De meeste mensen hebben grijs haar uitgetrokken, een korstje geplukt of zelfs een nagel gebeten, uit verveling of om een negatieve emotie te verlichten.
In zeldzame gevallen kan deze activiteit gepaard gaan met autocannibalisme, waarbij een persoon dat haar, korstje of nagel kan eten.
Autocannibalisme is een psychische stoornis die voornamelijk wordt gekenmerkt door de drang om zelf te eten.
Opgemerkt moet echter worden dat de meest recente editie van de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5) deze stoornis niet herkent als een diagnosticeerbare psychische stoornis.
In dit artikel zullen we de onderliggende oorzaken van autocannibalisme onderzoeken, evenals de verschillende soorten autocannibalisme en hoe ze worden behandeld.
Wat is autocannibalisme?
Autocannibalisme, ook wel bekend als zelfkannibalisme of autosarcofagie, is een vorm van kannibalisme waarbij men zichzelf eet.
De meeste vormen zijn niet extreem
De meeste mensen die autocannibalisme beoefenen, houden zich niet bezig met extreem zelfkannibalisme. In plaats daarvan omvatten de meer gebruikelijke vormen het eten van dingen zoals:
- korsten
- nagels
- huid
- haar-
- Snot
Velen zijn geclassificeerd als lichaamsgericht repetitief gedrag
Veel soorten autocannibalisme worden geclassificeerd als lichaamsgericht repetitief gedrag (BFRB's).
BFRB's zijn ernstiger dan de passieve gewoonte om bijvoorbeeld op nagels te bijten als ze nerveus zijn. BFRB's zijn repetitief gedrag voor zelfverzorging dat daadwerkelijke schade aan het lichaam kan veroorzaken.
Sommigen kunnen verband houden met angst of depressie
Autocannibalisme en BFRB's zijn complexe aandoeningen die vaak verband houden met onderliggende psychische aandoeningen zoals angst of depressie.
Ze kunnen ook gepaard gaan met andere aandoeningen waarbij impulscontrole betrokken is, zoals obsessief-compulsieve stoornis (OCS) of pica.
Zijn er verschillende soorten autocannibalisme?
De ernstigste vorm van autocannibalisme is het eten van hele lichaamsdelen. Dit type autocannibalisme is echter zo zeldzaam dat er weinig onderzoek naar bestaat.
Andere psychische aandoeningen die als autocannibalisme kunnen worden geclassificeerd, zijn onder meer:
- Allotriophagia, ook wel bekend als pica, gebeurt er wanneer een persoon eet items die geen voedingswaarde hebben. Dit kunnen relatief onschadelijke niet-etenswaren zijn, zoals ijs, of schadelijkere items zoals verfchips.
- Onychofagie kenmerkt zich door een onbeheersbare drang om de nagels te eten. In tegenstelling tot de angstige gewoonte van nagelbijten, veroorzaakt deze aandoening aanzienlijke schade aan de vingernagels.
- Dermatofagie wordt gekenmerkt door het eten van de huid van vingers of handen. Deze aandoening is ernstiger dan simpelweg plukken aan een hangnagel en leidt vaak tot een beschadigde huid en bloeding.
- Trichofagie of Rapunzel-syndroom vindt plaats wanneer een persoon zich gedwongen voelt om zijn eigen haar te eten. Omdat haar niet verteerbaar is, kan dit leiden tot verstoppingen of infecties in het spijsverteringskanaal.
Indien onbehandeld, kan autocannibalisme leiden tot littekens, infecties en in sommige gevallen tot ernstige complicaties die de dood kunnen veroorzaken.
Wat zijn de tekenen en symptomen van autocannibalisme?
Autocannibalisme kan zich ontwikkelen als bijwerking van bepaalde psychische aandoeningen of als secundaire gewoonte als gevolg van een onbeheerde BFRB.
Tekenen van autocannibalisme kunnen verschillen, afhankelijk van het type en de ernst van de aandoening. Deze omvatten:
Schade aan het lichaam
Alle soorten autocannibalisme kunnen schade aan het lichaam veroorzaken, zoals:
- blauwe plekken
- bloeden
- littekens
- verkleuring
- zenuwschade
- infectie
Gastro-intestinale problemen
Autocannibalisme kan ook gepaard gaan met gastro-intestinale symptomen, waaronder:
- misselijkheid
- pijn
- maagzweren
- bloed in de ontlasting
- verstoppingen of schade aan het maagdarmkanaal
Angst of angst
Autocannibalisme kan gepaard gaan met gevoelens van angst of angst voor, tijdens en na de dwang.
Een persoon kan gevoelens van angst of spanning ervaren die alleen kunnen worden verlicht door de dwang. Ze kunnen ook plezier of opluchting voelen na de dwang, evenals schaamte of schaamte vanwege de stoornis.
