Toen ik er voor het eerst achter kwam dat ik moeder zou worden, ging ik in volledige onderzoeksmodus.
Ik las elk ouderschapsboek dat ik kon bemachtigen, ik bracht vrienden door met vragen, en ik dook in het leren over alle gevarieerde ouderschapstheorieën die er zijn, van liefde en logica tot alles wat ooit is geschreven door Dr. Sears (de vermeende schepper van gehechtheid) ouderschap).
Ik probeerde wanhopig de juiste te vinden, zodat ik die precies kon volgen en de perfecte moeder kon zijn. Ik wilde een handleiding voor ouderschap.
Toen werd mijn dochter geboren en ik realiseerde me dat perfectie niet bestond. En dat al deze opvoedingsfilosofieën één fatale fout vertoonden: ze gingen ervan uit dat ze de antwoorden hadden voor elke ouder, elk kind en elke situatie.
De realiteit van ouderschap is dat niets ooit zo eenvoudig is. Elke dag is anders dan de volgende en elk gezin heeft andere behoeften en verwachtingen.
De conclusie die ik uiteindelijk kwam was dat het waarschijnlijk niet het beste idee ooit was om van harte met een van deze theorieën in te schrijven. Weinigen van hen lieten ruimte voor individuele persoonlijkheden en omstandigheden. Toch, aan het eind van de dag, abonneer ik waarschijnlijk het meest op ouderschap van bijlagen.
Er zijn aspecten van elk van de theorieën die ik persoonlijk heb ontleend, maar ouderschap van gehechtheid past het beste bij mijn persoonlijkheid.
Dus wat houdt het in? En is het gezond?
De hoekstenen van ouderschap van gehechtheid
Je zou weken over het ouderschap van gehechtheid kunnen lezen en je nog steeds niet volledig opgeleid voelen in alles wat deze opvoedingsfilosofie inhoudt, maar Psychology Today doet goed werk door de belangrijkste aspecten van het ouderschap van gehechtheid op te splitsen, die ze definiëren als:
- samen slapen
- voeden op aanvraag
- vasthouden of aanraken
- reactievermogen op huilen
Terwijl mijn dochter de eerste paar maanden van haar leven in een wieg in mijn kamer sliep, lag ze 4 maanden in haar wieg in een kinderkamer en sliep ze nooit in mijn bed. Ik ben een veel te lichte slaper om daar ooit comfortabel mee te zijn geweest, dus ik heb me daar duidelijk niet gehouden aan het ouderschap van gehechtheid.
Ik heb haar ook niet op afroep gevoerd. Ik ben zelf een gewoontedier en mijn kleine meisje kreeg flesvoeding, vooral omdat ze geadopteerd was en ik nooit moedermelk produceerde. Dus werken aan een schema van wakker worden, eten, spelen, slapen werkte voor ons. Er was nooit een moment dat ze iets anders leek te willen.
Maar vasthouden en aanraken? Dat was waar ik all-in was op het ouderschap van bijlagen. Ik droeg mijn dochter het eerste jaar van haar leven overal in een omslagdoek, en nog steeds vrij vaak tot de leeftijd van 2 jaar. Als ik aan het koken was, de afwas deed of zelfs maar aan mijn computer werkte, was ze bij me. Ik heb haar autostoeltje nooit gedragen. In plaats daarvan hield ik me in de wikkel en ze werd voor altijd overgeplaatst van het autostoeltje naar de wikkel toen we nieuwe bestemmingen bereikten.
Ik hield me ook aan de opvattingsfilosofieën van gehechtheid als het ging om huilen. We schreeuwden het nooit uit en ik reageerde altijd op haar tranen. Het bleek dat ze ongeveer 4 1/2 maand begon te slapen, dus er was nooit een moment dat ik de behoefte voelde om deze methodologie in twijfel te trekken. Voor ons werkte het.
Maar is het gezond?
