Pyromania-definitie
Wanneer een interesse of fascinatie voor vuur afwijkt van gezond tot ongezond, kunnen mensen meteen zeggen dat het 'pyromania' is.
Maar er zijn veel misvattingen en misverstanden rondom pyromania. Een van de grootste is dat een brandstichter of iemand die in brand steekt, wordt beschouwd als een 'pyromaan'. Onderzoek ondersteunt dit niet.
Pyromania wordt vaak door elkaar gebruikt met de termen brandstichting of brandstichting, maar deze zijn anders.
Pyromania is een psychiatrische aandoening. Brandstichting is een misdaad. Brandstart is een gedrag dat al dan niet verband houdt met een aandoening.
Pyromania is zeer zeldzaam en ongelooflijk weinig onderzocht, dus het feitelijke voorkomen is moeilijk te bepalen. Sommige onderzoeken stellen dat slechts 3 tot 6 procent van de mensen in intramurale psychiatrische ziekenhuizen aan de diagnostische criteria voldoet.
Wat de American Psychiatric Association zegt over pyromania
Pyromania wordt in de diagnostische en statistische handleiding voor psychische stoornissen (DSM-5) gedefinieerd als een stoornis in de impulsbeheersing. Impulsbeheersingsstoornissen zijn wanneer een persoon niet in staat is om een destructieve drang of impuls te weerstaan.
Andere soorten stoornissen in de impulsbeheersing zijn onder meer pathologisch gokken en kleptomanie.
Om een pyromania-diagnose te krijgen, staat in de DSM-5-criteria dat iemand:
- doelbewust meer dan één keer branden stoken
- ervaar spanning voordat je een vuurtje stookt en daarna loslaat
- heb een intense aantrekkingskracht op vuur en zijn parafernalia
- geniet van het doven of zien van branden
-
symptomen hebben die niet beter kunnen worden verklaard door een andere psychische stoornis, zoals:
- gedragsstoornis
- manische episode
- antisociale persoonlijkheids stoornis
Een persoon met pyromania kan alleen een diagnose krijgen als hij niet in brand steekt:
- voor een soort winst, zoals geld
- om ideologische redenen
- om woede of wraak te uiten
- om een andere criminele handeling te verdoezelen
- om de omstandigheden te verbeteren (bijvoorbeeld verzekeringsgeld krijgen om een beter huis te kopen)
- als reactie op waanvoorstellingen of hallucinaties
- als gevolg van een verminderd beoordelingsvermogen, zoals dronken zijn
De DSM-5 heeft zeer strikte criteria voor pyromania. Het wordt zelden gediagnosticeerd.
Pyromania vs. brandstichting
Hoewel pyromania een psychiatrische aandoening is die te maken heeft met impulsbeheersing, is brandstichting een criminele handeling. Het wordt meestal kwaadwillig en met criminele bedoelingen gedaan.
Pyromania en brandstichting zijn beide opzettelijk, maar pyromania is strikt pathologisch of dwangmatig. Brandstichting is dat misschien niet.
Hoewel een brandstichter pyromania kan hebben, hebben de meeste brandstichters het niet. Ze kunnen echter andere diagnostische psychische aandoeningen hebben of sociaal geïsoleerd zijn.
Tegelijkertijd mag een persoon met pyromania geen brandstichting plegen. Hoewel ze vaak branden beginnen, kunnen ze dit doen op een manier die niet crimineel is.
Symptomen van pyromania-stoornis
Iemand met pyromania begint ongeveer elke 6 weken met branden met een frequentie.
Symptomen kunnen tijdens de puberteit beginnen en duren tot of door de volwassenheid.
Andere symptomen zijn onder meer:
- een onbeheersbare drang om in brand te steken
- fascinatie en aantrekkingskracht voor branden en de bijbehorende parafernalia
- plezier, haast of opluchting bij het opzetten of zien van branden
- spanning of opwinding rond het ontstaan van vuur
Sommige onderzoeken zeggen dat een persoon met pyromania een emotionele vrijlating krijgt nadat hij in brand is gestoken, maar dat hij daarna ook schuld of angst kan ervaren, vooral als hij zo lang mogelijk tegen de impuls vocht.
Iemand kan ook een fervent kijker zijn van branden die er alles aan doen om ze op te sporen - zelfs tot het punt dat ze brandweerman worden.
Onthoud dat het branden zelf niet meteen pyromania aangeeft. Het kan worden geassocieerd met andere psychische aandoeningen, zoals:
- andere stoornissen in de impulsbeheersing, zoals pathologisch gokken
- stemmingsstoornissen, zoals een bipolaire stoornis of depressie
- gedragsstoornissen
- stoornissen in het gebruik van middelen
Oorzaken van pyromania
De exacte oorzaak van pyromania is nog niet bekend. Net als bij andere psychische aandoeningen, kan het verband houden met bepaalde onevenwichtigheden van hersenchemicaliën, stressfactoren of genetica.
