Ik weet wat ze zeggen: het is mijn taak, als je moeder, om ervoor te zorgen dat jullie allemaal vriendelijke, fatsoenlijke mensen worden.
Het is mijn taak om u dingen te leren, zoals hoe u 'dank u wel' zegt, deuren voor anderen openhoudt en hard werkt en uw geld bespaart.
Het is mijn taak om jou betere mensen te maken. Om je op te voeden om deel uit te maken van een generatie die het beter zal doen dan de vorige, en de wereld zelf een betere plek voor iedereen te maken.
Maar als ik hier eerlijk ben, kinderen, is de waarheid - jullie hebben me allemaal beter gemaakt.
Voordat ik je kende, moet ik toegeven dat ik een vrouw was die dacht dat ze alles wist. Een vrouw die zeer belangrijke plaatsen in ging met een zeer strategische checklist en veel specifieke plannen. Een vrouw die geen tijd heeft voor iemand of iets om haar tegen te houden, heel erg bedankt.
En toen kwam je langs. In ieder geval de eerste van jullie.
Je kwam langs en je zette mijn wereld volledig en totaal op zijn kop.
Voorbij waren de plannen die ik had gemaakt. Weg waren de plaatsen waar ik heen had willen gaan. Weg was de checklist voor mijn leven, want in plaats daarvan, schijnbaar van de ene op de andere dag, stond ik plotseling voor de titel van 'Mam'.
Ik wist niet zeker of ik er klaar voor was. Terwijl de baby's bleven komen, probeerde ik me vast te klampen aan de reddingsboot om te overleven in de chaos van het leven met vier kinderen van zes en jonger. Maar met elke baby kwam er een les geleerd, een hart verzacht, een vrouw en moeder en zus en vrouw werden beter.
Dus tegen jou, mijn kinderen, wil ik alleen maar zeggen - bedankt voor alle manieren waarop je me beter hebt gemaakt:
Ik ben beter omdat alle voedingen op de late avond met jou me geduld hebben geleerd en de wijsheid om te weten dat zelfs de moeilijkste stadia uiteindelijk zullen slagen.
Ik ben beter omdat de slaapgebrek zo dik is dat het moeilijk is om er doorheen te waden, mij nederigheid heeft geleerd - mijn grenzen te beseffen en me te concentreren op wat er echt toe doet.
Ik ben beter omdat ik nu weet dat de wereld echt niet zal eindigen als ik niet elke avond kook. En ook dat ontbijtgranen voor het avondeten geweldig kan zijn.
Ik ben beter, want toen ik de volwassen druk voelde om constant 'aan' te zijn - om productief en druk te zijn en alle dingen te doen - heb je me de simpele geneugten van weer zijn getoond. Op de bank zitten en niets anders doen dan lachen om hoe je met je tenen als vingers kunt knippen, om buiten te liggen en naar de wolken te kijken zoals toen ik een kind was, om boek na boek te lezen en niet één keer de drang te krijgen om mijn telefoon te controleren.
En over die verdomde telefoon gesproken, ik ben beter omdat je me de vrijheid hebt gegeven om te onthouden hoe het was om zonder mijn ketting door de wereld te reizen. Om doelloos en creatief te zijn en volledige tijd te besteden zonder dat mijn vingers trillen om een scherm te laten scrollen. (Wees eerlijk: hoe lang ben je echt weg zonder je telefoon te controleren?)
Ik ben beter omdat ik eindelijk eindelijk heb geleerd dat als mama niet gelukkig is, niemand gelukkig is. Het is een ongelooflijk moeilijke positie om in te zitten als het hele emotionele gewicht van onze familie op mijn schouders rust, maar voor nu is het gewoon zoals het is. En het is een verantwoordelijkheid die ik eindelijk in handen heb.
Het betekent dat jullie het allemaal voelen als ik chagrijnig en gestrest ben. En als ik doe alsof ik in orde ben en doorga, alleen maar om in te storten? Het doet ons allemaal pijn.
Ik ben dus beter omdat ik eindelijk mijn plaats als emotionele navigator in deze familie heb geaccepteerd. Dit betekent toegeven dat ik moe of overweldigd ben of gewoon een broodje moet maken omdat ik hangry ben.
Ik ben beter omdat ik heb gezien hoe jullie allemaal de moeilijke dingen doen. Ik heb gezien hoe je nieuwe scholen en NICU-verblijven en teleurstellingen en dromen hebt aangenomen. Ik heb gezien dat je moediger was dan ik.
Ik ben beter omdat ik heb geleerd wat het betekent om weer te lachen, te dansen in de keuken, naar een storm te kijken, koekjes te maken omdat ik kampeer in de woonkamer en domme verhalen te vertellen zonder echt einde.
Ik ben beter, kinderen, eerlijk gezegd, omdat jullie allemaal de beste zijn.
Dus bedankt, van een moeder die zal blijven proberen een betere versie van zichzelf te zijn - omdat jullie het allemaal verdienen.
Chaunie Brusie is een verpleegster van bevalling en bevalling die schrijver werd en een pas geslagen moeder van vijf kinderen. Ze schrijft over alles, van financiën tot gezondheid tot hoe je die eerste dagen van het ouderschap kunt overleven, terwijl je alleen maar kunt denken aan alle slaap die je niet krijgt. Volg haar hier.
