Diagnose En Behandeling Van Artritis Psoriatica

2024 Auteur: Jesus Peterson | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 11:22

Artritis psoriatica (PsA) is een type artritis dat zich ontwikkelt bij mensen met psoriasis. Psoriasis is een aandoening die rode, droge huidvlekken veroorzaakt.

Tot 30 procent van de mensen met psoriasis ontwikkelt artritis psoriatica.

Artritis psoriatica kan na verloop van tijd plotseling of langzaam optreden. In ongeveer 80 tot 90 procent van de gevallen ontwikkelt het zich nadat de diagnose psoriasis is gesteld. De meeste mensen met artritis psoriatica zien eerst symptomen na de leeftijd van 30 jaar.

Symptomen zijn onder meer vermoeidheid, zwelling en gevoeligheid van de gewrichten en een verminderd bewegingsbereik. Soms zien vingernagels eruit alsof ze geïnfecteerd zijn en een schilferig uiterlijk hebben. Vingertoppen en tenen hebben de neiging op te zwellen. Je gewrichten kunnen ook warm aanvoelen.

Artritis psoriatica treft meestal de volgende lichaamsdelen:

• polsen
• wervelkolom (vooral de sacro-iliacale gewrichten in het bekken)
• vingers
• tenen
• schouders
• knieën
• nek
• ogen

Als u last heeft van gewrichtsstijfheid, pijn of zwelling, moet u een arts raadplegen.

Bloedtesten

Artritis psoriatica kan niet worden gediagnosticeerd met een eenvoudige bloedtest. De symptomen van artritis psoriatica kunnen echter vergelijkbaar zijn met die van reumatoïde artritis (RA), dus uw arts zal waarschijnlijk een bloedtest laten uitvoeren om RA uit te sluiten.

De test zal bepalen of uw bloed positief is voor reumafactor (RF). Dit is een antilichaam dat wordt aangetroffen in het bloed van mensen met RA.

Uw arts kan ook een bloedtest laten uitvoeren om te zoeken naar een verhoogd C-reactief proteïne (CRP) -niveau of een verhoogde erytrocytsedimentatiesnelheid (ESR). Deze tests zijn niet specifiek voor artritis psoriatica, maar ze duiden op de aanwezigheid van ontsteking.

Bloedonderzoek kan ook helpen bij het uitsluiten van jicht en artrose. Als u artritis psoriatica heeft, kunnen tests ook milde bloedarmoede vertonen.

Geen van deze tekenen en symptomen alleen kan artritis psoriatica bevestigen. Uw arts moet alle bewijzen onderzoeken om de diagnose te bevestigen.

Beeldvormingstests

Röntgenfoto's zijn niet altijd nuttig bij het diagnosticeren van artritis psoriatica in een vroeg stadium. Naarmate de ziekte voortschrijdt, kan uw arts beeldvormende tests gebruiken om veranderingen in de gewrichten te zien die kenmerkend zijn voor dit type artritis.

MRI-scans alleen kunnen geen diagnose stellen van artritis psoriatica, maar ze kunnen wel helpen bij het opsporen van problemen met uw pezen en ligamenten. CT-scans en echo's kunnen helpen bij het bepalen van de voortgang van gewrichtsbetrokkenheid.

Gezamenlijke vloeistoftests

Mensen met artritis psoriatica kunnen een verkeerde diagnose stellen met jicht, een vorm van artritis veroorzaakt door te veel urinezuur in het lichaam. Jicht treft meestal de grote tenen.

Uw arts kan vocht uit een aangetast gewricht nemen om te bepalen of het urinezuurkristallen bevat. Als deze kristallen aanwezig zijn, kan een diagnose van jicht worden bevestigd.

Het is ook mogelijk om tegelijkertijd jicht, psoriasis en artritis psoriatica te hebben.

CASPAR-criteria voor diagnose

De diagnose van artritis psoriatica volgt de CASPAR-criteria. De criteria krijgen een puntwaarde toegewezen, die allemaal een waarde van 1 punt hebben, behalve de huidige psoriasis, die een waarde van 2 punten heeft.

De criteria zijn als volgt:

• huidige uitbraak van psoriasis
• persoonlijke of familiegeschiedenis van psoriasis
• gezwollen vingers of tenen, bekend als dactylitis
• nagelproblemen, zoals scheiding van het nagelbed
• botgroei nabij een gewricht dat zichtbaar is op een röntgenfoto
• afwezigheid van reumafactor (RF)

Een persoon moet op basis van de CASPAR-criteria minimaal 3 punten hebben om de diagnose artritis psoriatica te kunnen stellen.

Behandelingsopties

Zodra de diagnose is gesteld, hangt uw behandelplan af van de ernst van uw symptomen.