Het starten van branden in het algemeen, zonder de diagnose pyromanie, kan tal van oorzaken hebben. Enkele hiervan zijn:
- een diagnose hebben van een andere psychische aandoening, zoals een gedragsstoornis
- een geschiedenis van misbruik of verwaarlozing
- misbruik van alcohol of drugs
- tekortkomingen in sociale vaardigheden of intelligentie
Pyromania en genetica
Hoewel onderzoek beperkt is, wordt impulsiviteit als enigszins erfelijk beschouwd. Dit betekent dat er mogelijk een genetische component is.
Dit is niet alleen beperkt tot pyromania. Veel psychische stoornissen worden als matig erfelijk beschouwd.
De genetische component kan ook afkomstig zijn van onze impulscontrole. De neurotransmitters dopamine en serotonine, die helpen bij het reguleren van de impulscontrole, kunnen worden beïnvloed door onze genen.
Pyromania bij kinderen
Pyromania wordt pas rond de leeftijd van 18 jaar vaak gediagnosticeerd, hoewel pyromania-symptomen rond de puberteit kunnen optreden. Ten minste één rapport suggereert dat pyromania-aanvang al op de leeftijd van 3 jaar zou kunnen optreden.
Maar het starten van vuur als gedrag kan om een aantal redenen ook voorkomen bij kinderen, waaronder geen van het hebben van pyromania.
Veel kinderen of jongeren experimenteren vaak of zijn nieuwsgierig naar het aansteken van vuur of spelen met lucifers. Dit wordt beschouwd als normale ontwikkeling. Soms wordt het 'nieuwsgierigheid in vuur en vlam' genoemd.
Als het in brand steken een probleem wordt of als ze de intentie hebben om ernstige schade aan te richten, wordt het vaak onderzocht als een symptoom van een andere aandoening, zoals ADHD of een gedragsstoornis, in plaats van pyromania.
Wie loopt er risico voor pyromania?
Er is niet genoeg onderzoek om risicofactoren aan te geven voor iemand die pyromania ontwikkelt.
Het weinige onderzoek dat we hebben, geeft aan dat mensen met pyromania:
- overwegend mannelijk
- rond de leeftijd van 18 jaar bij diagnose
- meer kans op leerstoornissen of gebrek aan sociale vaardigheden
Pyromania diagnosticeren
Pyromania wordt zelden gediagnosticeerd, deels vanwege de strikte diagnostische criteria en het gebrek aan onderzoek. Het is ook vaak moeilijk te diagnosticeren omdat iemand actief hulp moet zoeken, en veel mensen niet.
Soms wordt pyromania pas gediagnosticeerd nadat een persoon is behandeld voor een andere aandoening, zoals een stemmingsstoornis zoals depressie.
Tijdens de behandeling van de andere aandoening kan een professional in de geestelijke gezondheidszorg informatie opzoeken over de persoonlijke geschiedenis of symptomen waarover de persoon zich zorgen maakt, en kan er brand ontstaan. Van daaruit kunnen ze verder evalueren of de persoon voldoet aan de diagnostische criteria voor pyromania.
Als iemand wordt beschuldigd van brandstichting, kunnen ze ook worden beoordeeld op pyromania, afhankelijk van hun redenen voor het starten van de brand.
Pyromania behandelen
Pyromania kan chronisch zijn als het niet wordt behandeld, dus het is belangrijk om hulp te zoeken. Deze aandoening kan in remissie gaan en een combinatie van therapieën kan dit aan.
Er is geen enkele behandeling die artsen voorschrijven voor pyromania. Behandeling zal variëren. Het kan even duren om de beste of combinatie voor u te vinden. Opties zijn onder meer:
- cognitieve gedragstherapie
- andere gedragstherapieën, zoals aversietherapie
- antidepressiva, zoals selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI's)
- anti-angst medicijnen (anxiolytica)
- anti-epileptische medicijnen
- atypische antipsychotica
- lithium
- anti-androgenen
Cognitieve gedragstherapie is veelbelovend gebleken om te helpen bij het werken door iemands impulsen en triggers. Een arts kan u ook helpen met het bedenken van coping-technieken om met de impuls om te gaan.
Als een kind een pyromanie- of brandgevaarlijke diagnose krijgt, kan ook gezamenlijke therapie of ouderlijke training nodig zijn.
Afhalen
Pyromania is een zelden gediagnosticeerde psychiatrische aandoening. Het verschilt van brandstichting of brandstichting.
Hoewel onderzoek beperkt is vanwege de zeldzaamheid, herkent de DSM-5 het wel als een impulsbeheersingsstoornis met specifieke diagnostische criteria.
Als u denkt dat u of iemand die u kent pyromania ervaart, of als u zich zorgen maakt over een ongezonde fascinatie voor vuur, zoek dan hulp. U hoeft zich nergens voor te schamen en kwijtschelding is mogelijk.
