Als je het verhaal achter je tatoeage wilt delen, e-mail ons dan op [email protected]. Zorg ervoor dat u het volgende opneemt: een foto van uw tatoeage, een korte beschrijving waarom u deze hebt of waarom u ervan houdt, en uw naam
Leukemie is een vorm van kanker die de bloedcellen en het beenmerg aantast. Naar schatting zullen er in 2018 alleen al in de Verenigde Staten meer dan 60.000 nieuwe gevallen van leukemie worden gediagnosticeerd.
Deze vorm van bloedkanker blijft de meest voorkomende vorm van kanker bij kinderen en tieners, die voorkomt bij ongeveer 1 op de 3 diagnoses. Hoewel er verschillende soorten leukemie zijn, is chronische lymfatische leukemie (CLL) het meest voorkomende type bij volwassenen.
Elke persoon met leukemie heeft een unieke ervaring met het bestrijden van de ziekte, die sommigen ervoor kiezen om vast te leggen in de vorm van tatoeages. Deze tatoeages kunnen dienen als inspiratie voor kracht tijdens moeilijke momenten, om solidariteit te tonen met andere overlevenden of zelfs om een geliefde te eren. Wat de reden ook is, we geloven dat deze tatoeages het verdienen om met de hele leukemie-gemeenschap te worden gedeeld. Bekijk ze hieronder:
Deel op Pinterest
“In februari 2017 werd bij mij de diagnose chronische myeloïde leukemie gesteld. Ik heb veel tijd online besteed aan het leren over deze kanker en zocht steun. Ik heb geen dagelijkse herinnering aan mijn worstelingen nodig, omdat mijn lichaam die mij alleen lijkt te geven. Terwijl ik nog steeds aan het worstelen ben, kreeg ik mijn tatoeage als inspiratie om me door die echt slechte dagen heen te helpen. Het is een abstracte kolibrie die een oranje lint draagt. ' Amber
Deel op Pinterest
'Ik heb chronische myeloïde leukemie. Bijna vier jaar geleden werd ik gediagnosticeerd op 34-jarige leeftijd. Vandaag, een jaar geleden, kreeg ik mijn eerste tatoeage toen ik een pauze van 3 weken kon nemen van mijn orale chemotherapie. Ik kreeg het lint voor mijn ziekte en de vlinder om de niertransplantatie van mijn man te vieren. Sinds ik mijn tatoeage heb, voel ik een gevoel van opluchting en vrijheid van mijn ziekte. Bij bloedkanker is er geen litteken of uiterlijke uitdrukking van de strijd waarmee we dagelijks worden geconfronteerd. Met mijn tatoeage zie ik mijn kracht, mijn strijd en mijn overleving op een manier die ik voorheen niet kon. ' - Hillary
Deel op Pinterest
“Ik werd op 29-jarige leeftijd gediagnosticeerd met chronische myeloïde leukemie toen mijn kinderen slechts 5 en 9 waren. Ik ben nu 38 en viert 9 jaar sinds mijn diagnose. Het is een strijd geweest, maar met de steun van dierbaren en medicijnen kan ik nu een redelijk normaal leven leiden. Om mijn remissie drie jaar geleden te vieren, kreeg ik mijn tatoeage als herinnering dat ik een overlevende ben. Mijn oudste dochter vroeg me of ze een tatoeage kon krijgen die bij de mijne paste toen ze 16 werd. Dus we hebben nu bijpassende herinneringen aan mijn overleving. Als ik ooit vergeet wat het leven voor mij betekent, kan ik naar mijn kinderen en hun liefde voor mij kijken en weten dat ik alles kan overleven wat het leven op mijn pad werpt. ' - ShaNae Harbin
Deel op Pinterest
'Mijn tatoeage met leukemie zit op mijn linker onderarm. Een kruis met de datum van mijn diagnose geschreven in mijn eigen handschrift. Ik hou van mijn simpele herinnering om elke dag ten volle te leven! Niemand is gegarandeerd morgen - kankerpatiënten lijken daar een dieper begrip van te hebben.” - Jennifer Smith
Deel op Pinterest
'Ik wilde het typische kankerlint niet en ik wilde iets dat me eraan zou herinneren dat ik meer ben dan mijn diagnose. Het citaat komt uit een lied waar ik van hou en heeft betrekking op [het] Latijnse gezegde 'non angli, sed angeli' wat zich vertaalt naar 'niet hoeken, maar engelen'. Het is op mijn linker onderarm getatoeëerd, zodat ik het dagelijks kan zien. ' - Anoniem
Deel op Pinterest
'Voor onze zoon.' - Anoniem
Deel op Pinterest
'Twee weken nadat mijn grootmoeder haar reis met de ziekte van Alzheimer had beëindigd, kreeg ik de diagnose chronische myeloïde leukemie. Ik was al meer dan een jaar lichamelijk niet goed en mijn grootmoeder vertelde mijn moeder en mij dat ze wist dat er iets mis was. De bloemen [op mijn tatoeage] zijn vergeet-mij-nietjes (de bloem die wordt gebruikt om de ziekte van Alzheimer te symboliseren) en natuurlijk het leukemie-lint.” - Anoniem
Deel op Pinterest
“In januari 2016 ontwikkelde mijn vader allergieën, waarvan we aanvankelijk dachten dat het een sinusinfectie werd. Hij was vier keer bij zijn arts geweest, maar kreeg elke keer alleen antibiotica. In april reed ik mijn vader naar een afspraak voor een second opinion. Hij was nog steeds ziek. Sterker nog, nog zieker.
Naarmate de dagen voortduurden, sliep mijn vader veel en begon hij hevige aanvallen van pijn in het lichaam te ervaren. Hij was constant op de spoedeisende hulp en hij kreeg lelijke blauwe plekken over zijn hele lichaam. In mei werd papa in het ziekenhuis opgenomen voor pijnbestrijding. Een internist kwam binnen om hem te bezoeken. Hij nam een volledige familiegeschiedenis op, stelde mijn vader een heleboel vragen en vertelde hem dat hij voelde dat hij een beenmergbiopsie moest uitvoeren, omdat hij vermoedde dat het leukemie was.
Mijn man, Ben, was degene die uiteindelijk het nieuws brak dat bij mijn vader de ziekte was vastgesteld. Gedurende de volgende drie maanden dat mijn vader leefde, had ik het gevoel dat ik mijn eigen oorlog vocht. Het was alsof ik mijn pistool op de vijand zou schieten, maar de vijand was te krachtig. Ik wilde zo graag de kanker van mijn vader wegnemen.
Mijn vader stierf op de ochtend van 24 augustus 2016. Ik herinner me dat ik zijn huis binnenliep om hem daar in zijn hospice-bed te zien liggen. Ik klom naar boven om naast hem te gaan liggen, kuste zijn wang, pakte zijn hand vast en snikte.
Mijn vader zou in oktober bij mijn eerste Light the Night Walk zijn. Ik kan je vertellen dat hij daar in geest was. Hij was zo trots op het werk dat ik deed voor de Leukemia and Lymphoma Society (LLS) en vroeg me een paar dagen voordat hij stierf of ik andere bloedkankerpatiënten zou blijven helpen. Ik heb beloofd dat ik dat zou doen en dat ik nog steeds bij de LLS ben. ' - Kelly Caufield
