Overzicht van hart-en vaatziekten
Hartaandoeningen zijn tegenwoordig de belangrijkste moordenaar van mannen en vrouwen in de Verenigde Staten.
De Centers for Disease Control and Prevention (CDC) schatten dat hartaandoeningen elk jaar ongeveer 1 op de 4 sterfgevallen in de Verenigde Staten veroorzaken. Dat zijn 610.000 mensen per jaar. Ongeveer 735.000 mensen in de Verenigde Staten krijgen elk jaar een hartaanval.
Hartziekten worden in de Verenigde Staten beschouwd als een van de belangrijkste vermijdbare doodsoorzaken. Sommige genetische factoren kunnen bijdragen, maar de ziekte wordt grotendeels toegeschreven aan slechte leefgewoonten.
Hieronder vallen slechte voeding, gebrek aan regelmatige lichaamsbeweging, roken van tabak, alcohol- of drugsmisbruik en hoge stress. Dit zijn problemen die veel voorkomen in de Amerikaanse cultuur, dus het is geen wonder dat hartaandoeningen een grote zorg zijn.
Heeft deze ziekte altijd het menselijk ras geplaagd of heeft onze moderne levensstijl de schuld? Een terugblik op de geschiedenis van hartaandoeningen zal u misschien verbazen.
Zelfs Egyptische farao's hadden atherosclerose
Tijdens de bijeenkomst van de American Heart Association in Florida in 2009 presenteerden onderzoekers onderzoeksresultaten die aantoonden dat Egyptische mummies, ongeveer 3500 jaar oud, tekenen van hart- en vaatziekten hadden - met name atherosclerose (die de bloedvaten vernauwt) in verschillende slagaders van het lichaam.
Farao Merenptah, die stierf in het jaar 1203 BCE, werd geplaagd door atherosclerose. Van de andere onderzochte mummies hadden 9 van de 16 ook waarschijnlijk tot definitief bewijs van de ziekte.
Hoe kan dit mogelijk zijn? Onderzoekers theoretiseerden dat voeding hierbij betrokken kan zijn. Egyptenaren met een hoge status hebben mogelijk veel vet vlees gegeten van vee, eenden en ganzen.
Daarnaast bracht het onderzoek enkele interessante vragen naar voren en heeft het wetenschappers ertoe aangezet hun werk voort te zetten om de aandoening volledig te begrijpen.
"De bevindingen suggereren dat we mogelijk verder moeten kijken dan moderne risicofactoren om de ziekte volledig te begrijpen", zei co-hoofdonderzoeker van de studie, klinisch hoogleraar cardiologie Dr. Gregory Thomas.
Vroege ontdekkingen van coronaire hartziekte
Het is moeilijk om precies te zeggen wanneer de beschaving zich voor het eerst bewust werd van coronaire hartziekte (arteriële vernauwing). Het is echter bekend dat Leonardo da Vinci (1452-1519) de kransslagaders onderzocht.
William Harvey (1578–1657), arts van koning Charles I, wordt gecrediteerd met de ontdekking dat bloed vanuit het hart door het lichaam circuleert.
Friedrich Hoffmann (1660–1742), hoofddocent geneeskunde aan de Universiteit van Halle, merkte later op dat coronaire hartziekte begon in de "verminderde doorgang van het bloed in de kransslagaders", volgens het boek "Drug Discovery: Practices, Processes", en perspectieven."
Het probleem van angina puzzelen
Angina - beklemming op de borst die vaak een indicator is van ischemische hartziekte - verbaasde veel artsen in de 18e en 19e eeuw.
Voor het eerst beschreven in 1768 door William Heberden, geloofden velen dat het iets te maken had met bloed dat door de kransslagaders stroomde, hoewel anderen dachten dat het een onschadelijke aandoening was, volgens het Canadian Journal of Cardiology.
William Osler (1849-1919), hoofdarts en hoogleraar klinische geneeskunde aan het Johns Hopkins Hospital, werkte uitgebreid aan angina pectoris en was een van de eersten die aangaf dat het eerder een syndroom dan een ziekte was.
Later, in 1912, concludeerde de Amerikaanse cardioloog James B. Herrick (1861–1954) dat de langzame, geleidelijke vernauwing van de kransslagaders volgens de University of Minnesota een oorzaak van angina pectoris zou kunnen zijn.
Hartaandoeningen leren detecteren
De jaren 1900 markeren een periode van toegenomen interesse, studie en begrip van hartaandoeningen. In 1915 vormde een groep artsen en maatschappelijk werkers een organisatie genaamd de Association for the Prevention and Relief of Heart Disease in New York City.
In 1924 werden meerdere hartverenigingsgroepen de American Heart Association. Deze artsen maakten zich zorgen over de ziekte omdat ze er weinig van af wisten. De patiënten die ze er meestal mee zagen, hadden weinig hoop op behandeling of een bevredigend leven.