Misschien is een van de meest controversiële aspecten van het ouderschap van gehechtheid, althans in termen van veiligheid, samen slapen.
In 1999 werd een rapport met de titel "Gevaren in verband met kinderen in volwassen bedden" verspreid. Het rapport bevatte gedetailleerd onderzoek dat leek te wijzen op een toename van kindersterfte tijdens het samen slapen. Als gevolg hiervan begon een landelijke campagne om kinderen onder de 2 uit volwassen bedden te houden.
Meer recent onderzoek toont aan dat het delen van bedden nog steeds wordt geassocieerd met een hoger risico op SID's, maar dat de sleutel is om veilige co-slaapmethoden toe te passen. Als je het idee van samen slapen leuk vindt, maar er zeker van wilt zijn dat je kind veilig en gezond is, probeer dan in plaats daarvan kamer te delen. Je kunt de wieg of het wiegje binnen handbereik houden, zodat je nog steeds dezelfde liefde en contact kunt bieden.
Voor sommige gezinnen kan samen slapen of het delen van kamers een noodzaak zijn en de enige manier om de slaap te krijgen die jullie allemaal zo hard nodig hebben. Voor anderen, inclusief de mijne, lijkt het gewoon een recept voor onrustige nachten.
Als u samen slapen gaat oefenen, is het belangrijkste om te onthouden het volgen van veilige aanbevelingen voor gezamenlijk slapen.
Maar hoe zit het met de rest? Is het gezond om zo gehecht te zijn aan je kind?
Misschien moet de eerste vraag zijn: gezond voor wie? Voorstanders beweren dat het koesteren van een sterke gehechtheid cruciaal is voor de emotionele ontwikkeling van een kind, en zeker zou geen enkele ouder daarin de waarheid betogen. Het debat komt neer op de vraag of het ouderschap van gehechtheid de enige manier is om die gehechtheid te koesteren.
Wanneer moet je je afvragen of het ouderschap van gehechtheid gezond is voor de ouders? Zoveel van deze opvoedingsfilosofie roept ouders op om all-in te zijn en zichzelf volledig over te geven aan de reis van het ouderschap.
Er is niet veel onderzoek gedaan naar de vraag of dit wel of niet 'gezond' is voor ouders, maar ik zou zeggen dat veel ervan te maken heeft met individuele persoonlijkheden en behoeften. Voor sommige ouders zal het zo vanzelfsprekend zijn om zo volledig betrokken te zijn. Anderen hebben wellicht meer behoefte aan individuele bezigheden en "tijd voor mij" om zich als mensen op hun best te voelen, waardoor ze op hun beurt als ouders op hun best kunnen zijn.
Het antwoord is dat er geen pasklare oplossing is. Als gehecht ouderschap goed voor je voelt en past bij je fundamentele opvoedingsfilosofieën, doe dan zeker het onderzoek, gebruik veilige implementatiemethoden en volg je gevoel als het gaat om het nemen van die opvoedingsbeslissingen. Als de hoekstenen van het ouderschap van gehechtheid je verstikken, dan is het waarschijnlijk geen gezonde filosofie om het op te nemen.
En dat is oké.
De afhaalmaaltijd
Een van de grootste lessen die ik in het ouderschap heb geleerd, is dat wat vandaag werkt, morgen misschien niet werkt. Een open geest houden en flexibel blijven in uw ideeën en opvoedingsfilosofieën is soms de sleutel tot overleven.
Maak niet de fout om jezelf strikt te houden aan de ideologie van een opvoedingsfilosofie, want je zult zeker snel opbranden als je dat doet. Leer in plaats daarvan wat je kunt, leer jezelf wat er is en omarm de methoden die het beste bij jou en je kind passen.
Er is niet één juist antwoord, maar er zijn honderden verschillende combinaties van antwoorden die uiteindelijk de juiste keuze voor u kunnen zijn.
Deel op Pinterest
