Aantrekkelijk voelen als je een handicap hebt, kan een uitdaging zijn, legt activiste Annie Elainey uit, vooral als je mobiliteitshulpmiddelen gebruikt.
Haar eerste was een stok. Hoewel het een aanpassing was, voelde ze dat ze een positieve voorstelling had om naar te kijken. Er zijn tenslotte tal van personages met wandelstokken in de media die als aantrekkelijk worden beschouwd, zoals Dr. House van "House" - en wandelstokken worden vaak op een modieuze, keurige manier afgebeeld.
'Ik voelde me goed. Ik had eerlijk gezegd het gevoel dat het me een beetje 'oomph' gaf, 'herinnert ze zich lachend.
Maar toen Annie een rolstoel begon te gebruiken, was het nog moeilijker om zich modieus of aantrekkelijk te voelen.
Op emotioneel niveau kan het verlies van bepaalde vaardigheden voor mensen met progressieve aandoeningen leiden tot een periode van rouw. Annie zegt dat het gaat om rouwen om iets dat je heel dierbaar was. 'Onze capaciteiten zijn vaak heel kostbaar voor ons - zelfs als we ze als vanzelfsprekend beschouwen', zegt ze.
Een nieuwe manier van kijken
Aanvankelijk maakte Annie zich zorgen over hoe ze eruitzag in haar nieuwe rolstoel. En ze was niet voorbereid op de hoogteverandering, wat een schok was. Staand, ze mat 5 voet 8 inches - maar zittend, was ze een hele voet korter.
Als iemand die gewend was lang te zijn, voelde het vreemd om constant naar anderen op te kijken. En vaak keken mensen in openbare ruimtes om haar heen in plaats van naar haar.
Het was Annie duidelijk dat hoe ze naar zichzelf keek heel anders was dan hoe anderen haar zagen. Terwijl ze zichzelf zag als een sterk mens die de wereld in ging, zagen velen haar rolstoel gewoon.
Annie ervoer een lichamelijke dysmorfe stoornis en begon negatieve gedachten te krijgen zoals: “Wauw, ik dacht dat ik eerder lelijk was. Het is nu echt game over. Niemand zal ooit meer van me houden. '
Ze voelde zich niet 'schattig' of wenselijk, maar was vastbesloten om het haar leven niet te laten overnemen.
Een hernieuwd zelfgevoel
Annie begon online te zoeken en ontdekte een gemeenschap van andere mensen met een handicap die foto's van zichzelf deelden met hashtags zoals #spoonies, #hospitalglam, #cripplepunk of #cpunk (voor mensen die de smet niet wilden gebruiken).
De foto's, zegt ze, gingen over het terugwinnen van het woord 'kreupel', over mensen met een handicap die er trots op waren gehandicapt te zijn en zich waardig uitten. Het gaf haar kracht en hielp Annie haar stem en haar identiteit weer te vinden, zodat ze zichzelf verder kon zien dan hoe anderen haar stoel zagen.
Annie zegt dat handicap en chronische ziekte in sommige opzichten een goed filter kunnen zijn. Als iemand je alleen ziet vanwege je handicap en je niet kunt zien zoals je bent - als ze je persoonlijkheid niet kunnen zien - dan wil je waarschijnlijk om te beginnen niets met hen te maken hebben.
Afhalen
Annie begint haar mobiliteitshulpmiddelen te zien als 'accessoires' - net als een tas of jas of sjaal - die ook haar levenskwaliteit verbeteren.
Als Annie nu in de spiegel kijkt, houdt ze van zichzelf zoals ze is. Ze hoopt dat anderen met toenemende zichtbaarheid zichzelf in hetzelfde licht kunnen zien.
'Ik voel me niet aantrekkelijk omdat mensen zich tot mij aangetrokken voelen. Ik weet zeker dat er mensen zijn die zich tot mij aangetrokken voelen. Sterker nog, ik ben er 100 procent zeker van dat er mensen zijn die me aangetrokken voelen omdat ik niet zonder voorstellen en achtervolgers ben gegaan … Het belangrijkste is dat ik mijn identiteit weer heb gevonden. Dat als ik in de spiegel kijk, ik mezelf zie. En ik hou van mezelf. '
Deel op Pinterest
Alaina Leary is redacteur, socialemediamanager en schrijver uit Boston, Massachusetts. Ze is momenteel de assistent-redacteur van Equally Wed Magazine en een redacteur voor sociale media voor de non-profit We Need Diverse Books.
