Vroedvrouwen worden steeds populairder, maar worden nog steeds grotendeels verkeerd begrepen. Deze driedelige serie is bedoeld om u te helpen de vraag te beantwoorden: wat is een verloskundige en is er een geschikt voor mij?
Toen ze begin twintig was, was Betty-Anne Daviss een natuurgeneeskundige die aan het liften was in Midden-Amerika. Maar in 1976 veranderde het traject van haar carrière.
Een grote aardbeving bracht veel van de huizen in het Guatemalteekse dorp waar ze op dat moment woonde op de grond, waardoor verschillende zwangere vrouwen vroeg moesten werken.
'Ik moest leren hoe ik een paard moest pakken en naar de dorpen moest gaan om erachter te komen wat er aan de hand was', zegt ze tegen Healthline. 'Elke keer dat ik aankwam, renden mensen naar me toe en vroegen:' Ben je verloskundige? ' en ik zou nee zeggen, maar ik kan helpen. '
Zo begon de vroegste verloskundestraining.
Daviss bracht vier jaar door in Guatemala en werkte samen met lokale verloskundigen om hun praktijken te leren. Van daaruit bracht ze enige tijd door op het platteland van Alabama om zwangere vrouwen met een laag inkomen te helpen die geen dokter konden betalen voordat ze begin jaren 80 naar Ottawa, Ontario kwam.
Uiteindelijk begon ze haar eigen verloskundigenpraktijk, hoewel het nog enkele jaren zou duren voordat haar beroep door de Canadese regering werd erkend en gereguleerd.
Lees hier meer over verloskunde in de Verenigde Staten.
In de 40 jaar sinds ze haar eerste geboorte in Midden-Amerika bijwoonde, reisde Daviss de hele wereld over - van de Northwest Territories in Canada tot Duitsland tot Afghanistan - om onder meer de vruchtbaarheid te bestuderen.
Afgezien van haar unieke reis om vroedvrouw te worden, onderscheidt Daviss zich van veel andere zorgverleners die gespecialiseerd zijn in de bevalling door haar expertise in vaginale stuitligging. Dat betekent het afleveren van een baby die eerst met de voeten of de onderkant in plaats van vaginaal voorover gaat in plaats van via een keizersnede, algemeen bekend als C-sectie.
Daviss heeft het zelfs tot haar missie gemaakt om de vaginale stuitligging opnieuw te mainstreamen
In sommige opzichten kan Daviss, die ook lesgeeft in de afdeling vrouwen- en genderstudies aan de Universiteit van Carleton in Ottawa, als een beetje radicaal worden beschouwd.
Vorig jaar hielp ze met het publiceren van een onderzoek dat ontdekte dat er aanzienlijke voordelen waren voor een vrouw die een stuitligging baarde in een rechtopstaande positie - geknield, op handen en knieën of staand - vergeleken met liggend op haar rug.
'We weten nu uit de onderzoeken die we hebben gedaan dat het bekken dynamisch is en dat de baby zich een weg baant terwijl het bekken van vorm verandert. Hoe komt het dat we vrouwen plat op hun rug hebben gekregen en mensen dachten dat dat normaal was? ' Daviss mijmert. 'Dat is absoluut een abnormale manier om een baby te krijgen.'
Deel op Pinterest
De angst rond stuitgeboorten
Wanneer een vrouw zich presenteert met een stuitligging, wat gebeurt bij 3 tot 4 procent van de volledige bevalling, raadt het American College of Obstetricians and Gynecologists (ACOG) aan dat haar zorgverlener probeert de baby indien mogelijk handmatig in de baarmoeder te draaien door middel van een proces een externe cefale versie genoemd. Dit plaatst het hoofd van de baby voor de bevalling.
Als dat niet werkt, heeft ACOG in 2006 bepaald dat de beslissing om een keizersnede of vaginale stuitbevalling te doen afhangt van de ervaring van de aanbieder.
De Society of Obstetricians and Gynaecologists of Canada heeft een vergelijkbare positie op het gebied van vaardigheden en ervaring van beoefenaars.
Of, zoals de American Pregnancy Association het stelt: "De meeste zorgverleners geloven niet in het proberen van een vaginale bevalling voor een stuitligging."
Deel op Pinterest
Al decennia lang is de zorgstandaard voor kuiken baby's keizersnede, algemeen bekend als C-sectie, mede dankzij de bevindingen van een eerdere studie die bekend staat als de Term Breech Trial.
Onder leiding van onderzoekers van de Universiteit van Toronto, werd in de gerandomiseerde gecontroleerde studie gekeken naar de uitkomsten, met de nadruk op moeder- en babysterfte en morbiditeit, van meer dan 2000 vrouwen met stuitligging in 26 landen tussen 1997 en 2000.
Volgens de gegevens hadden stuitliggers die werden afgeleverd met een geplande keizersnede, een betere overlevingskans dan die met een geplande vaginale bevalling. Ze rapporteerden ernstige morbiditeit bij pasgeborenen bij 3,8 procent van de baby's die vaginaal werden afgeleverd, tegenover 1,4 procent van de zuigelingen die via de c-sectie werden afgeleverd.
Maar in de jaren sinds dat onderzoek versneld werd gepubliceerd, hebben een aantal critici, waaronder Daviss, bezorgdheid geuit over de geldigheid ervan
'Het was een van de belangrijkste dingen die een spijker in de kist stopten bij het doen van stuitligging over de hele wereld', zegt Daviss. 'Het was niet alleen in Noord-Amerika. Het was ook in Zuid-Amerika, Israël, Zuid-Afrika, Australië, Nieuw-Zeeland - het was vreselijk. '
Een deskundige schreef in het American Journal of Obstetrics and Gynecology dat op basis van een aantal factoren, waaronder "serieuze vragen over de algehele naleving van de inclusiecriteria", de "oorspronkelijke aanbevelingen voor stuitligging moeten worden ingetrokken."
