Bovendien kan het verhaal van Ramone bij een bepaald segment van de bevolking knikpunten van herkenning oproepen: LGBTQ-mensen.
Als een zelf geïdentificeerd lid van de LGBTQ-gemeenschap weerspiegelen de ervaringen van Ramone de relatief hoge aanwezigheid van deze aandoeningen bij LGBTQ-Amerikanen.
Waarom komen deze problemen zo vaak voor in de grotere LGBTQ-gemeenschap?
Talrijke studies en werkzaamheden van adviseurs en advocaten in het veld proberen al jaren deze gecompliceerde vraag te beantwoorden. Van het beschouwen van de "homobar" als een veilige ruimte voor LGBTQ-bijeenkomsten tot culturele druk die mensen in deze gemeenschap bijzonder vatbaar kan maken voor middelengebruiksstoornissen, het is een gecompliceerd, veelzijdig onderwerp.
Voor Ramone, die momenteel een nuchter leven leidt, en anderen zoals hij die zich identificeren als LGBTQ, is het een consistente strijd die geworteld is in een reeks diepgewortelde factoren.
Hoge percentages van middelengebruiksstoornissen
In januari wees onderzoek gepubliceerd in LGBT Health op uitzonderlijk hoge percentages van middelengebruiksstoornissen bij mensen in de LGBTQ-gemeenschap.
Het onderzoeksteam van de Universiteit van Michigan heeft de gegevens van 2012-2013 bekeken van de National Epidemiological Survey on Alcohol and Related Conditions-III. Van de in totaal 36.309 ondervraagde volwassenen viel ongeveer 6 procent onder de categorie 'seksuele minderheden', wat betekent dat ze niet identificeerden als heteroseksueel.
De onderzoekers ontdekten dat mensen die zich identificeerden als lesbisch of homoseksueel meer dan twee keer zoveel kans hadden als mensen die zich identificeerden als heteroseksueel om een "ernstige" alcohol- of tabaksgebruiksstoornis te hebben, terwijl mensen die zich identificeerden als biseksueel drie keer zoveel kans hadden om dit te hebben een soort drugsgebruiksstoornis.
Degenen die niet zeker wisten hoe ze hun seksuele identiteit moesten identificeren, hadden vijf keer zoveel kans op een drugsverslaving dan heteroseksuele mensen.
We weten dat LGB (lesbische, homoseksuele en biseksuele) populaties een hogere prevalentie van middelengebruik hadden, maar dit is de eerste studie die de ernst van de alcoholgebruiksstoornissen, tabaksgebruiksstoornissen en drugsgebruiksstoornissen documenteert op basis van diagnostische criteria (DSM -5) aan de hand van een representatieve steekproef uit de VS, 'vertelde hoofdauteur Carol Boyd, PhD, RN, een professor aan de University of Michigan School of Nursing, aan Healthline.
Boyd legde uit dat eerdere studies veel minder volledig waren. Degenen die dit soort onderzoek uitvoeren, rekruteren doorgaans homomannen in bars en vragen hen naar hun drugs- en alcoholgebruik.
Ze zei dat sommige oudere onderzoeken zich ook alleen zouden richten op alcohol en geen andere verslavende drugs of middelen.
Wat dit onderzoek echter uniek maakte, was dat het zich richtte op alcohol, tabak en drugs.
De studie van Boyd heeft zijn blinde vlekken. Er zijn bijvoorbeeld enkele flagrante omissies uit het LGBTQ-acroniem.
Boyd merkte op dat haar studie geen leden van de transgendergemeenschap onderzocht, en noemde het een "opmerkelijke kloof" in het onderzoek die "moet worden opgevuld door toekomstig onderzoek".
Ze voegde eraan toe: 'In de toekomst moeten onderzoeken respondenten vragen naar het geslacht dat ze bij de geboorte hebben gekregen en of dit overeenkomt met hun geslacht', voegde ze eraan toe.
Hoewel de studie van Boyd geen onderzoek deed naar stoornissen in het gebruik van middelen in de transgenderpopulatie, hebben enkele anderen dat wel gedaan.
