Wat is een complement-test?
Een complementtest is een bloedtest die de activiteit van een groep eiwitten in de bloedbaan meet. Deze eiwitten vormen het complementsysteem, dat een onderdeel is van het immuunsysteem.
Het complementsysteem helpt antilichamen om infecties te bestrijden en stoffen die lichaamsvreemd zijn te vernietigen. Deze vreemde stoffen kunnen virussen, bacteriën en andere ziektekiemen bevatten.
Het complementsysteem is ook betrokken bij de werking van auto-immuunziekten en andere ontstekingsaandoeningen. Wanneer een persoon een auto-immuunziekte heeft, beschouwt het lichaam zijn eigen weefsels als vreemd en maakt het antilichamen aan.
Er zijn negen belangrijke complementeiwitten, gelabeld C1 tot en met C9. Dit systeem is echter erg complex. Momenteel combineren meer dan 60 bekende stoffen in het immuunsysteem met complementeiwitten wanneer ze worden geactiveerd.
Een totale complementmeting controleert de activiteit van de belangrijkste complementcomponenten door de totale hoeveelheid complementeiwit in uw bloed te meten. Een van de meest voorkomende tests staat bekend als een totaal hemolytisch complement of een CH50-meting.
Te lage of te hoge complementniveaus kunnen problemen veroorzaken.
Wat is het doel van een complement-test?
Een veelgebruikt gebruik voor een complementtest is om auto-immuunziekten of andere immuunfunctie-aandoeningen te diagnosticeren. Bepaalde ziekten kunnen abnormale niveaus van een bepaald complement hebben.
Een arts kan een complementtest gebruiken om de voortgang van een persoon die wordt behandeld voor een auto-immuunziekte zoals systemische lupus (SLE) of reumatoïde artritis (RA) te volgen. Het kan ook worden gebruikt om de effectiviteit van lopende behandelingen voor auto-immuunziekten en bepaalde nieraandoeningen te meten. De test kan ook worden gebruikt om personen met een hoog risico op complicaties bij bepaalde ziekten te identificeren.
Wat zijn de soorten complement-tests?
Een totale complementmeting controleert hoe goed het complementsysteem functioneert.
Een arts bestelt vaak totale complementtests voor mensen met een familiegeschiedenis van complementdeficiëntie en voor mensen met symptomen van:
- RA
- hemolytisch uremisch syndroom (HUS)
- nierziekte
- SLE
- myasthenia gravis, een neuromusculaire aandoening
- een infectieziekte, zoals bacteriële meningitis
- cryoglobulinemie, de aanwezigheid van abnormale eiwitten in het bloed
Specifieke complement-tests, zoals C2-, C3- en C4-tests, kunnen helpen bij het evalueren van het beloop van bepaalde ziekten. Afhankelijk van uw symptomen en geschiedenis, zal uw arts een totale complementmeting, een van de meer gerichte tests of alle drie bestellen. Een bloedafname is alles wat nodig is.
Hoe bereid je je voor op een complemententest?
Een complementtest vereist een routinematige bloedafname. Er is geen voorbereiding of vasten nodig.
Hoe wordt een complementtest uitgevoerd?
Een zorgverlener volgt deze stappen om de bloedafname uit te voeren:
- Ze desinfecteren een deel van de huid op je arm of hand.
- Ze wikkelen een elastische band om je bovenarm zodat er meer bloed de ader kan vullen.
- Ze steken een kleine naald in uw ader en trekken het bloed in een kleine injectieflacon. U kunt een prikkelend of prikkelend gevoel van de naald voelen.
- Wanneer de injectieflacon vol is, verwijderen ze de elastische band en naald en plaatsen ze een klein verband over de prikplaats.
Er kan wat pijn in de arm zijn waar de naald in de huid is gekomen. U kunt ook een lichte kneuzing of kloppend gevoel krijgen na de bloedafname.
Wat zijn de risico's van een complement-test?
De bloedafname brengt weinig risico's met zich mee. Zeldzame risico's van een bloedafname zijn onder meer:
- enorm bloeden
- duizeligheid
- flauwvallen
- infectie, die kan optreden wanneer de huid is gebroken
Breng uw arts onmiddellijk op de hoogte als u een van deze symptomen heeft.
Wat betekenen de testresultaten?
Resultaten van een totale complementmeting worden meestal uitgedrukt in eenheden per milliliter. Tests die specifieke complementeiwitten meten, waaronder C3 en C4, worden doorgaans gerapporteerd in milligram per deciliter (mg / dL).
De volgende zijn typische complementmetingen voor mensen van 16 jaar en ouder, volgens Mayo Medical Laboratories. Waarden kunnen per laboratorium verschillen. Geslacht en leeftijd kunnen ook van invloed zijn op de verwachte niveaus.
- Totaal bloedaanvulling: 30 tot 75 eenheden per ml (U / ml)
- C2: 25 tot 47 mg / dL
- C3: 75 tot 175 mg / dL
- C4: 14 tot 40 mg / dL
Hoger dan normale resultaten
Waarden die hoger zijn dan normaal, kunnen wijzen op een grote verscheidenheid aan omstandigheden. Vaak zijn deze gerelateerd aan ontstekingen. Enkele voorwaarden die verband houden met een verhoogd complement kunnen zijn:
- kanker
- virale infecties
- niet-alcoholische leververvetting (NAFLD)
- metaboolsyndroom
- zwaarlijvigheid
- diabetes
- hartziekte
- chronische huidaandoeningen zoals psoriasis
- colitis ulcerosa (UC)
De complementactiviteit in de bloedbaan is kenmerkend laag bij mensen met actieve auto-immuunziekten zoals lupus. Bij RA kunnen de bloedsupplementen echter normaal of hoog zijn.
Lager dan normale resultaten
Bepaalde complementniveaus die lager zijn dan normaal, kunnen voorkomen bij:
- lupus
- cirrose met ernstige leverschade of leverfalen
- glomerulonefritis, een type nierziekte
- erfelijk angio-oedeem, dat is een episodische zwelling van het gezicht, handen, voeten en sommige inwendige organen
- ondervoeding
- een opflakkering van een auto-immuunziekte
- sepsis, een infectie in de bloedbaan
- septische shock
- schimmelinfectie
- sommige parasitaire infecties
Bij sommige mensen met infectieuze en auto-immuunziekten kunnen de complementniveaus zo laag zijn dat ze niet detecteerbaar zijn.
Mensen die bepaalde complement-eiwitten missen, zijn mogelijk vatbaarder voor infecties. Complementdeficiëntie kan ook een factor zijn bij de ontwikkeling van auto-immuunziekten.
Wat gebeurt er na een complement-test?
Na de bloedafname stuurt uw zorgverlener het bloedmonster naar een laboratorium voor analyse. Houd er rekening mee dat de resultaten van uw totale complementtest normaal kunnen zijn, zelfs als u een tekort heeft aan verschillende specifieke complementeiwitten. Bespreek met uw arts hoe de resultaten op u van toepassing zijn.
Uw arts kan meer testen aanbevelen om een definitieve diagnose te stellen.
