Wat is laparoscopie?
Laparoscopie, ook bekend als diagnostische laparoscopie, is een chirurgische diagnostische procedure die wordt gebruikt om de organen in de buik te onderzoeken. Het is een minimaal invasieve procedure met een laag risico die slechts kleine incisies vereist.
Laparoscopie gebruikt een instrument dat laparoscoop wordt genoemd om naar de buikorganen te kijken. Een laparoscoop is een lange, dunne buis met licht van hoge intensiteit en een camera met hoge resolutie aan de voorkant. Het instrument wordt ingebracht via een incisie in de buikwand. Terwijl hij beweegt, stuurt de camera afbeeldingen naar een videomonitor.
Met laparoscopie kan uw arts in realtime in uw lichaam kijken, zonder open chirurgie. Uw arts kan tijdens deze procedure ook biopsiemonsters nemen.
Waarom wordt laparoscopie uitgevoerd?
Laparoscopie wordt vaak gebruikt om de bron van bekken- of buikpijn te identificeren en te diagnosticeren. Het wordt meestal uitgevoerd wanneer niet-invasieve methoden de diagnose niet kunnen helpen.
In veel gevallen kunnen buikproblemen ook worden gediagnosticeerd met beeldvormende technieken zoals:
- echografie, die gebruik maakt van hoogfrequente geluidsgolven om beelden van het lichaam te creëren
- CT-scan, een reeks speciale röntgenstralen die dwarsdoorsnedebeelden van het lichaam maken
- MRI-scan, waarbij magneten en radiogolven worden gebruikt om beelden van het lichaam te produceren
Laparoscopie wordt uitgevoerd wanneer deze tests onvoldoende informatie of inzicht bieden voor een diagnose. De procedure kan ook worden gebruikt om een biopsie of weefselmonster te nemen van een bepaald orgaan in de buik.
Uw arts kan laparoscopie aanbevelen om de volgende organen te onderzoeken:
- bijlage
- galblaas
- lever
- alvleesklier
- dunne darm en dikke darm (colon)
- milt
- maag
- bekken- of voortplantingsorganen
Door deze gebieden te observeren met een laparoscoop, kan uw arts het volgende detecteren:
- een buikmassa of tumor
- vocht in de buikholte
- leverziekte
- de effectiviteit van bepaalde behandelingen
- de mate waarin een bepaalde kanker is gevorderd
Ook kan uw arts mogelijk direct na de diagnose een interventie uitvoeren om uw aandoening te behandelen.
Wat zijn de risico's van laparoscopie?
De meest voorkomende risico's bij laparoscopie zijn bloeding, infectie en schade aan organen in uw buik. Dit zijn echter zeldzame gevallen.
Na uw procedure is het belangrijk om op tekenen van infectie te letten. Neem contact op met uw arts als u last krijgt van:
- koorts of koude rillingen
- buikpijn die na verloop van tijd intenser wordt
- roodheid, zwelling, bloeding of drainage op de incisieplaatsen
- continue misselijkheid of braken
- aanhoudende hoest
- kortademigheid
- onvermogen om te plassen
- duizeligheid
Er is een klein risico op beschadiging van de onderzochte organen tijdens laparoscopie. Bloed en andere vloeistoffen kunnen in uw lichaam lekken als een orgaan wordt doorboord. In dit geval heeft u een andere operatie nodig om de schade te herstellen.
Minder vaak voorkomende risico's zijn onder meer:
- complicaties door algehele anesthesie
- ontsteking van de buikwand
- een bloedstolsel dat naar uw bekken, benen of longen kan reizen
In sommige gevallen kan uw chirurg van mening zijn dat het risico op laparoscopie te hoog is om de voordelen van het gebruik van een minimaal invasieve techniek te rechtvaardigen. Deze situatie doet zich vaak voor bij degenen die eerder een buikoperatie hebben ondergaan, wat het risico op adhesie tussen structuren in de buik vergroot. Laparoscopie uitvoeren in aanwezigheid van verklevingen duurt veel langer en vergroot het risico op verwonding van organen.
Hoe bereid ik me voor op laparoscopie?
U moet uw arts vertellen over elk recept of vrij verkrijgbare medicijnen die u gebruikt. Uw arts zal u vertellen hoe ze voor en na de procedure moeten worden gebruikt.
Uw arts kan de dosis wijzigen van alle medicijnen die de uitkomst van laparoscopie kunnen beïnvloeden. Deze medicijnen zijn onder meer:
- anticoagulantia, zoals bloedverdunners
- niet-steroïde ontstekingsremmende geneesmiddelen (NSAID's), waaronder aspirine (Bufferin) of ibuprofen (Advil, Motrin IB)
- andere medicijnen die de bloedstolling beïnvloeden
- kruiden- of voedingssupplementen
- vitamine K
Vertel uw arts ook als u zwanger bent of denkt dat u zwanger zou kunnen zijn. Dit verkleint de kans op schade aan uw zich ontwikkelende baby.
Vóór laparoscopie kan uw arts bloedonderzoek, urineonderzoek, elektrocardiogram (ECG of ECG) en röntgenfoto van de borst bestellen. Uw arts kan ook bepaalde beeldvormende tests uitvoeren, waaronder een echografie, CT-scan of MRI-scan.
Deze tests kunnen uw arts helpen de afwijking die wordt onderzocht tijdens laparoscopie beter te begrijpen. De resultaten geven uw arts ook een visuele gids voor de binnenkant van uw buik. Dit kan de effectiviteit van laparoscopie verbeteren.
U moet waarschijnlijk ten minste acht uur vóór laparoscopie niet eten en drinken. U moet er ook voor zorgen dat een familielid of vriend u na de procedure naar huis brengt. Laparoscopie wordt vaak uitgevoerd onder algemene anesthesie, waardoor u slaperig kunt worden en enkele uren na de operatie niet kunt autorijden.
