Enzymmarkers: Doel, Procedure En Resultaten

2024 Auteur: Jesus Peterson | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 11:22

Wat zijn enzymmarkers?

Enzymen zijn zeer gespecialiseerde complexe eiwitten die chemische veranderingen in elk deel van het lichaam ondersteunen. Ze helpen bijvoorbeeld bij het afbreken van voedsel, zodat je lichaam het effectief kan gebruiken. Ze helpen ook uw bloedstolsel. En ze zijn aanwezig in elk orgaan en elke cel in je lichaam. Enzymen zijn nodig om uw lichaam goed te laten functioneren.

Enzymmarkers zijn bloedonderzoeken die specifieke enzymactiviteit in het lichaam analyseren. Sommige erfelijke ziekten of aandoeningen kunnen ervoor zorgen dat deze enzymen niet meer werken of minder efficiënt zijn. Het volgen van de stijging of daling van enzymniveaus kan helpen bij de diagnose van verschillende aandoeningen.

Uw arts kan een bloedtest voor enzymmarkers bestellen of een routinebloedonderzoek om afwijkingen te ontdekken. In sommige gevallen moet u in de loop van enkele dagen mogelijk meerdere keren een test afleggen om veranderingen in de tijd te meten.

Wat zijn de meest voorkomende soorten enzymmarkers?

CPK isoenzymen

De CPK-isoenzymen-test meet het creatinefosfokinase (CPK) in het bloed. CPK-enzymen bevinden zich in de hart-, hersen- en skeletspieren. Normale CPK-niveaus variëren per leeftijd, geslacht en ras.

Elk laboratorium kan ook kleine verschillen hebben in referentiebereiken. Over het algemeen wordt een CPK-niveau van ongeveer 200 eenheden per liter (U / L) of minder als normaal beschouwd bij een volwassene. Dit is het totale CPK-niveau in uw lichaam. Er kunnen meer specifieke tests worden uitgevoerd, maar dit is geen routine.

Lees meer: CPK isoenzymen test »

CPK-1 bevindt zich voornamelijk in de hersenen en longen. Verhoogde niveaus van CPK-1 kunnen te wijten zijn aan:

• hersenkanker
• hersenletsel, beroerte of bloeding in de hersenen
• longinfarct, dat is de dood van longweefsel
• beslaglegging
• elektroconvulsietherapie

CPK-2-spiegels stijgen na een hartaanval. Verhoogde niveaus van CPK-2 kunnen ook te wijten zijn aan:

• open hart operatie
• ontsteking van de hartspier
• hartletsel
• defibrillatie
• elektrische verwondingen
• borstcompressies na hartstilstand

Hoge CPK-3-niveaus kunnen een teken zijn van spierstress, een crush-blessure of letsel als gevolg van:

• spierschade, dystrofie of ontsteking
• intramusculaire injecties
• elektromyografie, een spier- en zenuwfunctietest
• recente operatie
• toevallen
• zware inspanning

Hartenzymen

Sommige hartenzymen komen langzaam in uw bloed als u een hartaanval heeft gehad en uw hart daardoor is beschadigd. Een algemene test voor patiënten op de eerste hulp met symptomen van een hartaanval is een test op de aanwezigheid van bepaalde eiwitten in uw bloed. Een arts kan CPK-2 controleren, ook bekend als CK-MB. Deze marker is zeer specifiek voor hartspierletsel en stijgt snel tijdens een hartaanval. Normale CK-MB moet tussen de 5-25 internationale eenheden per liter (UI / L) zijn.

De voorkeursmarker voor hartletsel is echter een eiwit dat troponine wordt genoemd. Troponine moet over het algemeen minder zijn dan 0,02 nanogram per milliliter (ng / ml). Het niveau duurt langer om te stijgen dan CK-MB, maar het eiwit blijft langer in de bloedbaan.