Zijn er onderliggende oorzaken van autocannibalisme?
Hoewel er weinig onderzoek is naar de exacte oorzaken van autocannibalisme, kunnen de onderliggende oorzaken van BFRB's verband houden met de oorzaken die autocannibalisme veroorzaken. Ze bevatten:
- Genetica. Onderzoek wijst uit dat de ontwikkeling van BFRB's een erfelijke component heeft. Er wordt gesuggereerd dat het hebben van een familielid met een BFRB het risico op het ontwikkelen van een vergelijkbare aandoening kan vergroten.
- Leeftijd. Sommige aandoeningen die autocannibalisme veroorzaken, verschijnen vaker in de kindertijd. Een casestudy beschrijft bijvoorbeeld een aandoening die het Lesch-Nyhan-syndroom (LNS) wordt genoemd en dat rond de leeftijd van 1 verschijnt met symptomen van autocannibalisme.
- Emoties. Er wordt gedacht dat een verscheidenheid aan emoties onderliggende triggers zijn voor BFRB's. In een kleine studie ontdekten onderzoekers dat verveling, frustratie en ongeduld een belangrijke rol speelden bij het activeren van BFRB's in de studiegroep.
- Geestelijke ziekte. Er zijn slechts een handvol casestudy's over de aandoening. Een casestudy meldt bijvoorbeeld autocannibalisme bij een 29-jarige persoon met een voorgeschiedenis van psychose en middelenmisbruik.
Hoewel er een verband bestaat tussen bepaalde BFRB's en autocannibalisme, is er meer onderzoek nodig naar de onderliggende oorzaken van deze aandoening.
Hoe wordt autocannibalisme behandeld?
Met zo weinig onderzoek naar autocannibalisme, zijn de behandelingsopties voor deze aandoening voornamelijk afhankelijk van die welke effectief zijn gebleken voor BFRB's.
Deze behandelingsopties omvatten therapie, medicatie en alternatieve therapieën.
Behandeling
Cognitieve gedragstherapie (CBT) is een vorm van psychotherapie die effectief is bij psychische aandoeningen zoals angst, depressie en BFRB's.
Dit type therapie richt zich op hoe uw gedachten uw gedrag en stemmingen beïnvloeden en hoe u die gedachten en overtuigingen op een positieve manier kunt aanpassen.
Habit reversal training (HRT), een subset van CGT, kan gunstig zijn voor specifieke aandoeningen zoals autocannibalisme.
Bij HRT ligt de focus op dieper graven in veranderende gewoonten die lastig of gevaarlijk kunnen zijn. In één casus vonden de onderzoekers dat HST een effectieve behandelingsoptie was voor trichotillomanie.
Medicatie
Als autocannibalisme gepaard gaat met een onderliggende psychiatrische stoornis zoals angst of OCS, kan medicatie worden gebruikt in combinatie met therapie.
De meest voorkomende medicijnen voor dit soort psychische aandoeningen zijn selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI's) of tricyclische antidepressiva, zoals:
- fluoxetine (Prozac)
- citalopram (Celexa)
- escitalopram (Lexapro)
- amitriptyline
Het kan enige tijd duren om de juiste medicatie en dosering te vinden voor uw exacte toestand, dus goede communicatie en follow-up met uw arts is belangrijk.
Alternatieve therapieën
Hoewel CGT en medicatie de meest effectieve behandeling zijn voor aandoeningen zoals autocannibalisme, kiezen sommige mensen ervoor om alternatieve therapieën op te nemen.
Onderzoek heeft aangetoond dat mindfulness gevoelens van stress en angst kan helpen verminderen door het denkproces terug te brengen naar het heden.
Voor mensen met autocannibalisme kan het beoefenen van opmerkzame technieken helpen om dwanghandelingen te verminderen.
Andere alternatieve benaderingen, zoals massagetherapie of acupunctuur, kunnen enkele van de symptomen van autocannibalisme en BFRB's fysiek verlichten.
Van dit soort therapieën wordt ook gedacht dat ze meer therapeutische voordelen bieden, maar er is nog meer onderzoek nodig.
Afhalen
Autocannibalisme is een psychische aandoening die wordt gekenmerkt door het eten van delen van zichzelf, zoals huid, nagels en haar.
De meeste mensen met autocannibalisme hebben andere onderliggende psychische aandoeningen, zoals OCS of angst.
Autocannibalisme kan de fysieke gezondheid negatief beïnvloeden als het niet wordt behandeld, vooral bij aandoeningen zoals allotriofagie en trichofagie.
De eerste behandelingslijn voor autocannibalisme en BFRB's is CBT en, indien nodig, medicatie.
Met de juiste hulp en een gedegen behandelplan zijn de vooruitzichten voor deze aandoening positief.
