Inmiddels is het buitengewoon duidelijk geworden dat de beste manier om de COVID-19-pandemie te beheersen, is dat we allemaal fysieke afstand nemen en thuis blijven.
Hoewel gevallen van COVID-19 nog steeds in alle 50 staten voorkomen, hebben staten met vroege orders voor het plaatsen van onderdak de curve effectiever kunnen afvlakken dan degenen die dat niet hebben gedaan.
Maar thuis vastzitten terwijl een dodelijke pandemie buiten woedt, is traumatisch, zegt Lori Garrott, een erkende klinische maatschappelijk werker (LCSW) met een certificering voor traumagerichte cognitieve gedragstherapie.
'Trauma treedt op als we ons plotseling onveilig voelen', zegt ze, 'en als we het gevoel hebben dat de mensen van wie we houden onveilig zijn en we ze misschien verliezen.'
Dus wanneer een pandemie van een potentieel dodelijk virus toeslaat, waarvoor weken of zelfs maanden van zelfisolatie nodig zijn, maken we een traumatische ervaring door
Onderzoek uit quarantaines uit het verleden ondersteunt dit idee. Een quarantaine wordt door de CDC gedefinieerd als de scheiding en bewegingsbeperking van mensen die mogelijk zijn blootgesteld aan een besmettelijke ziekte om te zien of ze ziek worden. Dit kan helpen het risico te verkleinen dat ze de besmetting op anderen overdragen.
De 'shelter-in-place'- en lockdown-orders die in het grootste deel van het land plaatsvinden, worden misschien geen quarantaine genoemd, maar zijn in de praktijk grotendeels hetzelfde.
Mensen blijven thuis, weg van vele dierbaren - en behalve essentiële werknemers, werken degenen die hun baan niet hebben verloren thuis.
Dus wat weten we over de psychologische impact van deze situatie?
In februari beoordeelde The Lancet studies die werden uitgevoerd nadat verschillende populaties in quarantaine waren geplaatst - studies van mensen die in quarantaine waren geplaatst tijdens epidemieën van SARS, Ebola, H1N1, het Midden-Oosten Respiratoir Syndroom (MERS) en paardeninfluenza.
De resultaten van die onderzoeken waren opmerkelijk consistent en kunnen ons een idee geven van hoe onze situatie onze mentale gezondheid beïnvloedt.
Wat de onderzoekers hebben vastgesteld als de veelvoorkomende stress van quarantaine, zal waarschijnlijk geen verrassing zijn voor iemand die zichzelf isoleerde tijdens deze pandemie:
- angst voor infectie
- frustratie en verveling
- onvoldoende voorraden
- onvoldoende informatie
- de duur van de quarantaine
Een belangrijke stressfactor die de onderzoekers identificeerden na de quarantaines, zou kunnen gelden voor sommigen van ons die nog in quarantaine staan: financiën.
Deze stressfactoren zijn bijzonder moeilijk, zegt Garrott, omdat ze nodig zijn om te overleven en we hebben er geen controle over.
Dat brengt ons in een crisissituatie, legt Garrott uit.
'Wat gebeurt er als je in een crisis zit? Je gaat in de overlevingsmodus. Je executieve functioneren wordt afgesloten en je kunt je niet concentreren op iets anders dan wat je nodig hebt om te overleven. '
Garrott schrijft veel van de hamsteren en paniekaankopen toe die we zagen vlak voordat we een schuilplaats of een bevel tot sluiting kregen:
'Als je in de overlevingsmodus zit, probeer je ervoor te zorgen dat jij en je gezin hebben wat je nodig hebt. Als je midden in een crisis of trauma zit, wordt je vermogen om beslissingen op lange termijn te nemen beïnvloed.”
Hoewel de praktische implicaties van hamsteren gevolgen kunnen hebben voor de rest van de gemeenschap, zegt Garrott dat ze probeert te onthouden dat die acties 'uit een plaats van angst komen'. En als mensen bang zijn, nemen ze niet de beste beslissingen. '
Het beste wat mensen nu kunnen doen voor hun geestelijke gezondheid?
