Ik durf te wedden dat de meesten van ons tijdens ons leven een slechte relatie hebben gehad. Of op zijn minst een slechte ervaring gehad.
Van mijn kant bracht ik drie jaar door met een man van wie ik wist dat hij diep van binnen het verkeerde voor me had. Het was een typisch eerste liefdesverhaal. Hij was knap, brutaal en heel romantisch. Hij schreef liedjes voor mij, in godsnaam! (Als volwassene maakte die gedachte dat ik wilde overgeven, maar in die tijd was het het meest romantische dat ik ooit had meegemaakt.)
Als verlegen en onzeker meisje voelde ik me gevleid door zijn aandacht.
Hij zat in een band, hield van poëzie en zou me verrassen met spontane uitjes en geschenken. Toen ik 19 was, dacht ik dat hij een beroemde rockster zou worden en dat we onze tijd zouden doorbrengen met feesten in een tourbus, waarbij ik een bontjas in jaren 70-stijl en bloemen in mijn haar zou dragen. (Ja, ik was en ben nog steeds een grote fan van "Almost Famous".)
Ik was nog nooit verliefd geweest en de bedwelmende effecten waren verslavend dan welke drug dan ook. We waren geobsedeerd door elkaar. Ik dacht dat we voor altijd samen zouden zijn. Dit is het beeld waar ik me aan vastklampte en me op concentreerde toen het slecht ging.
Ik heb eindeloze excuses voor hem gemaakt. Toen hij dagenlang geen contact met mij opnam, kwam dat omdat hij 'zijn onafhankelijkheid waardeerde'. Toen hij me op onze tweede verjaardag opstond om op impulsieve vakantie naar Egypte te gaan, zei ik tegen mezelf dat we geen verjaardagen nodig hadden om onze liefde te bewijzen.
Toen hij me de eerste keer bedroog, zou ik willen zeggen dat ik hem uit mijn leven heb gehaald, een nieuw kapsel heb gekregen en verder ben gegaan met mijn leven (met "Respect" van Aretha Franklin als soundtrack).
Helaas is de realiteit dat ik diepbedroefd was, echt vernietigd. Maar ik nam hem terug na een magere twee weken. Bad romance, puur en simpel.
Door liefde gekaapt
Waarom reageerde ik zo? Gemakkelijk. Ik was hals over kop verliefd. Mijn brein was erdoor gekaapt.
Als volwassene (vermoedelijk) zie ik deze kaping de hele tijd gebeuren met zowel jonge meisjes als jongens. Ze blijven vaak bij iemand uit gewoonte of angst en accepteren slechte behandeling omdat ze geloven dat dit de prijs van liefde is. Dat is wat de populaire cultuur ons doet geloven. En het is fout.
Als ik hier op mijn computer typ, kan ik niet adviseren of de relatie waarin je verkeert een goede, middelmatige of giftige relatie is. Ik kan echter dingen voorstellen om op te letten:
- Vind je vrienden en familie ze niet leuk? De mensen die het dichtst bij u in de buurt zijn, spreken zich vaak uit vanuit een plaats van oprechte bezorgdheid of bewijs van slechte behandeling. Ze hebben misschien niet altijd gelijk over dingen, maar het is de moeite waard om hun zorgen te overwegen.
- Besteed je meer dan 50 procent van je tijd aan het piekeren over je relatie? Piekeren, overdenken, slaap verliezen of huilen zijn vaak geen tekenen van een gezonde relatie.
- Je vertrouwt je partner niet wanneer ze je zijde verlaten. Relaties zijn gebaseerd op vertrouwen.
- Je partner is fysiek of emotioneel beledigend. Als je niet zeker weet of je een gewelddadige relatie hebt, zijn er tekenen om op te letten en manieren om hulp te krijgen.
Uitstappen
Het einde van mijn verhaal is heel positief. Er is niets dramatisch gebeurd. Ik had net een gloeilampenmoment.
Ik zag hoe de relatie van een vriend van me was en realiseerde me plotseling hoe anders die van mij was. Ze werd gerespecteerd en met zorg behandeld. Dit was iets dat ik ook verdiende, maar het was onwaarschijnlijk dat ik het van mijn toenmalige vriend zou krijgen.
Ik zal niet zeggen dat het uiteenvallen gemakkelijk was, net zoals het afsnijden van een ledemaat niet gemakkelijk is. (De film "127 Hours" maakte dit duidelijk). Er waren tranen, momenten van twijfel en een diepe angst om nooit meer iemand te ontmoeten.
Maar ik heb het gedaan. En terugkijkend was het een van de beste beslissingen die ik ooit heb genomen.
Hoe te genezen van een dramatische breuk
1. Blokkeer hun nummer
Of doe wat Dua Lipa doet en neem gewoon de telefoon niet op. Als je bang bent dat je de controle over jezelf verliest, geef je telefoon dan aan een vertrouwde vriend of familielid. Dit werkte heel goed voor mij - het verwijderde de verleiding.
2. Ga een paar dagen weg
Als het mogelijk is, helpt het om weg te komen, zelfs als het gewoon om vrienden of familie te bezoeken. Richt een hele week als je kunt. Tijdens deze eerste fase heb je ondersteuning nodig.
3. Sta jezelf toe te huilen en je ellendig te voelen
Je bent niet zwak, je bent een mens. Verzamel comfortartikelen zoals tissues, comfortfood en een Netflix-abonnement. Cliché weet ik, maar het helpt.
via GIPHY
4. Maak een lijst
Schrijf alle rationele redenen op waarom je niet samen zou moeten zijn en leg het op een plek waar je het regelmatig zult zien.
5. Houd jezelf afgeleid
Ik heb mijn slaapkamer opnieuw ingericht toen ik dat uiteenvallen doormaakte. Mijn hersenen afleiden en mijn handen bezighouden (plus het veranderen van hoe mijn omgeving eruitzag) was zeer nuttig.
Het leven is te kort om bij iemand te zijn die je niet met liefde en respect behandelt. Wees slim, wees dapper en wees lief voor jezelf.
Deel op Pinterest
Claire Eastham is een bekroonde blogger en bestsellerauteur van 'We zijn hier allemaal gek'. Bezoek haar website of maak verbinding op Twitter!