Slechts een paar jaar later begonnen artsen te experimenteren met het verkennen van de kransslagaders met katheters. Dit zou later katheterisatie van het linker hart worden (met coronair angiogram).
Tegenwoordig worden deze procedures vaak gebruikt om de aanwezigheid van coronaire hartziekte te evalueren of te bevestigen en om de noodzaak van verdere behandeling te bepalen.
Zowel de Portugese arts Egas Moniz (1874–1955) als de Duitse arts Werner Forssmann (1904–1979) worden volgens het American Journal of Cardiology als pioniers op dit gebied genoemd.
In 1958 ontwikkelde F. Mason Sones (1918–1985), een kindercardioloog bij de Cleveland Clinic, de techniek voor het maken van hoogwaardige diagnostische beelden van de kransslagaders. De nieuwe test maakte voor het eerst een nauwkeurige diagnose van coronaire hartziekte mogelijk.
Het begin van het kijken naar onze voeding
In 1948 begonnen onderzoekers onder leiding van het National Heart Institute (nu het National Heart, Lung en Blood Institute genoemd) de Framingham Heart Study, de eerste grote studie om ons te helpen hartaandoeningen te begrijpen, volgens een artikel in het Lancet-tijdschrift.
In 1949 werd de term "arteriosclerose" (tegenwoordig bekend als "atherosclerose") toegevoegd aan de internationale classificatie van ziekten (een diagnostisch hulpmiddel), wat een sterke toename van het aantal gerapporteerde sterfgevallen als gevolg van hartaandoeningen veroorzaakte.
In het begin van de jaren vijftig identificeerden John Gofman (1918–2007), onderzoeker aan de Universiteit van Californië en zijn medewerkers, de twee bekende cholesteroltypes van vandaag: lipoproteïne met lage dichtheid (LDL) en lipoproteïne met hoge dichtheid (HDL), volgens de Universiteit van Minnesota. Hij ontdekte dat mannen die atherosclerose ontwikkelden, vaak verhoogde LDL-waarden en lage HDL-waarden hadden.
Ook in de jaren vijftig ontdekte de Amerikaanse wetenschapper Ancel Keys (1904–2004) tijdens zijn reizen dat hartaandoeningen zeldzaam waren in sommige mediterrane bevolkingsgroepen waar mensen een vetarm dieet volgden. Hij merkte ook op dat de Japanners ook vetarme diëten en een laag aantal hartaandoeningen hadden, waardoor hij theoretiseerde dat verzadigd vet een oorzaak was van hartaandoeningen.
Deze en andere ontwikkelingen, waaronder resultaten van de Framingham Heart Study, leidden tot de eerste pogingen om Amerikanen aan te sporen hun dieet te veranderen voor een betere gezondheid van het hart.
De toekomst van hartaandoeningen
Het was in de jaren zestig en zeventig dat behandelingen zoals bypass-chirurgie en percutane ballonangioplastiek voor het eerst werden gebruikt om hartaandoeningen te helpen behandelen, volgens de Society for Cardiovascular Angiography and Interventions.
In de jaren tachtig kwam het gebruik van stents om een vernauwde slagader te helpen openen in het spel. Als gevolg van deze vooruitgang van de behandeling is een diagnose van hartaandoeningen vandaag niet noodzakelijk een doodvonnis.
Ook meldde het Scripps Research Institute in 2014 een nieuwe bloedtest die mogelijk kan voorspellen wie een hoog risico loopt op het optreden van een hartaanval.
Artsen proberen ook enkele misvattingen over vetarme diëten te veranderen. Het verband tussen verzadigde vetten, transvetten en hartaandoeningen blijft controversieel; we weten nu echter dat wat vet eigenlijk goed is voor je hart.
Onverzadigde vetten helpen het ongewenste cholesterolgehalte te verlagen en bevorderen de algehele gezondheid van het hart. Zoek naar enkelvoudig onverzadigde of meervoudig onverzadigde vetten en bronnen van omega-3-vetzuren. Goede bronnen van enkelvoudig onverzadigd vet zijn onder meer olijfolie, sesamolie en pindaolie. Goede bronnen van meervoudig onverzadigde vetten en omega-3-vetzuren zijn onder meer vis, walnoten en paranoten.
Tegenwoordig weten we meer over de behandeling van coronaire hartziekte (atherosclerotische, vernauwde kransslagaders) om de kwaliteit van leven te verlengen en te verbeteren. We weten ook meer over hoe we in de eerste plaats ons risico op hartaandoeningen kunnen verminderen.
We weten het nog niet allemaal. En we zijn nog ver verwijderd van het volledig wissen van hartaandoeningen uit de menselijke geschiedenis.