Uit een recent onderzoek is gebleken dat uit gegevens van de California Health Kids Survey 2013-2015 (CHKS) bleek dat transgenderstudenten ongeveer 2 1/2 keer meer kans hadden om drugs zoals methamfetamines en cocaïne te gebruiken dan hun cisgendergenoten.
Heather Zayde, LCSW, een in Brooklyn gevestigde klinische maatschappelijk werker en psychotherapeut, vertelde Healthline dat voor jongeren in de LGBTQ-gemeenschap het potentieel voor stoornissen in het middelengebruik zeer reëel is.
'Voor deze jonge mensen is er de angst om in een samenleving te passen waarvan ze denken dat ze hen afwijzen', zei Zayde. Er is veel werk in de goede richting gegaan, met meer acceptatie van alle mensen, maar dan is er bijvoorbeeld bericht van het huidige voorzitterschap, waar kinderen vreselijke dingen horen van leiderschap - het is erg moeilijk, vooral voor degenen kinderen die er niet bij horen. '
Ze wees erop dat deze jongeren vaak bang zijn om niet geaccepteerd te worden door degenen die het dichtst bij hen staan, van hun familie tot hun leeftijdsgenoten. Voor deze kinderen is er "geen ontsnapping aan die angst" voor afwijzing, en vaak kunnen stoffen voor hen een gemakkelijke "go-to" worden om hun emoties te reguleren.
De druk van Pride
Juni 2019 markeert het 50-jarig jubileum van de Stonewall Inn-rellen in New York City, een keerpunt in de LGBTQ-geschiedenis dat gedeeltelijk decennia leidde tot meer zichtbaarheid en activisme in de LGBTQ-gemeenschap.
Op een steenworp afstand van Stonewall werkt Joe Disano als adviseur voor middelenmisbruik in het Lesbian, Gay, Bisexual en Transgender Community Center (bekend als The Center) in de wijk West Village in New York City.
Disano zei dat historisch gezien veel LGBTQ-mensen die vonden dat ze 'sociaal gestigmatiseerd' waren, veilige havens vonden in uitgaansgelegenheden en bars.
Het is iets dat Mark, 42, uit New York City, die niet met zijn volledige naam wilde worden geïdentificeerd, maar al te goed begrijpt.
Mark, die nu tweeënhalf jaar herstelt van drugs- en alcoholgebruik, herinnert zich hoe het voelde toen hij als jongvolwassene voor het eerst naar homobars ging.
Oorspronkelijk uit Cincinnati, Ohio, zei Mark dat hij voor het eerst als homo naar buiten kwam nadat hij van de middelbare school was afgestudeerd. Hij zei dat zijn kerk een homogroep had waar jongeren zich konden verzamelen en zich veilig konden voelen, maar naarmate hij ouder werd, werd hij aangetrokken door 'waar alle andere homo's waren - de bar'.
'Dus de volgende twintig jaar of zo, wist ik alleen dat als je homo bent, je naar bars en clubs gaat', vertelde hij aan Healthline. 'Door de jaren heen zit je gewoon vast. Je hebt geen keus. Het is alsof je homo bent, hier is een fles, hier is een tas.'
Hij zei dat hij, nu hij herstelt, zich realiseerde dat een sociaal leven in het verleden dat uitsluitend draaide om drugs en alcohol, hem een gevoelloos gevoel gaf.
In de ervaring van Mark betekende het doorgaan van het leven als homoseksuele man dat hij de emotionele bagage die in zijn onderbewustzijn was begraven, meesleepte - angst en trauma door pesten en afwijzing.
Hij zei dat hij denkt dat dit iets is dat veel LGBTQ-mensen zoals hij ertoe kan brengen zich tot drugsgebruik te wenden om tijdelijk aan hun pijn te ontsnappen.
"Alle mensen hebben een zekere mate van emotionele pijn die ze met zich meedragen, maar ik denk dat we homo of queer zijn, er zijn dingen die we met ons meedragen. Zoals, er zijn andere alternatieven, maar je zoekt ze niet op, je gaat naar de club, je gaat naar de bar, dus ik denk dat als dat alles is wat je doet, het echt destructief is, "zei hij.
