Wat is een BUN-test?
Een bloedureumstikstof (BUN) -test wordt gebruikt om te bepalen hoe goed uw nieren werken. Het doet dit door de hoeveelheid ureumstikstof in het bloed te meten. Ureumstikstof is een afvalproduct dat in de lever wordt aangemaakt wanneer het lichaam eiwitten afbreekt. Normaal filteren de nieren dit afval uit en plassen verwijdert het uit het lichaam.
BUN-waarden nemen meestal toe wanneer de nieren of de lever zijn beschadigd. Te veel ureumstikstof in het bloed kan een teken zijn van nier- of leverproblemen.
Waarom is een BUN-test gedaan?
Een BUN-test is een bloedtest die het meest wordt gebruikt om de nierfunctie te evalueren. Het wordt vaak samen met andere bloedonderzoeken, zoals een creatininebloedonderzoek, gedaan om een juiste diagnose te stellen.
Een BUN-test kan helpen bij het diagnosticeren van de volgende aandoeningen:
- lever schade
- ondervoeding
- slechte circulatie
- uitdroging
- urinewegobstructie
- congestief hartfalen
- maagbloeding
De test kan zelfs worden gebruikt om de effectiviteit van een dialysebehandeling te bepalen.
BUN-tests worden ook vaak uitgevoerd als onderdeel van regelmatige controles, tijdens ziekenhuisverblijven of tijdens of na behandeling voor aandoeningen zoals diabetes.
Terwijl een BUN-test de hoeveelheid ureumstikstof in het bloed meet, identificeert het niet de oorzaak van een hoger of lager dan gemiddeld ureumstikstofaantal.
Hoe bereid ik me voor op een BUN-test?
Een BUN-test vereist geen speciale voorbereiding. Het is echter belangrijk om uw arts te vertellen of u een recept of vrij verkrijgbare medicijnen gebruikt. Bepaalde medicijnen kunnen uw BUN-waarden beïnvloeden.
Sommige medicijnen, waaronder chlooramfenicol of streptomycine, kunnen uw BUN-waarden verlagen. Andere medicijnen, zoals bepaalde antibiotica en diuretica, kunnen uw BUN-waarden verhogen.
Veel voorgeschreven medicijnen die uw BUN-waarden kunnen verhogen, zijn onder meer:
- amfotericine B (AmBisome, Fungizone)
- carbamazepine (Tegretol)
- cefalosporines, een groep antibiotica
- furosemide (Lasix)
- methotrexaat
- methyldopa
- rifampicine (Rifadin)
- spironolacton (Aldactone)
- tetracycline (Sumycin)
- thiazidediuretica
- vancomycine (Vancocin)
Zorg ervoor dat u uw arts vertelt als u een van deze medicijnen gebruikt. Uw arts zal deze informatie in overweging nemen bij het beoordelen van uw testresultaten.
Hoe wordt een BUN-test uitgevoerd?
Een BUN-test is een eenvoudige test waarbij een klein bloedmonster wordt afgenomen.
Voordat een bloedmonster wordt afgenomen, maakt een technicus een gedeelte van uw bovenarm schoon met een antisepticum. Ze zullen een elastische band om je arm binden, waardoor je aderen gaan opzwellen van bloed. De technicus steekt dan een steriele naald in een ader en trekt bloed in een buisje dat aan de naald is bevestigd. U kunt milde tot matige pijn voelen als de naald erin gaat.
Zodra ze voldoende bloed hebben verzameld, zal de technicus de naald verwijderen en een verband over de prikplaats aanbrengen. Ze sturen uw bloedmonster naar een laboratorium om te testen. Uw arts zal contact met u opnemen om de testresultaten te bespreken.
Wat betekenen de resultaten van een BUN-test?
Resultaten van een BUN-test worden gemeten in milligram per deciliter (mg / dL). Normale BUN-waarden variëren meestal afhankelijk van geslacht en leeftijd. Het is ook belangrijk op te merken dat elk laboratorium verschillende bereiken heeft voor wat normaal is.
Over het algemeen vallen normale BUN-niveaus in de volgende bereiken:
- volwassen mannen: 8 tot 24 mg / dL
- volwassen vrouwen: 6 tot 21 mg / dL
- kinderen van 1 tot 17 jaar: 7 tot 20 mg / dL
Normale BUN-niveaus voor volwassenen boven de 60 zijn iets hoger dan normale niveaus voor volwassenen onder de 60.
Hogere BUN-niveaus kunnen aangeven:
- hartziekte
- congestief hartfalen
- een recente hartaanval
- maagbloeding
- uitdroging
- hoog eiwitgehalte
- nierziekte
- nierfalen
- uitdroging
- obstructie in de urinewegen
- spanning
- schok
Houd er rekening mee dat sommige medicijnen, zoals bepaalde antibiotica, uw BUN-waarden kunnen verhogen.
Lagere BUN-niveaus kunnen aangeven:
- Leverfalen
- ondervoeding
- ernstig gebrek aan eiwitten in de voeding
- overhydratie
Afhankelijk van uw testresultaten kan uw arts ook andere tests uitvoeren om een diagnose te bevestigen of behandelingen aan te bevelen. Een goede hydratatie is de meest effectieve manier om het BUN-gehalte te verlagen. Een eiwitarm dieet kan ook helpen het BUN-gehalte te verlagen. Een medicijn zou niet worden aanbevolen om de BUN-waarden te verlagen.
Abnormale BUN-niveaus betekenen echter niet noodzakelijk dat u een nieraandoening heeft. Bepaalde factoren, zoals uitdroging, zwangerschap, hoge of lage eiwitinname, steroïden en veroudering kunnen uw niveaus beïnvloeden zonder een gezondheidsrisico aan te geven.
Wat zijn de risico's van een BUN-test?
Tenzij u op zoek bent naar zorg voor een medische noodsituatie, kunt u na een BUN-test normaal gesproken terugkeren naar uw normale activiteiten. Vertel het uw arts als u een bloedingsstoornis heeft of als u bepaalde medicijnen gebruikt, zoals bloedverdunners. Hierdoor kunt u tijdens de test meer bloeden dan verwacht.
Bijwerkingen geassocieerd met een BUN-test zijn onder meer:
- bloeding op de prikplaats
- blauwe plekken op de prikplaats
- ophoping van bloed onder de huid
- infectie op de prikplaats
In zeldzame gevallen worden mensen licht in het hoofd of vallen flauw na bloedafname. Breng uw arts op de hoogte als u na de test onverwachte of langdurige bijwerkingen ervaart.
De afhaalmaaltijd
Een BUN-test is een snelle en eenvoudige bloedtest die vaak wordt gebruikt om de nierfunctie te evalueren. Abnormaal hoge of lage BUN-niveaus betekenen niet noodzakelijk dat u problemen heeft met de nierfunctie. Als uw arts vermoedt dat u een nieraandoening of een andere gezondheidstoestand heeft, zullen zij aanvullende tests laten uitvoeren om een diagnose te bevestigen en de oorzaak vast te stellen.
