Wat zijn anale wratten?
Anale wratten zijn kleine wratten die in en rond de anus kunnen voorkomen. De aandoening wordt ook condyloma acuminata genoemd. Anale wratten zijn een vorm van genitale wratten.
In de meeste gevallen veroorzaken de wratten geen ongemak of pijn. Ze kunnen echter irriterend worden als ze groot genoeg worden en jeuken of bloeden. Als er geen symptomen optreden, weten mensen met anale wratten misschien niet eens dat ze ze hebben.
Anale wratten kunnen slechts op één plek voorkomen of kunnen zich na verloop van tijd verspreiden naar verschillende delen van de geslachtsorganen en de anus.
Wat zijn de symptomen van anale wratten?
Anale wratten zijn te vinden in en rond het gebied van de anus. Ze beginnen als kleine bultjes die misschien niet groter zijn dan de punt van een speld. Aanvankelijk zijn ze misschien te klein om opgemerkt te worden. Ze kunnen een bloemkoolachtig uiterlijk ontwikkelen naarmate ze groeien of wanneer er meerdere bij elkaar zijn gegroepeerd. Wratten kunnen perzikkleurig, geel, roze of lichtbruin zijn en passen bij uw huidskleur.
Anale wratten komen vaak voor zonder pijn of ongemak. Andere symptomen van anale wratten zijn zeldzaam, maar kunnen jeuk, bloeding of afscheiding uit de anus zijn. Een persoon met anale wratten kan ook het gevoel hebben dat ze een brok in hun anale gebied hebben.
Wratten kunnen op andere delen van uw lichaam voorkomen terwijl u anale wratten heeft. Genitale wratten bij vrouwen kunnen voorkomen op de vulva, vagina of baarmoederhals. Genitale wratten bij mannen kunnen zich ontwikkelen op de penis, het scrotum, de dijen of de lies.
Wratten kunnen ook groeien op de mond of keel van iemand met HPV. Orale seks met een persoon met genitale wratten, of diep kussen van een persoon met keelwratten kan ook tot infectie leiden.
Wat veroorzaakt anale wratten?
Genitale wratten, inclusief anale wratten, worden veroorzaakt door humaan papillomavirus (HPV). HPV is een seksueel overdraagbare infectie (soa). Bij jongeren kan HPV vanzelf verdwijnen en veroorzaakt het mogelijk geen tekenen of symptomen. Het virus kan echter in het lichaam blijven hangen en genitale wratten veroorzaken. Sommige soorten HPV veroorzaken genitale wratten en andere kunnen tot kanker leiden, maar het type HPV dat anale en genitale wratten veroorzaakt, leidt over het algemeen niet tot kanker.
HPV wordt in het algemeen van de ene persoon naar de andere verspreid door direct contact met de mond, anus, penis of vagina van een persoon met HPV. Geslachtsgemeenschap is niet nodig om de infectie te verspreiden. Het kan worden overgedragen door huid-op-huidcontact. Overdracht van HPV kan zelfs plaatsvinden als wratten niet zichtbaar zijn.
Volgens de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) worden genitale wratten het meest verspreid via anale en vaginale seks. De CDC stelt ook dat bijna alle mannen en vrouwen die seksueel actief zijn op een bepaald moment in hun leven HPV krijgen.
Wie loopt er risico op anale wratten?
Je loopt een verhoogd risico op het oplopen en verspreiden van anale wratten als je:
- onbeschermde seks hebben (geen gebruik maken van barrièrebescherming, zoals een condoom of gebitsdam)
- meerdere sekspartners hebben
- anale geslachtsgemeenschap hebben
- seks of intiem contact hebben gehad met een persoon met HPV
- op jonge leeftijd seks hebben
- een immuunsysteem hebben dat wordt aangetast door ziekte of medicatie
Je kunt echter anale wratten krijgen, zelfs als je maar één seksuele partner hebt, en condooms bieden daar geen volledige bescherming tegen.
Hoe worden anale wratten gediagnosticeerd?
Een arts kan anale wratten diagnosticeren door visueel onderzoek. Sommige artsen brengen tijdens het onderzoek azijnzuur (azijn) aan op de bultjes. Hierdoor worden de bultjes wit en worden ze zichtbaarder. Dit is echter niet nodig om anale wratten te diagnosticeren.
Een onderzoek naar anale wratten omvat een intern onderzoek met een hulpmiddel dat een anoscoop wordt genoemd om wratten in het anale kanaal te zoeken. Uw arts kan ook een volledig onderzoek van uw bekkengebied uitvoeren om naar andere vormen van genitale wratten te zoeken. Voor vrouwen kan dit een uitstrijkje omvatten.