Let goed op hoe je je voelt.
'Probeer te zien of je in een erg gefrustreerde staat verkeert', zegt ze. 'Misschien vertelt dat je dat je je moet losmaken van het nieuws of wat dan ook dat je frustreert.'
Als je je eenmaal hebt losgemaakt, ga dan ergens rustig zitten en oefen zelfverzachtende of afleidende technieken. Een van deze technieken is tegen jezelf praten met behulp van wat ze 'coping gedachten' noemt.
'Als je begint te denken' oh mijn god, ik ga dit halen ', probeer dan tegen jezelf te zeggen: op dit moment gaat het goed, je bent veilig, je bent gezond en je zorgt van jezelf ', zegt ze.
Meditatie en progressieve spierontspanning kunnen ook helpen, voegt Garrott eraan toe.
“Op internet vind je oefeningen van 15 minuten. Je kunt letterlijk bij je thuis gaan zitten, op YouTube komen en 15 minuten [meditatie of progressieve spierontspanning] doen, en het zal je helpen kalmeren”, zegt ze.
Aangezien onze paniekerige toestand kan ontstaan over het gevoel dat we geen controle hebben, kunnen dingen die ons een beetje controle geven, die gevoelens helpen verlichten.
Garrott stelt dingen voor zoals het maken van een dagschema of een lijst met wat je wilt bereiken. Deze kunnen sommige gevoelens van controle in een situatie stoppen waardoor je je onbeheerst voelt.
Ik kan niet controleren of mijn buren fysieke afstand nemen, of dat er genoeg toiletpapier is in de supermarkt. En ik heb zeker geen controle over wanneer dit ding voorbij is.
Maar ik heb wel controle over het feit of ik dit artikel schrijf, of dat ik met de hond loop, of dat ik bel om mijn grootmoeders te controleren. Die kleine controle-inspanningen helpen echt.
Als dit eenmaal voorbij is - wanneer dat ook is - zegt Garrott dat we niet mogen verwachten dat iets, inclusief onze geestelijke gezondheid, teruggaat naar hoe het vroeger was
'Mensen met een voorgeschiedenis van depressie, angst en andere psychische problemen worden vaak het hardst getroffen door een nieuw trauma', zegt ze. En het is belangrijk om daar waakzaam over te zijn.
'Ik vind dat iedereen moet worden voorgelicht over de symptomen van PTSS', zegt ze. 'Als je merkt dat het daarna moeilijk is om die gevoelens van paniek en angst los te laten, zoek dan hulp.'
Sterker nog, mensen hoeven niet zo lang te wachten om in therapie te gaan. Veel therapeuten werken nu virtueel. (Zoek hier hulp bij het vinden van een therapeut.)
Therapie zal vooral belangrijk zijn voor degenen die aan de frontlinie van deze pandemie werken. Uit de beoordeling van quarantainestudies bleek dat gezondheidswerkers na de SARS-epidemie de hoogste PTSS, vermijdingsgedrag en middelengebruik hadden.
Maar verrassend genoeg voelde ik me beter door het lezen van de samenvatting van die onderzoeken. Het stelde me gerust dat alle dingen die ik voel normaal zijn.
En hoewel we al meer dan 100 jaar geen pandemie op deze schaal hebben gezien, herinnerden die onderzoeken me er ook aan dat dit in onze levens op kleinere schaal is gebeurd.
We gaan hier allemaal samen doorheen.
Katie MacBride is freelanceschrijver en associate editor voor Anxy Magazine. Je vindt haar werk onder andere in Rolling Stone and the Daily Beast. Het grootste deel van het afgelopen jaar werkte ze aan een documentaire over het pediatrisch gebruik van medicinale cannabis. Ze brengt momenteel veel te veel tijd door op Twitter, waar je haar kunt volgen op @msmacb.