Het protocol was bijvoorbeeld alleen bedoeld voor moeders die zwanger waren van alleenstaande foetussen; er waren echter twee sets tweelingen in de 16 gevallen van perinataal overlijden in de studie.
Een van de zorgen bij het afleveren van een stuitligging is dat zijn hoofd bekneld raakt terwijl het door het geboortekanaal gaat. Daviss zegt dat stuitgeboorten meestal moeilijker zijn omdat ze meer manoeuvres vereisen.
'Omdat het hoofd het laatste is dat naar buiten komt, is er bezorgdheid dat de baby later op adem komt, en dat doen ze vaak, maar dat betekent niet dat we een hogere mortaliteit hebben met vaginaal in vergelijking met een keizersnede stuitligging, 'zegt ze. "[Hogere sterftecijfers lijken] niet waar te zijn op plaatsen met goede protocollen en ervaren personeel … maar er blijft grote angst bestaan rond vaginale stuitligging."
Sterker nog, een onderzoek uit 2006 dat zich richtte op vrouwen in België en Frankrijk die met stuitligbaby's presenteerden, vond sterftecijfers of morbiditeit "verschilde niet significant tussen de geplande vaginale en keizersnedegroepen."
Daviss zegt dat een ander minpunt met de Term Breech Trial is dat het onvoldoende rekening hield met de ervaring van de zorgverlener. Het leek erop dat ze de beoefenaar echt probeerden te dwingen meer rijbroeken te doen dan ze normaal gesproken prettig vinden, zegt ze.
Deel op Pinterest
Voorheen was stuitligging gewoon "een variatie op de norm"
Daviss is de enige verloskundige in Canada die ziekenhuisprivileges heeft gekregen voor het bijwonen van een stuitligging zonder over te gaan op verloskunde.
In haar 40 jaar als verloskundige heeft ze meer dan 150 geplande vaginale stuitligging bijgewoond.
'Ik kwam er op een moment in dat stuitligging niet als zeer gevaarlijk werd beschouwd', zegt ze. 'Het werd beschouwd als een variatie op de norm. Het werd beschouwd als iets dat je echt moest weten en wat je moest doen. '
Een van die geplande stuitbezorgingen was bij Ottawa-moeder Val Ryan. In een interview uit 2016 met CBC Radio zei Ryan dat ze 32 weken zwanger was toen ze ontdekte dat haar dochter stuitligging was. "Ik was erg nerveus en bang omdat ik dacht dat het een automatische C-sectie betekende."
'Wie heeft je dat verteld?' vraagt de interviewer.
'Niemand heeft het me echt verteld', antwoordt ze. 'Het waren dingen die ik van andere mensen had gehoord … maar het was een mythe. Ik wilde geen C-sectie. Ik wilde geen grote operatie en alle mogelijke complicaties van een operatie. Ik wilde een natuurlijke geboorte. '
'Betty-Anne heeft mijn baby kunnen vangen, zoals het jargon gaat, mijn baby afleveren', gaat Ryan verder. “En voor mij was het geweldig omdat er geen dokter in de kamer was, het was een heel mooie bevalling. Mijn verhaal is behoorlijk anticlimax; er is geen drama, geen stress, geen dokters. '
Elke moeder heeft een andere kijk op wat de ideale geboorte-ervaring is, zegt Daviss. Haar doel is om vrouwen te helpen beter geïnformeerd te worden over hun opties, wat inhoudt dat ze evidence-based informatie deelt.
Deel op Pinterest
Een keizersnede is tenslotte een grote operatie die zijn eigen risico's met zich meebrengt. Voor vrouwen is het geen 'afgezaagde zaak', zegt ze. In 2016 was 32 procent van alle geboorten via een keizersnede in de Verenigde Staten. In Canada bedroeg het tarief 28 procent.
In veel ziekenhuizen is het C-sectietarief veel hoger dan het gemiddelde en vaak te vermijden. In Californië variëren de tarieven voor C-secties voor moeders met een laag risico van 12 procent tot 70 procent.
Daviss werkt er ook aan om artsen weer comfortabel te maken met stuitligging. Ze heeft de hele wereld over gereisd om workshops en presentaties te geven over stuitligging in ziekenhuizen en conferenties.
'Geboorte hoort iets te zijn waarbij je iemand op de wereld verwelkomt die je trots en vreugde zal zijn. Om die geboorte te laten overnemen op een manier waarop je je uit de hand voelt omdat de beoefenaars de controle willen hebben vanwege hun angst, betekent dit dat we bergopwaarts werken. Ik denk dat als we ons allemaal konden omdraaien en samen de heuvel afrennen, het beter zou werken. '
Lees hoe verloskundigen in populariteit toenemen. Later deze week zal het laatste deel van onze serie onderzoeken hoe verloskundigen veel meer doen dan "baby's vangen" - ze bieden essentiële zorg aan vrouwen zonder kinderen
Kimberly Lawson is een voormalige wekelijkse krantenredacteur die freelanceschrijver is geworden in Georgia. Haar schrijven, dat onderwerpen behandelt die variëren van de gezondheid van vrouwen tot sociale rechtvaardigheid, is te zien geweest in O magazine, Broadly, Rewire. News, The Week en meer. Als ze haar peuter niet meeneemt op nieuwe avonturen, schrijft ze poëzie, oefent ze yoga en experimenteert ze in de keuken. Volg haar op Twitter.
