Een Handleiding Voor Ouders Voor Vroege Tekenen Van Autisme

2024 Auteur: Jesus Peterson | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 11:22

Overzicht

Als nieuwe ouders volgen we gretig de mijlpalen van onze baby en vinden we plezier in elke glimlach, giechelen, geeuwen en kruipen. En hoewel alle baby's de neiging hebben om zich iets anders te ontwikkelen, zijn er bepaalde gedragingen bij zuigelingen of peuters die vroege tekenen van autisme kunnen zijn. Wat zijn ze en waar moet je op letten?

Hier is de ontdekkingsreis die ik met mijn eigen zoon heb gemaakt.

Gezondheid en welzijn raken ons allemaal anders. Dit is het verhaal van één persoon

Vroege tekenen van autisme

Volgens het National Autism Center zijn er verschillende vroege tekenen van autisme om naar te zoeken:

• geen sociale lach met 6 maanden
• 16 maanden geen communicatie met één woord
• geen zinnen van twee woorden na 24 maanden
• geen gebabbel, wijzen of zinvolle gebaren met 12 maanden
• slecht oogcontact
• geen items tonen of interesses delen
• ongebruikelijke bevestiging aan een bepaald speelgoed of object
• reageert niet op geluiden, stemmen of hun naam
• verlies van vaardigheden op elk moment

De Centers for Disease Control and Prevention (CDC) hebben ook een grote rijkdom aan bronnen om meer diepgaande informatie te krijgen. Maakt u zich geen zorgen als u vermoedt dat uw kind in het spectrum zit.

Er is zoveel hulp als je weet waar je moet zoeken, en het opvoeden van een kind met autisme - hoewel soms uitdagend - is een van de meest lonende ervaringen die ik ooit heb gehad.

Gedrag tijdens de eerste jaren

De baby- en peuterjaren van mijn zoon waren zwaar. Hij huilde vaak en vroeg aandacht. Toen hij nog een baby was, lag hij op zijn rug, gefixeerd door de plafondventilator. Soms schreeuwde hij om een bepaalde reden; het leek alsof ik iets hoorde.

Toen mijn zoon mobiel was, stopte hij letterlijk nooit. Hij crashte tegen dingen, pakte alles en gooide vaak speelgoed. Hij beet en kneep vaak wanneer hij met andere kinderen speelde.

Toen we naar de supermarkt gingen, voelde het als een tikkende tijdbom - normaal gesproken ongeveer 20 minuten - totdat hij een totale meltdown kreeg en ik moest ontsnappen met de boodschappen die ik kon haken.

Het geschreeuw ging door tot in zijn peuterjaren. De grillige beweging ging door. Hij bleef ruw omgaan met voorwerpen en speelgoed en niet op de manier waarop ze "bedoeld" waren om ermee om te gaan. Hij zette zijn auto's in perfecte rijen op een rij. Hij had meltdowns bij elke overgang en kon over het algemeen geen verandering aan.

Van gedrag tot diagnose

Het lijkt pijnlijk duidelijk wanneer ik dit allemaal schrijf dat er iets aan de hand was, maar het was niet zo duidelijk in mijn dagelijkse praktijk. Ten eerste had ik vrijwel geen ervaring met andere kinderen.

Ten tweede waren er genoeg momenten waarop mijn zoon zeer niet-spectrumgedrag vertoonde. Hij zou oogcontact maken, hij zou lekker liggen, hij zou lachen om mijn domme gezichten of wanneer ik hem op en neer stuiterde.

En natuurlijk maakten deze 'typische' gedragingen het gemakkelijker om de andere weg te rationaliseren. Alleen omdat uw kind van orde houdt, wil nog niet zeggen dat hij of zij in het spectrum zit. Maar alle tekens bij elkaar begonnen op te tellen.

Ik zal nooit de dag vergeten waarop ik het echt zag. Mijn zoon was 2 1/2. Het was herfst en mijn zoon, zijn vader, mijn zus en ik gingen naar een plaatselijke boerderij waar een pompoenveld werd gehouden. Er waren dieren, rijen en rijen pompoenen, een doolhof van maïs en treinen - het absoluut favoriete ding van mijn zoon.

Hij werd meteen overprikkeld door alles wat er gaande was. Ik gaf hem een por om de dieren te aaien - hij weigerde. Ik moedigde hem aan om een pompoen te kiezen - hij verzette zich. En tot slot smeekte ik hem praktisch om met de trein te rijden.

Ik was zo gehecht aan een 'normale, goede tijd' dat ik al zijn communicatie met mij miste. Hij was totaal overweldigd door de mensenmassa, de luidruchtige band, de tuffende en enigszins intimiderende grote metalen trein. Hij kreeg eindelijk een meltdown bovenop een baal hooi.

Nadat hij was gekalmeerd, zat hij gewoon en keek naar de trein die rond en rond en rond reed. Ik weet niet hoe vaak. Hij weigerde iets anders te doen.

Leven op het spectrum

Mijn zus, die als ABA-therapeut nogal wat met kinderen met autisme had gewerkt, wees op wat we allemaal wisten: mijn zoon zat in het spectrum.

Ik voelde een golf van angst toen ik dit feit erkende. Mijn zus verzekerde me dat we steun konden krijgen, en hoe eerder hoe beter. Dat is het moment waarop we echt onze reis naar diagnose begonnen, hoewel hij er pas officieel 5 zou krijgen.

Er zijn nog steeds momenten waarop het pijn doet om te denken dat ik zo lang heb gewacht om hulp te krijgen, dat ik dacht dat we misschien onder de radar konden vliegen omdat hij zo 'borderline' was, en dat het misschien beter voor hem zou zijn om zonder de labels te leven.

Het punt is dat, afhankelijk van waar je woont, er doorgaans meer gratis middelen beschikbaar zijn voor jongere kinderen dan oudere, en vroege interventie is de sleutel. Niet om ze te veranderen - maar om ze te steunen, en jij.

Achteraf zou ik iedereen die denkt dat hun kind in het spectrum zit, aanmoedigen om onmiddellijk hulp te zoeken, niet omdat er iets te 'repareren' is, maar omdat leren hoe je je het beste kunt verhouden tot een kind in het spectrum een relatie kan verrijken die is soms ongetwijfeld een uitdaging.

Ik ben nog steeds aan het leren hoe ik op de best mogelijke manier van mijn zoon kan houden en met hem kan leven, maar als ik eerder aan de reis zou zijn begonnen, zou ik veel meer hulpmiddelen hebben gekregen en zou ik meer tijd hebben gehad in die kostbare vroege jaren.

Dat gezegd hebbende, geloof ik nog steeds dat we elke dag vooruitgang boeken, en mijn doel is om mijn kleine man te helpen zijn plaats in de wereld te vinden. Ik weet dat hij met de juiste steun kan gedijen en het geweldige, lieve, gevoelige, eigenzinnige en briljante kind dat hij is kan delen.

Dit artikel is oorspronkelijk hier verschenen.

Deel op Pinterest

Crystal Hoshaw is een oude yogabeoefenaar en een liefhebber van complementaire geneeskunde. Ze heeft een groot deel van haar leven ayurveda, oosterse filosofie en meditatie gestudeerd. Crystal gelooft dat gezondheid komt door naar het lichaam te luisteren en het voorzichtig en medelevend in balans te brengen. Je kunt meer over haar leren op haar blog, Minder dan perfect ouderschap.