Ouderschap En PTSS: Wat Alle Ouders Moeten Weten

2024 Auteur: Jesus Peterson | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 11:22

Ik las onlangs over een moeder die zich - letterlijk - getraumatiseerd voelde door ouderschap. Ze zei dat jarenlange zorg voor baby's, pasgeborenen en peuters haar eigenlijk symptomen van PTSS had veroorzaakt.

Dit is wat er gebeurde: toen een vriendin haar had gevraagd om op haar zeer jonge kinderen te passen, was ze meteen vervuld van angst, tot het punt waarop ze niet kon ademen. Ze raakte erop gefixeerd. Hoewel haar eigen kinderen wat ouder waren, was de gedachte om teruggebracht te worden naar zeer jonge kinderen genoeg om haar weer tot paniek te brengen.

Als we aan PTSS denken, denk ik misschien aan een veteraan die uit een oorlogsgebied naar huis terugkeert. PTSS kan echter vele vormen aannemen. Het National Institute of Mental Health definieert PTSD breder: het is een aandoening die kan optreden na een schokkende, enge of gevaarlijke gebeurtenis. Het kan optreden na een enkele schokkende gebeurtenis of na langdurige blootstelling aan iets dat het vlucht-of-vecht-syndroom in het lichaam veroorzaakt. Je lichaam kan het verschil tussen niet-bedreigende gebeurtenissen en fysieke bedreigingen gewoon niet meer verwerken.

Dus je denkt misschien: hoe kan iets moois als het opvoeden van een kind een vorm van PTSS veroorzaken? Dit moet je weten.

Wat is hier aan de hand?

Voor sommige moeders lijken de eerste jaren van het ouderschap niets op de mooie, idyllische afbeeldingen die we op Instagram zien of in tijdschriften gepleisterd. Soms zijn ze echt ellendig. Zaken als medische complicaties, keizersnede in noodsituaties, postpartumdepressie, isolatie, problemen met borstvoeding, koliek, eenzaam zijn en de druk van het moderne ouderschap kunnen allemaal oplopen om een zeer reële crisis voor moeders te veroorzaken.

Het belangrijkste om te beseffen is dat hoewel ons lichaam slim is, ze geen onderscheid kunnen maken tussen bronnen van stress. Dus of de stressor nu het geluid is van geweerschoten of een baby die maandenlang urenlang jammert, de interne stressreactie is hetzelfde. Het komt erop neer dat elke traumatische of buitengewoon stressvolle situatie inderdaad PTSS kan veroorzaken. Postpartum moeders zonder een sterk ondersteunend netwerk lopen zeker risico.

De verbinding tussen ouderschap en PTSS

Er zijn een aantal opvoedingssituaties en scenario's die kunnen leiden tot een milde, matige of zelfs ernstige vorm van PTSS, waaronder:

ernstige koliek bij een baby die leidt tot slaapgebrek en nacht na nacht, dag na dag activering van het "flight or fight" -syndroom
een traumatische bevalling of geboorte
postpartum complicaties zoals bloeding of perineumletsel
zwangerschapsverlies of doodgeboorten
moeilijke zwangerschappen, waaronder complicaties zoals bedrust, hyperemesis gravidarum of ziekenhuisopnames
NICU-ziekenhuisopnames of gescheiden worden van uw baby
een geschiedenis van misbruik veroorzaakt door de ervaring van geboorte of postpartumperiode

Bovendien ontdekte een studie in de Journal of the American Heart Association dat ouders van kinderen met hartafwijkingen risico lopen op PTSS. Het onverwachte nieuws, de shock, het verdriet, de afspraken en de lange medische verblijven brengen hen in situaties van enorme stress.

Heeft u postpartum PTSS?

Als je nog nooit van postpartum PTSS hebt gehoord, ben je niet de enige. Hoewel er niet zoveel over wordt gesproken als postpartumdepressie, is het nog steeds een zeer reëel fenomeen dat kan optreden. De volgende symptomen kunnen erop duiden dat u postpartum PTSS ervaart:

levendig focussen op een traumatische gebeurtenis in het verleden (zoals geboorte)
flashbacks
nachtmerries
vermijden van alles dat herinneringen oproept aan de gebeurtenis (zoals uw OB of een dokterspraktijk)
prikkelbaarheid
slapeloosheid
ongerustheid
paniekaanvallen
afstandelijkheid, het gevoel alsof dingen niet "echt" zijn
moeite met het hechten aan je baby
geobsedeerd zijn door alles wat met uw kind te maken heeft

Identificatie van uw triggers

Ik zou niet zeggen dat ik PTSS had na het krijgen van kinderen. Maar ik zal zeggen dat tot op de dag van vandaag het horen van een huilende baby of het zien spugen van een baby een fysieke reactie bij mij veroorzaakt. We hadden een dochter met ernstige koliek en zure terugvloeiing, en ze bracht maandenlang non-stop door met huilen en hevig spugen.

Het was een heel moeilijke tijd in mijn leven. Zelfs jaren later moet ik mijn lichaam naar beneden praten als het gestrest raakt, denkend aan die tijd. Het heeft me enorm geholpen om mijn triggers als moeder te realiseren. Er zijn bepaalde dingen uit mijn verleden die nog steeds van invloed zijn op mijn ouderschap.

Ik heb bijvoorbeeld zoveel jaren geïsoleerd en verloren in een depressie doorgebracht dat ik heel gemakkelijk in paniek kan raken als ik alleen ben met mijn kinderen. Het is alsof mijn lichaam de 'paniekmodus' registreert, hoewel mijn brein zich er volledig van bewust is dat ik niet langer de moeder ben van een baby en peuter. Het punt is dat onze ervaringen met vroege opvoeding bepalen hoe we later opvoeden. Het is belangrijk om dat te herkennen en erover te praten.

Kunnen vaders PTSS ervaren?

Hoewel vrouwen mogelijk meer kansen krijgen om traumatische situaties tegen te komen na het ondergaan van bevalling, geboorte en genezing, kan PTSS ook bij mannen voorkomen. Het is belangrijk om op de hoogte te zijn van de symptomen en open te communiceren met je partner als je denkt dat er iets niet klopt.

Kort gezegd: krijg hulp

Schaam je niet en denk niet dat PTSS je 'gewoon' niet kan overkomen als je ouderschap hebt. Ouderschap is niet altijd mooi. Bovendien, hoe meer we praten over geestelijke gezondheid en de mogelijke manieren waarop onze geestelijke gezondheid in gevaar kan worden gebracht, hoe meer we allemaal stappen kunnen ondernemen om een gezonder leven te leiden.

Als u denkt dat u hulp nodig heeft, neem dan contact op met uw arts of zoek meer hulpbronnen via een postpartum-ondersteuningslijn op 800-944-4773.

Deel op Pinterest

Chaunie Brusie, BSN, is een geregistreerde verpleegster in arbeid en bevalling, intensive care en langdurige verpleging. Ze woont in Michigan met haar man en vier jonge kinderen en is de auteur van het boek 'Tiny Blue Lines'.