De diagnose kan ook worden gesteld met een biopsie van de wratten. Dit kan worden gebruikt om een diagnose te bevestigen als de wratten niet reageren op de initiële therapie.
Hoe worden anale wratten behandeld?
De keuze van de behandeling hangt af van het aantal en de locatie van de wratten, de voorkeur van de patiënt en de ervaring van de zorgverlener.
Actuele medicijnen
Behandeling met een actueel medicijn kan voldoende zijn voor wratten die erg klein zijn en beperkt zijn tot het buitenste deel van de anus. In dit geval moet een voorgeschreven medicijn voor anale wratten worden gebruikt. Over-the-counter wrattenverwijderaars zijn niet bedoeld voor gebruik in het anale of genitale gebied. Zorg ervoor dat u ze niet gebruikt op anale wratten.
Sommige medicijnen om anale wratten te behandelen, worden door een arts in hun kantoor aangebracht. Anderen kunt u zelf thuis toepassen. Regimes duren doorgaans enkele weken of langer.
Actuele crèmes zijn onder meer:
- imiquimod (Aldara, Zyclara)
- podofilox (Condylox)
- podophyllin (Podocon)
- trichloorazijnzuur (TCA)
- bichloorazijnzuur (BCA)
Andere behandelingsmogelijkheden
Andere behandelingsopties kunnen worden gebruikt, afhankelijk van de ernst en locatie van anale wratten. Deze behandelingen omvatten:
- Cryotherapie. Deze procedure gebruikt vloeibare stikstof om de wratten te bevriezen. Na het invriezen vallen de wratten eraf.
- Elektrocauterisatie. In deze procedure gebruiken artsen een elektrische stroom om de wratten te verbranden.
- Laserbehandelingen. Lasertherapie maakt gebruik van energie die wordt overgedragen door intens licht. Deze techniek wordt doorgaans alleen gebruikt in moeilijke gevallen.
Bij uitgebreide wratten kan de behandeling in fasen worden gegeven. En in sommige gevallen kan een operatie nodig zijn.
Chirurgische opties
Chirurgische opties kunnen effectiever zijn voor grotere wratten die niet reageren op andere behandelingen, of voor anale wratten in het anale kanaal. Chirurgische behandeling wordt meestal poliklinisch uitgevoerd. Dit betekent dat u dezelfde dag als de operatie naar huis kunt.
Tijdens de procedure gebruikt de chirurg een speciaal hulpmiddel om de wratten af te snijden. U krijgt waarschijnlijk een plaatselijke verdoving. Algemene of spinale anesthesie kan nodig zijn als het aantal en de locatie van anale wratten groot is.
Na elektrocauterisatie, cryotherapie of chirurgische behandeling van anale wratten voelen de meeste mensen zich een paar dagen ongemakkelijk. Om het ongemak te verminderen, kan uw arts pijnstillers voorschrijven. Uw vermogen om te werken of normale activiteiten uit te voeren, is afhankelijk van de omvang van uw behandeling.
OutlookWat zijn de langetermijnvooruitzichten voor anale wratten?
Anale wratten zijn niet levensbedreigend en veranderen in de meeste gevallen niet in kanker. HPV kan echter in uw lichaam blijven hangen, waardoor anale wratten terugkeren.
Maak een afspraak met uw arts om op herhaling te letten. Dit is vooral belangrijk in de eerste drie maanden na behandeling.
Hoe kunnen anale wratten worden voorkomen?
HPV-tests worden niet routinematig aanbevolen, maar er is een HPV-vaccin beschikbaar. Het kan aan individuen worden gegeven tot de leeftijd van 45 jaar. De CDC beveelt aan dat individuen op 11 of 12-jarige leeftijd worden gevaccineerd voor HPV, zodat ze immuun zijn voor het virus voordat ze eraan worden blootgesteld door seksuele activiteit.
Andere manieren om de overdracht van HPV en anale wratten te helpen voorkomen zijn:
- zich onthouden van seksueel contact
- met barrièremethoden zoals condooms of tandmoeders
- het beperken van uw aantal seksuele partners
Barrièremethoden beschermen echter niet volledig tegen HPV en het is mogelijk om HPV te krijgen met slechts één seksuele partner.
De afhaalmaaltijd
Anale wratten kunnen ongemakkelijk en in zeldzame gevallen pijnlijk zijn, maar ze zijn te behandelen. Als u denkt dat u anale wratten heeft, moet u eerst naar uw arts gaan. Ze kunnen u onderzoeken, een diagnose bevestigen en het behandelplan aanbevelen dat het beste bij u past.