Voor Mark veranderde al dit drinken en drugsgebruik in een gevoel van zware depressie, en kwam op een punt waar zelfmoordgedachten 'een overweging' werden.
Hij herinnerde zich hoe hij na een bepaald weekend uitgaan besloot om hulp te zoeken. Hij ging naar een bijeenkomst in The Center in New York, en het viel hem op dat hij andere homo's ontmoette die me niet "dronken of gedrogeerd wilden maken" en alleen maar probeerden een uitweg te vinden, te."
Mark zei dat een van zijn grootste uitdagingen bij het willen leven van een nuchter leven in het reine kwam met hoe "genormaliseerd" hoog niveau van middelengebruik in zijn leven werd en dat zijn perspectief "scheef" was.
Voor hem betekende een deel van een nuchter leven dat hij leerde dat een deel van het gedrag dat hij ging accepteren als onderdeel van een 'typisch' avondje uit niet noodzakelijk de norm was.
'Bijvoorbeeld, iemand die een overdosis nam op de dansvloer, ik had gedacht dat het normaal was, alsof ik opnieuw moest leren dat het niet normaal was dat mensen een overdosis namen en op hun gezicht vielen en bewusteloos raakten. herstel om te leren dat 'oh, dat is niet normaal', 'zei Mark.
Nu zei Mark dat hij dankbaar is voor zijn nieuwe perspectief en het vermogen om met mensen op een hoger niveau in contact te komen zonder drugs of alcohol.
'Het innerlijke hoeft niet elke avond dronken te worden', zei hij met advies dat hij zijn jongere zelf zou geven. 'Er is werk voor nodig om je op' jou 'te concentreren.' '
Hulp en behandeling vinden
Craig Sloane, LCSW, CASAC, CSAT, is een psychotherapeut en klinisch maatschappelijk werker die weet hoe het is om anderen te helpen bij hun herstel en zelf hulp te zoeken. Als zelfbenoemde homoseksuele man in herstel, zei Sloane dat het niet nodig is om ieders ervaringen in een breed penseel te schilderen.
Iedereen is uniek. Je kunt niet doen alsof je weet hoe de situatie van iedereen is, maar in het algemeen denk ik dat ik de empathie heb van de ervaring om te weten hoe moeilijk het is om hulp te vragen en de ervaring te hebben gehad door zelf te weten dat herstel mogelijk is, kan ik een bepaald soort hoop overbrengen ', zei Sloane.
Professioneel zei hij dat hij zijn persoonlijke geschiedenis niet deelt met de mensen met wie hij werkt, maar voegde toe dat zijn ervaringen kunnen helpen om zijn begrip van wat ze doormaken te informeren.
Sloane herhaalde Mark en Disano dat het opgroeien en volwassen worden met een LGBTQ-identiteit sommige mensen angst en stress kan bezorgen.
'Het trauma dat gepaard gaat met het sociale stigma van het zijn van LGBTQ, van leven in een cultuur die voor het grootste deel homofoob en heteroseksueel is, is traumatisch', legde Sloane uit. "Door de ervaringen van gepest worden en afgewezen worden door vrienden en familie, zijn die trauma's helaas nog steeds waar in 2019. In veel delen van het land zijn de veilige ruimtes voor homo's om te gaan bars, dus sociaal isolement is zeker een van de factoren achter middelengebruiksstoornissen voor LGBTQ-mensen."
Hij voegde eraan toe dat met name voor leden van de transgendergemeenschap de afwijzing en isolatie van leeftijdsgenoten en familie hoog kan zijn. Al deze ervaringen dragen bij aan 'minderheidsstress', wat Sloane definieerde als hoge niveaus van stress die worden ervaren door gemarginaliseerde groepen, waardoor veel LGBTQ-mensen vatbaar zijn voor stoornissen in het gebruik van middelen.
Dr. Alex S. Keuroghlian, MPH, de directeur van onderwijs- en trainingsprogramma's aan het Fenway Institute en assistent-professor in de psychiatrie aan de Harvard Medical School, zei dat LGBTQ-mensen die op zoek zijn naar behandeling moeite kunnen hebben met het vinden van een inclusieve gezondheidszorgomgeving.
