Op een bepaald moment zul je als ouder deelnemen aan het debat over natuur versus opvoeding. Je kunt je afvragen of je kind gewoon een natuurlijke flair heeft voor woorden of dat het komt omdat ze elke dag naar een leesprogramma na school gaan. Je kunt je afvragen of ze een succesvolle natuurkundige zijn vanwege genetica, of omdat je ze elke zomer meenam naar een wetenschapskamp.
Natuur versus opvoeding is een eeuwenoud argument dat eerlijk gezegd niet één denkwijze heeft. Sommige mensen geloven dat de natuur (onze genen) altijd in het spel is, terwijl anderen geloven dat het jouw omgeving (koestering) is die jouw individualiteit bepaalt. En dan zijn er degenen die geloven dat zowel de natuur als de opvoeding een bepalende rol spelen bij het vormgeven van persoonlijkheid, lichamelijkheid en intelligentie. Maar als ouder vraag je je misschien af: hoeveel invloed heb je echt op beide?
De wetenschap achter natuur versus opvoeding
Sommige onderzoeken suggereren dat genen persoonlijkheidskenmerken bepalen. Uit het baanbrekende Minnesota-onderzoek naar een tweeling uit 1990 bleek dat identieke tweelingen die apart werden grootgebracht, vergelijkbaar waren als identieke tweelingen die samen werden grootgebracht, wat betekent dat genetische factoren de algemene intelligentie en psychologische verschillen beïnvloeden - een bewering uit 1929.
Een onderzoek van de Universiteit van Minnesota uit 2004 deed soortgelijke beweringen. En een Journal of Personality-onderzoek uit 2013 van volwassen Amerikaanse tweelingen ontdekte dat genen geluk bepalen. In het bijzonder versterken de genetische factoren en biologische mechanismen die zelfbeheersing, doel, keuzevrijheid, groei en positieve sociale interacties beïnvloeden, het psychologische welzijn.
Maar uit ander onderzoek van het afgelopen decennium blijkt dat natuur en opvoeding beide van invloed zijn. In 2005 beweerde professor sociologie Guang Gao dat een combinatie van omgeving en genen complexe menselijke eigenschappen creëert - niet alleen genetica, zoals traditionele tweelingstudies vaak benadrukken.
Gao's theorie wordt ondersteund door recent onderzoek van de University of Queensland. In 2015 ontdekte Dr. Beben Benyamin dat onze gezondheid gemiddeld 49 procent wordt bepaald door genetica en 51 procent door onze omgeving. Meer nog, de Britse wetenschapsjournalist Matt Ridley schrijft dat het tegen elkaar opnemen van de natuur en het koesteren van elkaar een 'valse tweedeling' is. Volgens Ridley spelen omgevingsfactoren een rol in hoe onze genen zich gedragen. Of simpelweg: ons lichaam reageert op de buitenwereld.
Dus hoeveel invloed heeft een ouder?
Veel. Kinderen zijn van nature vatbaar voor bepaalde kenmerken. Het lijdt geen twijfel dat genen een rol spelen bij het feit of uw kind bubbels, zeer gefrustreerd of kalm is.
Maar uw opvoedingsstijl kan de intensiteit van het gedrag van uw kind bepalen, net zoals de eigenschappen van uw kind kunnen bepalen hoe u opvoedt, volgens een Clinical Child and Family Psychology Review-onderzoek uit 2011. Het is circulaire logica: uit de studie bleek dat negatief ouderschap frustratie, impulsiviteit en slechte zelfregulatie bij uw kind kan verergeren, terwijl dat nadelige gedrag een schadelijk ouderschap kan veroorzaken. Hetzelfde geldt voor positieve eigenschappen en positieve opvoedingsstijlen.
Een onderzoek naar ontwikkelingspsychologie uit 1996, dat de correlatie tussen antisociale kinderen en adoptieouderpraktijken onderzocht, kwam tot een vergelijkbare conclusie. Uit de studie bleek dat, hoewel de antisociale eigenschappen van een adoptiekind verband houden met de psychische aandoening van biologische ouders, de opvoedingstechnieken van de adoptiebeschermer het verstorende gedrag van de geadopteerde beïnvloeden, en omgekeerd. Ander onderzoek toont aan dat maternale depressie een negatieve invloed kan hebben op de gedrags- en emotionele ontwikkeling van een kind vanwege zowel genetische als omgevingsinvloeden.
Niet al het onderzoek slaat alarm. Een Amerikaanse psycholoog-studie uit 1962 stelt dat dat creatieve talent kan bloeien door koestering op school. In 2010 theoretiseerde psycholoog George W. Holden dat de dagelijkse beslissingen van een ouder de groei en het toekomstige succes van een kind kunnen bepalen. Een kind kan opgroeien tot een succesvolle advocaat vanwege de manier waarop hun ouder hen door de ontwikkeling heeft geleid, in plaats van alleen maar door versterkt of gestraft gedrag.
Met andere woorden, de genen van uw kind kunnen hen de intelligentie geven die nodig is om advocaat te zijn, maar hoe u als ouder met hen omgaat, kan hun voortgang bepalen.
In ruimere zin kan geografie onze eigenschappen en onze omgeving beïnvloeden. Na 13.000 tweelingen te hebben bestudeerd, concludeerden onderzoekers van het King's College London's Institute of Psychiatry in 2012 dat waar ze in het Verenigd Koninkrijk woonden, rechtstreeks correleerde met de mate waarin hun genetische eigenschappen tot uiting kwamen.
Een voorbeeld dat ze geven is dat uw kind vanwege hun familiegeschiedenis een hoger risico loopt diabetes te worden, maar dat ze de ziekte misschien nooit zullen ontwikkelen als ze gezond eten en regelmatig sporten.
Een ander voorbeeld is dat het wonen in een gebied met een hoge pollenconcentratie de genetische aanleg van uw kind kan blootstellen aan seizoensgebonden allergieën, terwijl een laag pollengebied dit misschien niet doet. En jij als ouder bepaalt waar je kind woont.
De afhaalmaaltijd
Onderschat uw invloed op de ontwikkeling van uw kind niet. Ja, het is waar dat genetica kan bepalen of uw kind een natuurlijk talent heeft voor wiskunde of ballet. Maar jij als ouder zal helpen bepalen of ze een wiskundeprofessor worden of een klassiek geschoolde danser.
Een kind kan zijn potentieel al dan niet realiseren op basis van de beslissingen die u neemt en het gedrag van de mensen waarmee het omgaat. Natuurlijk zullen wetenschappers het altijd oneens zijn over de vraag of natuur of opvoeding meer invloed heeft. Maar genoeg onderzoek suggereert dat het in werkelijkheid beide is.
Deel op Pinterest