Voor gewrichten die pijnlijk zijn maar nog niet het risico lopen beschadigd te raken, kunnen vrij verkrijgbare ontstekingsremmende geneesmiddelen worden aanbevolen. Deze omvatten ibuprofen (Motrin of Advil) en naproxen (Aleve).

Bij ernstigere pijn is mogelijk een ontstekingsremmende pijnstiller op recept nodig.

Ziektemodificerende antireumatica (DMARD's) kunnen een gewricht behoeden voor beschadiging door artritis psoriatica. Voorbeelden zijn methotrexaat en sulfasalazine. Deze medicijnen kunnen de ziekteprogressie helpen vertragen als de diagnose wordt gesteld in de vroege stadia van artritis psoriatica.

Sommige behandelingen kunnen de symptomen van zowel psoriasis als artritis psoriatica verbeteren. Maar het succes van deze behandelingen verschilt van persoon tot persoon.

Als de diagnose wordt gesteld nadat u enige tijd artritis psoriatica heeft gehad, heeft dit invloed op uw behandelbeslissingen. Uw arts kan een immunosuppressivum voorschrijven om opflakkeringen te voorkomen en te voorkomen dat uw gewrichten verder worden beschadigd.

Biologics zoals TNF-alfa-remmers zijn een andere behandeling die pijn vermindert. Ze brengen echter ernstige veiligheidsproblemen met zich mee, zoals een verhoogd risico op infectie.

Ten slotte, als gewrichtsschade directer moet worden aangepakt, wil uw arts mogelijk beginnen met een steroïde-injectie op de plaats van het aangetaste gewricht. Bij gevallen van artritis psoriatica gewrichtsontsteking en -vernietiging kan een gewrichtsvervangende operatie nodig zijn.

Waarom u een reumatoloog nodig heeft

Er is geen enkele test voor artritis psoriatica. Het kan enige tijd duren om een definitieve diagnose te stellen. Als u psoriasis en gewrichtspijn heeft, kan uw arts of dermatoloog u doorverwijzen naar een reumatoloog.

Een reumatoloog is een arts die gespecialiseerd is in het diagnosticeren en behandelen van artritis. Wees voorbereid om al uw symptomen op te sommen, een volledige medische geschiedenis te geven en vertel uw arts als bij u de diagnose psoriasis is gesteld.

Uw reumatoloog voert een lichamelijk onderzoek uit en zij kunnen u vragen om eenvoudige taken uit te voeren die uw bewegingsbereik aantonen.

Het diagnosticeren van artritis psoriatica kan als het oplossen van een mysterie zijn. Uw reumatoloog kan tests uitvoeren om andere vormen van artritis uit te sluiten, waaronder jicht, RA en reactieve artritis.

Ze kunnen op zoek zijn naar een verhoogd ESR- of CRP-niveau, wat duidt op een zekere mate van ontsteking. En uw reumatoloog kan ook röntgenfoto's, MRI-scans, echo's of CT-scans bestellen om gewrichtsschade te zoeken.

Herhaalde opflakkeringen

Mensen met artritis kunnen periodes van verhoogde ziekteactiviteit ervaren, opflakkeringen genoemd. Symptomen van een opflakkering zijn onder meer spier- en gewrichtspijn en zwelling. Mogelijk hebt u ook tendinitis en bursitis.

Bij artritis psoriatica kunnen vingers en tenen opzwellen. Dit heet dactylitis. U kunt ook pijn en zwelling ervaren in uw polsen, knieën, enkels of onderrug.

Herhaalde opflakkeringen kunnen uw arts helpen bij het stellen van een diagnose van artritis psoriatica. Soms zal een opflakkering van psoriasis samenvallen met een opflakkering van artritis psoriatica.

Veel voorkomende triggers voor artritis psoriatica zijn:

• blootstelling aan sigarettenrook
• infecties of huidwonden
• ernstige stress
• koud weer
• te veel alcohol drinken
• het nemen van bepaalde medicijnen en voedsel

De afhaalmaaltijd

Traditionele geneeskunde is niet de enige behandelingsoptie voor artritis psoriatica. Er zijn levensstijlkeuzes die uw toestand draaglijker kunnen maken. Deze omvatten veranderingen in het dieet, met name inclusief meer omega-3 vetzuren, en het aannemen van een trainingsregime.

Een gezond gewicht behouden, zetmeel beperken en maatregelen nemen om uw gewrichten te beschermen, kan ook helpen.

Identificeer uw opflakkerende triggers en vermijd ze. Ook kan uw familiegeschiedenis aangeven dat u een hoger risico heeft op artritis psoriatica, dus houd daar rekening mee.

Artritis psoriatica kan, wanneer behandeld, gewoonlijk worden vertraagd om verdere gewrichtsschade te voorkomen.