Ik heb nooit last gehad van veroudering, en ik was evenmin zo bezig met mijn leeftijd als meer dan het aantal jaren dat ik in de wereld was geweest, totdat ik op mijn 38ste begon te proberen zwanger te worden. plotseling was ik officieel oud. Of tenminste, mijn eieren waren.
Ik werd geconfronteerd met een feit van de biologie waar ik geen controle over had: naarmate vrouwen ouder worden, nemen de eieren van nature af in aantal en kwaliteit. Volgens het American College of Obstetricians and Gynecologists begint de vruchtbaarheid het sterkst te dalen rond de leeftijd van 32 jaar en neemt vervolgens rond de leeftijd van 37 jaar weer een verdere duik.
We probeerden het ongeveer zes maanden, begonnen daarna aan vruchtbaarheidstesten en kwamen erachter dat ik een "lage ovariële reserve had voor mijn leeftijd". Dus ik had niet alleen minder eieren alleen omdat ik 40 was, ik had zelfs minder eieren dan op 40-jarige leeftijd van mij verwacht zou worden. De komende maanden hadden we meer tests, begonnen we serieus na te denken over IVF, en ik vroeg mijn dokter: "Wat kan ik nog meer doen?"
'Probeer niet te benadrukken', zei hij. 'Leg dat notitieboekje met vragen weg, stop met het onthouden van statistieken en neem een pauze van Dr. Google.'
Dus ik deed. En we werden zwanger - zonder IVF of iets anders. Het duurde 12 maanden plassen op ovulatiestokken en veel goed getimede seks, maar het gebeurde.
Het duurde gewoon, nou ja, 12 maanden langer dan toen ik 29 en 31 was.
Meer jaren achter u betekent niet altijd meer problemen in het verschiet
Afgezien van een aanzienlijk langere wachttijd om twee blauwe lijnen op een zwangerschapstest te zien, kan ik eerlijk zeggen dat mijn zwangerschap van 40 plus niet anders was dan mijn eerdere. Ik was officieel een vrouw van AMA (gevorderde moederleeftijd) - ze gebruiken tenminste de term "geriatrische moeder" niet meer - maar ik werd zeker niet anders behandeld door de verloskundigen die voor me zorgden.
Mijn enige gezondheidsprobleem was depressie, wat ook een probleem was tijdens mijn laatste zwangerschap en zeker niet gerelateerd is aan leeftijd. Ik denk zelfs dat mijn mentale gezondheid beter was tijdens mijn meest recente zwangerschap. Ik heb veel meer jaren ervaring (met zowel een goede als een slechte mentale gezondheid) en ik ben veel opener over mijn ziekte dan toen. Het is veel minder waarschijnlijk dat ik een dapper gezicht trek of mijn hoofd in het zand steek.
Afgezien van mijn mentale gezondheid, ben ik ook op andere manieren beter in vorm. Toen ik op 29-jarige leeftijd zwanger werd, was ik een feestmeisje dat te veel dronk en overleefde op afhalen en kant-en-klaarmaaltijden. Toen ik op 31-jarige leeftijd zwanger werd, was ik maar een parttime feestmeisje en at ik veel meer groenten, maar ik had een energieke peuter om voor te zorgen.
Aan de andere kant, toen ik op 39-jarige leeftijd zwanger werd, was ik een geheelonthouder, at ik alle goede dingen, oefende ik regelmatig en had ik schoolgaande kinderen, wat betekent dat ik die kostbare zwangerschaps-dutjes overdag kon krijgen.
Leeftijd doet er toe als het gaat om het krijgen van een baby. Afgezien van het gemiddeld langer duren om zwanger te worden, hebben oudere moeders meer kans op een miskraam of doodgeboorte en zijn er ook verhoogde gezondheidsrisico's voor zowel moeder als baby.
Het horen en lezen van al die dingen kan wat al het potentieel heeft om een behoorlijk stressvolle ervaring te worden, nog zenuwslopend maken. Maar ik ben het bewijs dat het krijgen van een baby op 40 niet zo heel anders is dan het doen op 30.
Mijn eerste geboorte was een vaginale bevalling, maar mijn tweede en derde waren geplande C-secties met een tussenpoos van 8 jaar, dus ik kan aantekeningen over hen vergelijken. Ik had geluk: beide terugvorderingen waren een leerboek. Maar ook, niets was moeilijker of duurde de tweede keer langer, alleen omdat ik in de tussentijd verschillende jaren ouder was geworden.
Mijn jongste dochter is nu 11 maanden oud. Ze werkt hard. Maar alle baby's zijn - of je nu 25, 35 of 45 bent. Zal ik me ouder voelen dan de 25-jarige moeders bij de schoolpoort als ik haar voor de eerste dag breng? Natuurlijk zal ik dat doen, omdat ik dat zal zijn. Ik word 45. Maar ik zie het niet als iets negatiefs.
Als we negeren wat de massamedia ons vertellen over veroudering - en met name vrouwen die ouder worden - is het allemaal maar een getallenspel. Als vrouw en als moeder ben ik zoveel meer dan de datum op mijn geboorteakte.
Voor mij was het grote verschil tussen bevallen op 30 en bevallen op 40 een positief verschil. Toen ik 30 was, gaf ik nog steeds te veel om wat andere mensen - en de samenleving als geheel - van mij vonden. Op mijn veertigste kon het me echt niets schelen.
Alle drie mijn zwangerschappen waren enorme zegeningen, maar mijn derde nog meer omdat ik wist dat de tijd niet aan mijn kant stond, puur in termen van biologie. Toen ik eindelijk zwanger werd, omhelsde ik elk moment. En ik ben volledig van plan alle toekomstige momenten te omarmen, zonder een seconde te verspillen aan het zorgen over mijn leeftijd.
Claire Gillespie is een freelance schrijver met artikelen over Gezondheid, ZELF, Refinery29, Glamour, The Washington Post en nog veel meer. Ze woont in Schotland met haar man en zes kinderen, waar ze elk (zeldzaam) vrij moment gebruikt om aan haar roman te werken. Volg haar hier.