'De behandeling van verslavingen moet op maat worden gemaakt voor LGBTQ-mensen', zei hij. "We moeten de principes van minderheidsstressbehandeling toepassen in evidence-based benaderingen. Aanbieders moeten de behandeling afstemmen en aanpakken op zaken als opioïdgebruiksstoornissen bij bijvoorbeeld LGBTQ-mensen."
Bovendien wees hij erop dat medische zorgverleners precies moeten begrijpen hoe de drijfveren voor verslaving verband houden met minderheidsstress.
Keuroghlian voegde toe dat de dingen op sommige manieren ook zijn verbeterd, hoewel er nog meer moet worden gedaan om een meer inclusief gezondheidszorgsysteem te maken. Dit najaar zei hij zelfs dat hem werd gevraagd om in Tennessee te spreken over het aanpakken van de opioïde crisis in de LGBTQ-gemeenschap.
"Tennessee is een staat waar mensen niet verwachten dat ze interesse zullen zien in het verbeteren van de zorg op dit gebied, maar dit soort dingen gebeurt in het hele land, er wordt geweldig werk gedaan waar niemand iets van hoort", legde hij uit.
Francisco J. Lazala, MPA, programmacoördinator, casemanagementdiensten bij Harlem United, een wijkgezondheidscentrum in New York City, zei dat er meer LGBTQ-jongeren zijn die huisvesting en gezondheidszorg nodig hebben dan het aantal goed gefinancierde programma's en diensten die kunnen helpen in hun behoeften te voorzien.
Lazala zei dat Harlem United vooral jonge mensen van kleur bedient en leden van gemarginaliseerde groepen die naar hem komen op zoek naar steun en veiligheid.
Veel van de jonge mensen waarmee hij werkt, ervaren dakloosheid en verslaving.
Hij zei dat sommige verhalen bemoedigender zijn dan andere.
In dezelfde week als zijn interview met Healthline zei Lazala dat een jonge vrouw met wie hij werkte hem kwam opzoeken. Ze leefde in het verleden met een alcoholverslaving. Ze onthulde dat ze kort na het stoppen met alcohol ontdekte dat ze hiv had.
'Mijn hart is zojuist gebroken', zei hij. 'Het is triest om te zien dat deze jongeren [dit soort wegversperringen raken] en dat er weinig diensten zijn voor [hiv-] positieve jongeren.'
'Een continu proces'
Vijftig jaar na Stonewall merkte Lazala op dat het ironisch is hoe plaatsen die vroeger toevluchtsoorden en veilige ruimtes waren - zoals de wijk West Village in de buurt van Stonewall en The Center in New York - 'gentrified' zijn geworden en minder gastvrij zijn voor jonge LGBTQ-mensen van kleur op zoek naar ruimtes die hen weg kunnen houden van drugs en alcohol.
Ramone is erg bekend met het werk van Lazala. Hij kwam naar Harlem United toen hij dakloos was en dankte de diensten en steun die hij daar vond om hem weer op de been te krijgen.
'Ik was met de verkeerde menigte bezig, de zaken werden echt slecht in de zin dat ik merkte dat ik drugs gebruikte, rondhing met mensen die drugs verkochten. Opeens deed ik dingen die ik niet wilde. Ik was niet' Ik voelde me niet geliefd, ik voelde me niet op mijn gemak ', zei hij.
Van het leven met middelengebruik, zei Ramone dat het belangrijk is dat mensen weten dat het niet alleen een 'stop en klaar met zijn situatie' is.
'Het is een continu proces', zei hij. 'Gelukkig ben ik vastbesloten.'
Mark zei dat hij gelukkiger is omdat hij meer van zichzelf kan "benaderen" nu hij herstelt.
"De herstelgemeenschap wordt een steeds groter wordende gemeenschap, veel homo's worden er wakker van", aldus Mark. "Ik denk dat homoseksueel zijn heel bijzonder is. Het is moeilijk als je niet in staat bent om van die specialiteit gebruik te maken als je dronken bent. En in soberheid krijg je dat allemaal te baat, je krijgt je ziel te werken en door veel wat we met ons meedragen. Het is echt een geweldige plek om te zijn.
