Lactaatdehydrogenase-test: Typen, Procedure En Resultaten

2024 Auteur: Jesus Peterson | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 11:22

Wat is lactaatdehydrogenase?

Lactaatdehydrogenase (LDH) is een enzym dat nodig is tijdens het proces waarbij suiker wordt omgezet in energie voor uw cellen. LDH is aanwezig in vele soorten organen en weefsels door het hele lichaam, waaronder de lever, het hart, de alvleesklier, de nieren, skeletspieren, lymfeweefsel en bloedcellen.

Wanneer ziekte of letsel uw cellen beschadigt, kan LDH in de bloedbaan vrijkomen, waardoor het LDH-gehalte in uw bloed stijgt. Hoge LDH-waarden in het bloed wijzen op acute of chronische celbeschadiging, maar aanvullende tests zijn nodig om de oorzaak te achterhalen. Abnormaal lage LDH-waarden komen slechts zelden voor en worden meestal niet als schadelijk beschouwd.

Wat zijn de soorten LDH-isoenzymen?

Er zijn vijf verschillende vormen van LDH die isoenzymen worden genoemd. Ze onderscheiden zich door kleine verschillen in hun structuur. De isoenzymen van LDH zijn LDH-1, LDH-2, LDH-3, LDH-4 en LDH-5.

Verschillende LDH-isoenzymen worden aangetroffen in verschillende lichaamsweefsels. De gebieden met de hoogste concentratie voor elk type isoenzym zijn:

LDH-1: hart- en rode bloedcellen
LDH-2: hart- en rode bloedcellen
LDH-3: lymfeweefsel, longen, bloedplaatjes, alvleesklier
LDH-4: lever en skeletspieren
LDH-5: lever en skeletspieren

Wat veroorzaakt hoge LDH-waarden?

Omdat LDH in zoveel soorten cellen aanwezig is, kunnen hoge LDH-waarden op een aantal aandoeningen duiden. Verhoogde LDH-waarden kunnen zijn:

doorbloedingstekort
cerebrovasculair accident, ook bekend als een beroerte
bepaalde vormen van kanker
hartaanval
hemolytische anemie
infectieuze mononucleosis
leverziekte, zoals hepatitis
spierletsel
spierdystrofie
pancreatitis
weefselsterfte
gebruik van alcohol of bepaalde drugs
sepsis en septische shock

Wat is een LDH-test?

Artsen meten normaal gesproken LDH-waarden in het bloed. In sommige gevallen kunnen artsen LDH-spiegels in de urine of cerebrospinale vloeistof (CSF) meten.

Bij volwassenen trekt een technicus meestal bloed uit een ader aan de binnenste elleboog of de achterkant van de hand. De technicus maakt het testgebied schoon met een antisepticum en wikkelt een elastische band om de bovenarm om de ader op te laten zwellen.

Vervolgens zullen ze voorzichtig een naald inbrengen, waardoor bloed in een bevestigde buis stroomt. Wanneer de buis vol is, verwijdert de technicus de elastische band en vervolgens de naald. Een verband beschermt de prikplaats.

Bij zuigelingen kan een scherp hulpmiddel, een lancet genaamd, nodig zijn om een bloedmonster te nemen. Het bloed verzamelt zich in een buisje. De technicus kan een verband over de snee leggen. Normaal gesproken is er wat pijn wanneer het lancet de huid doorboort, en daarna wat kloppen.

Bepaalde medicijnen en medicijnen kunnen een nauwkeurige LDH-test verstoren. Grote hoeveelheden vitamine C (ascorbinezuur) kunnen het LDH-gehalte verlagen. Alcohol, anesthetica, aspirine, verdovende middelen en procaïnamide kunnen de LDH-spiegel verhogen. Inspannende oefeningen kunnen ook de LDH-waarden verhogen. Vraag uw arts welke medicijnen u vóór de test moet vermijden.

Wat betekenen de testresultaten?

Typische bereiken voor LDH-niveaus

LDH-niveaus variëren op basis van leeftijd en het individuele laboratorium. Zuigelingen en jonge kinderen zullen veel hogere normale LDH-waarden hebben dan oudere kinderen of volwassenen. LDH wordt vaak gerapporteerd in eenheden per liter (U / L). Over het algemeen zijn de normale waarden voor LDH-spiegels in het bloed als volgt:

Leeftijd	Normaal LDH-niveau
0 tot 10 dagen	290-2000 U / L
10 dagen tot 2 jaar	180-430 U / L
2 tot 12 jaar	110-295 U / L
Ouder dan 12 jaar	100–190 U / L

Hoge LDH-waarden

Hoge LDH-waarden duiden op een vorm van weefselschade. Hoge niveaus van meer dan één isoenzym kunnen op meer dan één oorzaak van weefselschade wijzen. Zo kan een patiënt met longontsteking ook een hartaanval krijgen. Extreem hoge LDH-waarden kunnen wijzen op ernstige ziekte of meervoudig orgaanfalen.

Omdat LDH in zoveel weefsels door het hele lichaam zit, zijn LDH-spiegels alleen niet voldoende om de locatie en oorzaak van weefselbeschadiging te bepalen. Een diagnose vereist ook het gebruik van andere tests en afbeeldingen naast het meten van de LDH-waarden. Hoge LDH-4 en LDH-5 kunnen bijvoorbeeld leverschade of spierschade betekenen, maar leverziekte kan niet worden bevestigd zonder een volledig leverpaneel.

Vóór de ontdekking van andere bloedmarkers voor hartletsel, werd LDH gebruikt om mensen met hartaanvallen te volgen. Nu is troponine, een eiwit dat meer specifiek in hartcellen wordt geproduceerd, vaak een nauwkeurigere indicator van een hartaanval.

Zodra uw arts uw specifieke aandoening heeft vastgesteld, kunnen zij uw LDH-waarden regelmatig meten om de voortgang van uw behandeling te volgen.

LDH-spiegels worden ook vaak gebruikt tijdens de behandeling van bepaalde kankers om de resultaten te voorspellen en de reactie van het lichaam op medicijnen te volgen.

Lage LDH-waarden

LDH-tekort beïnvloedt hoe het lichaam suiker afbreekt voor gebruik als energie in cellen, met name spiercellen. Het komt zelden voor dat een persoon een laag LDH-gehalte heeft.

Twee soorten genetische mutaties veroorzaken lage LDH-spiegels. Mensen met het eerste type zullen vermoeidheid en spierpijn ervaren, vooral tijdens het sporten. Terwijl degenen met het tweede type helemaal geen symptomen hebben. Mogelijk hebt u ook een laag LDH-gehalte als u een grote hoeveelheid ascorbinezuur (vitamine C) heeft geconsumeerd.

Outlook

Het meten van LDH kan een nuttig hulpmiddel zijn voor artsen bij het evalueren en behandelen van bepaalde medische aandoeningen. Normale bereiken variëren met de leeftijd. Naarmate wetenschappers meer leren over de rol van LDH in het lichaam, zal het nut van het controleren van LDH-spiegels bij bepaalde ziekten en aandoeningen waarschijnlijk toenemen.