolg van negatieve bekrachtigingsmethoden die sommige gezagsdragers en ouders gebruiken. Dit geldt vooral als het kind slecht gedrag gebruikt om aandacht te krijgen. In andere gevallen kan het kind negatief gedrag van een ouder aannemen.
Andere mogelijke oorzaken zijn onder meer:
- bepaalde persoonlijkheidskenmerken, zoals wilskrachtig zijn
- gebrek aan positieve gehechtheid aan een ouder
- aanzienlijke stress of onvoorspelbaarheid thuis of in het dagelijks leven
Criteria om oppositionele opstandige stoornis te diagnosticeren
Een opgeleide psychiater of psycholoog kan kinderen en volwassenen met ODD diagnosticeren. De diagnostische en statistische handleiding voor psychische stoornissen, bekend als de DSM-5, schetst drie belangrijke factoren die nodig zijn om een diagnose van ODD te stellen:
1. Ze vertonen een gedragspatroon
Een persoon moet een patroon hebben van boze of prikkelbare stemmingen, argumentatief of uitdagend gedrag of wraakzucht die ten minste zes maanden duurt. Gedurende deze tijd moeten ze ten minste vier van de volgende gedragingen uit elke categorie vertonen.
Ten minste een van deze symptomen moet worden weergegeven bij iemand die geen broer of zus is. De categorieën en symptomen zijn onder meer:
Boze of prikkelbare stemming, waaronder symptomen zoals:
- vaak hun geduld verliezen
- gevoelig zijn
- gemakkelijk geïrriteerd zijn
- vaak boos of boos worden
Argumentatief of uitdagend gedrag, waaronder symptomen zoals:
- vaak ruzie hebben met gezagsdragers of volwassenen
- verzoeken van autoriteiten actief te weerstaan
- weigeren te voldoen aan verzoeken van cijfers van autoriteiten
- anderen opzettelijk irriteren
- anderen de schuld geven voor wangedrag
Wraakzucht
ten minste tweemaal hatelijk handelen in een periode van zes maanden
2. Het gedrag verstoort hun leven
Het tweede waar een professional naar op zoek is, is of de gedragsstoornis wordt geassocieerd met leed in de persoon of zijn directe sociale kring. Het storende gedrag kan een negatief effect hebben op belangrijke gebieden zoals hun sociale leven, opleiding of beroep.
3. Het is niet gekoppeld aan middelenmisbruik of episodes van geestelijke gezondheid
Voor diagnose kunnen de gedragingen niet uitsluitend optreden in de loop van afleveringen, waaronder:
- middelenmisbruik
- depressie
- bipolaire stoornis
- psychose
Ernst
De DSM-5 heeft ook een ernstschaal. Een diagnose van ODD kan zijn:
- Mild: de symptomen zijn beperkt tot slechts één instelling.
- Matig: sommige symptomen zijn aanwezig in ten minste twee instellingen.
- Ernstig: Symptomen zijn aanwezig in drie of meer instellingen.
Behandeling voor oppositionele uitdagende stoornis
Vroege behandeling is essentieel voor mensen met ODD. Tieners en volwassenen met onbehandelde ODD hebben volgens de American Academy of Child & Adolescent Psychiatry een verhoogd risico op depressie en middelenmisbruik. Behandelingsopties kunnen zijn:
Individuele cognitieve gedragstherapie: een psycholoog zal met het kind samenwerken om het volgende te verbeteren:
- woede managementvaardigheden
- communicatie vaardigheden
- impuls controle
- probleemoplossend vermogen
Ze kunnen mogelijk ook potentiële bijdragende factoren identificeren.
Gezinstherapie: een psycholoog zal met het hele gezin samenwerken om veranderingen aan te brengen. Dit kan ouders helpen ondersteuning te vinden en strategieën te leren voor het omgaan met de ODD van hun kind.
Ouder-kind-interactietherapie (PCIT): Therapeuten coachen de ouders tijdens hun interactie met hun kinderen. Ouders kunnen effectievere opvoedingstechnieken leren.
Peergroepen: het kind kan leren hoe het zijn sociale vaardigheden en relaties met andere kinderen kan verbeteren.
Medicijnen: deze kunnen helpen bij het behandelen van oorzaken van ODD, zoals depressie of ADHD. Er is echter geen specifiek medicijn om ODD zelf te behandelen.
Strategieën om oppositionele opstandige stoornis te beheersen
Ouders kunnen hun kinderen helpen bij het beheersen van ODD door:
- positieve versterkingen verhogen en negatieve versterkingen verminderen
- consequente bestraffing gebruiken voor slecht gedrag
- met behulp van voorspelbare en onmiddellijke opvoedingsreacties
- het modelleren van positieve interacties in het huishouden
- het verminderen van omgevings- of situationele triggers (als het storende gedrag van uw kind bijvoorbeeld lijkt toe te nemen met een gebrek aan slaap, zorg er dan voor dat ze voldoende slapen.)
Volwassenen met ODD kunnen hun stoornis beheersen door:
- verantwoordelijkheid aanvaarden voor hun acties en gedragingen
- mindfulness en diepe ademhaling gebruiken om hun humeur onder controle te houden
- het vinden van stressverlichtende activiteiten, zoals lichaamsbeweging
Oppositionele opstandige stoornis in de klas
Niet alleen ouders worden uitgedaagd door kinderen met ODD. Soms gedraagt het kind zich voor de ouder, maar misdraagt het zich voor leraren op school. Docenten kunnen de volgende strategieën gebruiken om studenten met ODD te onderwijzen:
- Weet dat technieken voor gedragsverandering die bij andere leerlingen werken, mogelijk niet bij deze leerling werken. Mogelijk moet u de ouder vragen wat het meest effectief is.
- Heb duidelijke verwachtingen en regels. Plaats klassikale regels op een zichtbare plaats.
- Weet dat elke verandering in de klasomgeving, inclusief een brandoefening of de volgorde van lessen, een kind met ODD van streek kan maken.
- Houd het kind verantwoordelijk voor zijn daden.
- Probeer vertrouwen te scheppen bij de student door duidelijk te communiceren en consistent te zijn.
Vraag en Antwoord: gedragsstoornis versus oppositionele opstandige stoornis
Vraag:
Wat is het verschil tussen gedragsstoornis en oppositionele opstandige stoornis?
EEN:
Oppositionele opstandige stoornis is een risicofactor voor de ontwikkeling van gedragsstoornis (CD). De diagnostische criteria die verband houden met gedragsstoornissen worden vaak als ernstiger beschouwd dan de criteria die verband houden met ODD. CD omvat ernstigere overtredingen dan het aanvechten van autoriteit of wraakzuchtig gedrag, zoals diefstal, agressief gedrag jegens mensen of dieren en zelfs vernietiging van eigendommen. De regels die worden geschonden door mensen met CD kunnen behoorlijk serieus zijn. Gedrag dat verband houdt met deze aandoening kan ook illegaal zijn, wat over het algemeen niet het geval is bij ODD.
Timothy J. Legg, PhD, CRNPAnswers vertegenwoordigen de mening van onze medische experts. Alle inhoud is strikt informatief en mag niet worden beschouwd als medisch advies.