Hoe wordt laparoscopie uitgevoerd?
Laparoscopie wordt meestal gedaan als poliklinische procedure. Dit betekent dat u dezelfde dag als uw operatie naar huis kunt. Het kan worden uitgevoerd in een ziekenhuis of een poliklinisch chirurgisch centrum.
U krijgt waarschijnlijk algemene anesthesie voor dit type operatie. Dit betekent dat u tijdens de procedure slaapt en geen pijn voelt. Om algemene anesthesie te bereiken, wordt een intraveneuze (IV) lijn in een van uw aderen ingebracht. Via de infuus kan uw anesthesioloog u speciale medicijnen geven en hydrateren met vloeistoffen.
In sommige gevallen wordt in plaats daarvan lokale anesthesie gebruikt. Een plaatselijke verdoving verdooft het gebied, dus hoewel u tijdens de operatie wakker bent, voelt u geen pijn.
Tijdens laparoscopie maakt de chirurg een incisie onder uw navel en brengt dan een buisje in dat een canule wordt genoemd. De canule wordt gebruikt om uw buik op te blazen met koolstofdioxidegas. Met dit gas kan uw arts uw buikorganen duidelijker zien.
Zodra uw buik is opgeblazen, brengt de chirurg de laparoscoop door de incisie in. De camera die aan de laparoscoop is bevestigd, geeft de beelden op een scherm weer, zodat uw organen in realtime kunnen worden bekeken.
Het aantal en de grootte van de incisies hangt af van welke specifieke ziekten uw chirurg probeert te bevestigen of uit te sluiten. Over het algemeen krijg je één tot vier incisies die elk tussen de 1 en 2 centimeter lang zijn. Door deze insnijdingen kunnen andere instrumenten worden ingebracht. Uw chirurg moet bijvoorbeeld een ander chirurgisch hulpmiddel gebruiken om een biopsie uit te voeren. Tijdens een biopsie nemen ze een klein stukje weefsel van een te evalueren orgaan.
Nadat de procedure is voltooid, worden de instrumenten verwijderd. Uw incisies worden vervolgens gesloten met hechtingen of chirurgische tape. Over de incisies kunnen verbanden worden gelegd.
Hoe lang duurt het om te herstellen van laparoscopie?
Wanneer de operatie voorbij is, wordt u enkele uren geobserveerd voordat u uit het ziekenhuis wordt ontslagen. Uw vitale functies, zoals uw ademhaling en hartslag, worden nauwlettend in de gaten gehouden. Het ziekenhuispersoneel controleert ook op eventuele bijwerkingen van de anesthesie of de procedure en controleert ook op langdurige bloedingen.
De timing van je release zal variëren. Het hangt af van:
- uw algehele fysieke conditie
- het type anesthesie dat wordt gebruikt
- de reactie van uw lichaam op de operatie
In sommige gevallen moet u mogelijk 's nachts in het ziekenhuis blijven.
Een familielid of vriend moet u naar huis brengen als u onder narcose bent. Het duurt gewoonlijk enkele uren voordat de effecten van algemene anesthesie zijn verdwenen, dus het kan onveilig zijn om na de procedure te rijden.
In de dagen na laparoscopie kunt u matige pijn en kloppen voelen in de gebieden waar incisies zijn gemaakt. Elke pijn of ongemak zou binnen een paar dagen moeten verbeteren. Uw arts kan medicijnen voorschrijven om de pijn te verlichten.
Het is ook gebruikelijk om schouderpijn te hebben na uw procedure. De pijn is meestal het gevolg van het koolstofdioxidegas dat wordt gebruikt om uw buik op te blazen om een werkruimte te creëren voor de chirurgische instrumenten. Het gas kan je middenrif irriteren, dat de zenuwen met je schouder deelt. Het kan ook een opgeblazen gevoel veroorzaken. Het ongemak zou binnen een paar dagen moeten verdwijnen.
U kunt normaal gesproken binnen een week alle normale activiteiten hervatten. U moet ongeveer twee weken na laparoscopie een vervolgafspraak met uw arts bijwonen.
Hier zijn enkele dingen die u kunt doen om een vlotter herstel te garanderen:
- Begin zo snel mogelijk met lichte activiteit om het risico op bloedstolsels te verminderen.
- Slaap meer dan u normaal doet.
- Gebruik keeltabletten om de pijn van een zere keel te verzachten.
- Draag loszittende kleding.
Resultaten van laparoscopie
Als een biopsie is afgenomen, zal een patholoog die onderzoeken. Een patholoog is een arts die gespecialiseerd is in weefselanalyse. Een rapport met de resultaten wordt naar uw arts gestuurd.
Normale resultaten van laparoscopie duiden op het ontbreken van abdominale bloedingen, hernia's en darmblokkades. Ze betekenen ook dat al je organen gezond zijn.
Abnormale resultaten van laparoscopie duiden op bepaalde aandoeningen, waaronder:
- verklevingen of chirurgische littekens
- hernia's
- blindedarmontsteking, een ontsteking van de darmen
- vleesbomen of abnormale gezwellen in de baarmoeder
- cysten of tumoren
- kanker
- cholecystitis, een ontsteking van de galblaas
- endometriose, een aandoening waarbij het weefsel dat de bekleding van de baarmoeder vormt, buiten de baarmoeder groeit
- letsel of trauma aan een bepaald orgaan
- bekkenontsteking, een infectie van de voortplantingsorganen
Uw arts zal een afspraak met u maken om de resultaten te bespreken. Als er een ernstige medische aandoening is gevonden, zal uw arts de juiste behandelingsopties met u bespreken en met u samenwerken om een plan te bedenken om die aandoening aan te pakken.