Meer informatie: Symptomen van een hartaanval »

Lever enzymen

Verhoogde leverenzymen kunnen het gevolg zijn van ontsteking of beschadigde levercellen. Meestal zijn verhoogde leverenzymen gerelateerd aan een acuut letsel of een proces dat in korte tijd is opgetreden als gevolg van:

• voorgeschreven medicijnen, zoals statines
• vrij verkrijgbare medicijnen (OTC), zoals paracetamol (Tylenol)
• alcohol gebruik
• hartfalen of hartaanval
• leverziekte, zoals hepatitis, leververvetting, kanker en cirrose
• zwaarlijvigheid
• coeliakie, een spijsverteringsaandoening
• virussen, zoals cytomegalovirus-infectie; hepatitis A-, B-, C-, E-virussen; mononucleosis; en het Epstein-Barr-virus
• ontstekingsziekten, zoals dermatomyositis, pancreatitis en galblaasontsteking
• spierziekten, zoals spierdystrofie of polymyositis
• ischemie of gebrek aan zuurstof naar de lever, zoals tijdens een hartstilstand
• hemochromatose, een aandoening waarbij er teveel ijzer in het bloed zit
• traag werkende schildklier
• De ziekte van Wilson, een aandoening waarbij er teveel koper in het lichaam is opgeslagen
• fysiek trauma aan het orgel

Er zijn verschillende markers die kunnen worden gebruikt om de leverfunctie te testen. Deze markers helpen om te onderscheiden of het letsel al dan niet is aan het leverparenchym (levercellen) of aan het galsysteem. Voor de toepassing van dit artikel zijn de belangrijke tests de leveraminotransferasen: alanineaminotransferase (ALT) en aspartaataminotransferase (AST).

ALT wordt voornamelijk geproduceerd door de lever, terwijl AST afkomstig kan zijn van de lever, hartspier, skeletspier, nier en hersenen. Een normaal niveau is 29-33 IE / L voor mannen en 19-25 IE / L voor vrouwen. Een normaal AST-niveau kan variëren van 10-40 IE / l voor mannen en 9-32 IE / l voor vrouwen.

Deze referentiebereiken variëren van ziekenhuis tot ziekenhuis. Het is belangrijk om uw leverenzymspiegels te vergelijken met de referentiebereiken die door het laboratorium worden verstrekt.

Hoe worden enzymmarkertests uitgevoerd?

De test is een routinematige bloedtest die plaatsvindt in een laboratorium. Er is geen vasten of speciale voorbereiding nodig. Maar vertel uw arts vóór de test over alle voorgeschreven en OTC-medicijnen en supplementen die u inneemt.

Een bloedtest omvat de volgende stappen:

• Een zorgverlener zal een antiseptisch middel gebruiken om een klein deel van uw arm te reinigen, meestal de binnenkant van uw elleboog of de achterkant van uw hand.
• Ze zullen dan een elastische band om je bovenarm wikkelen om druk te creëren en het gemakkelijker maken om bij een ader te komen.
• Ze steken een naald in uw ader en het bloed stroomt in een klein flesje. U voelt waarschijnlijk de prik van de naald of een prikkelend gevoel.
• Na het vullen van de injectieflacon verwijdert de zorgverlener de elastische band en de naald.
• Ze plaatsen een verband over de prikplaats en sturen het bloedmonster naar een laboratorium voor analyse.
• De procedure duurt slechts enkele minuten.

Wat zijn de risico's van enzymmarkertests?

Uw arm kan pijnlijk zijn op de prikplaats en u kunt een lichte kneuzing of kort bonzen hebben.

De meeste mensen hebben geen ernstige of blijvende bijwerkingen van een bloedtest. Zeldzame complicaties zijn onder meer:

• bloeden
• duizeligheid
• flauwvallen
• infectie, wat een klein risico is wanneer de huid is gebroken

Neem onmiddellijk contact op met uw arts als u een van deze symptomen heeft.

Wat betekenen de testresultaten?

Abnormale testresultaten kunnen op verschillende problemen wijzen, van ziekte tot een eenvoudige spierspanning, omdat enzymen in elke cel van uw lichaam aanwezig zijn. Uw arts kan een juiste behandeling bepalen op basis van uw exacte enzymmarkeringsniveaus en de symptomen die u heeft.