Definitie van orale fixatie
In de vroege jaren 1900 introduceerde psychoanalyticus Sigmund Freud de theorie van psychoseksuele ontwikkeling. Hij geloofde dat kinderen vijf psychoseksuele stadia doormaken die hun gedrag als volwassenen bepalen.
Volgens de theorie wordt een kind tijdens elke fase sensueel opgewonden door bepaalde stimuli. Deze stimuli zouden voldoen aan ontwikkelingsbehoeften.
Maar als tijdens een specifieke fase niet aan de behoeften van een kind wordt voldaan, kunnen ze een fixatie of 'ophangen' ontwikkelen die verband houdt met de fase. Op volwassen leeftijd kunnen deze onopgeloste behoeften worden uitgedrukt als negatief gedrag.
Als de ophanging optreedt tijdens de orale fase, wordt dit orale fixatie genoemd. De orale fase is wanneer een kind het meest opgewonden raakt door orale stimulatie. Freud zei dat orale fixatie op volwassen leeftijd negatief oraal gedrag veroorzaakt.
Er zijn echter geen recente studies over dit onderwerp. Het meeste beschikbare onderzoek is erg oud. De theorie van psychoseksuele ontwikkeling is ook een controversieel onderwerp in de moderne psychologie.
Hoe orale fixatie zich ontwikkelt
In de psychoseksuele theorie wordt orale fixatie veroorzaakt door conflicten in de orale fase. Dit is de eerste fase van psychoseksuele ontwikkeling.
De orale fase vindt plaats tussen de geboorte en ongeveer 18 maanden. Gedurende deze tijd haalt een baby het meeste plezier uit zijn mond. Dit wordt geassocieerd met gedrag zoals eten en duimzuigen.
Freud was van mening dat een baby orale fixatie kan ontwikkelen als niet aan zijn orale behoeften wordt voldaan. Dit kan gebeuren als ze te vroeg of te laat worden gespeend. In dit scenario kunnen ze zich niet goed aanpassen aan nieuwe eetgewoonten.
Orale fixatie kan ook optreden als het kind:
- verwaarloosd en ondervoed (gebrek aan orale stimulatie)
- overbezorgd en overvoed (overmatige orale stimulatie)
Als gevolg hiervan werd aangenomen dat deze onvervulde behoeften persoonlijkheidskenmerken en gedragsneigingen op volwassen leeftijd bepaalden.
Voorbeelden van orale fixatie bij volwassenen
In de psychoanalytische theorie kunnen ontwikkelingsproblemen tijdens de orale fase tot het volgende gedrag leiden:
Alcohol misbruik
De theorie van Freud zegt dat alcoholisme een vorm van orale fixatie is. Aangenomen wordt dat dit verband houdt met het verband tussen verwaarlozing bij kinderen en alcoholmisbruik.
In het bijzonder, als een kind tijdens de orale fase wordt verwaarloosd, kan het een behoefte aan constante orale stimulatie ontwikkelen. Dit kan hun neiging om vaak te drinken vergroten, wat bijdraagt aan alcoholmisbruik.
Sigaretten roken
Evenzo wordt gezegd dat volwassenen met orale fixaties eerder sigaretten roken. Het naar de mond brengen van een sigaret biedt de nodige orale stimulatie.
Er wordt gedacht dat e-sigaretten aan dezelfde behoefte voldoen. Voor sommige sigarettenrokers voldoet het gebruik van een e-sigaret vermoedelijk op dezelfde manier aan hun orale fixatie.
Te veel eten
In de psychoanalytische theorie wordt te veel eten gezien als een orale fixatie. Het wordt geassocieerd met onder- of overvoeding op jonge leeftijd, wat leidt tot emotionele conflicten tijdens de orale fase.
Men denkt dat dit op volwassen leeftijd overmatige orale behoeften creëert, waaraan kan worden voldaan door te veel eten.
Pica
Pica is de consumptie van niet-eetbare items. Het kan zich ontwikkelen als een eetstoornis, gewoonte of stressreactie. Het idee dat pica gerelateerd kan zijn aan orale fixatie is gebaseerd op de Freudiaanse theorie.
In dit geval wordt aan buitensporige orale behoeften voldaan door het eten van nonfoods. Dit kunnen stoffen zijn zoals:
- ijs
- aarde
- maizena
- zeep
- krijt
- papier
Nagelbijten
Volgens de freudiaanse psychologie is nagelbijten ook een vorm van orale fixatie. Het bijten van de vingernagels vervult de behoefte aan orale stimulatie.
Kan een orale fixatie worden opgelost?
Orale fixatie kan worden behandeld. Over het algemeen omvat de behandeling het verminderen of stoppen van negatief oraal gedrag. Het kan ook inhouden dat het negatieve gedrag wordt vervangen door een positief gedrag.
Therapie is het belangrijkste onderdeel van de behandeling. Een professional in de geestelijke gezondheidszorg zal u helpen bij het verkennen van onderliggende emotionele conflicten, samen met gezondere coping-strategieën.
Als u bijvoorbeeld op uw nagels bijt, kan een specialist in de geestelijke gezondheidszorg zich concentreren op het beheersen van emoties die nagelbijten veroorzaken. Ze kunnen ook kauwgom voorstellen om je mond bezig te houden.
Andere componenten van de behandeling zijn afhankelijk van het gedrag en de bijwerkingen. Pica kan bijvoorbeeld voedingsinterventie nodig hebben om de aanwezige vitaminen en mineralen te corrigeren.
Freuds psychoseksuele ontwikkelingsstadia
In Freuds psychoseksuele theorie zijn er vijf ontwikkelingsstadia:
Mondelinge fase (geboorte tot 18 maanden)
Tijdens de orale fase wordt een kind het meest gestimuleerd door de mond. Ze kunnen op volwassen leeftijd negatief oraal gedrag ontwikkelen als niet aan deze behoeften wordt voldaan.
Anale fase (18 maanden tot 3 jaar)
Het plezier van een kind komt van het beheersen van zijn ontlasting. Als zindelijkheidstraining te streng of laks is, kunnen ze op volwassen leeftijd problemen hebben met controle en organisatie.
Phallic stage (3 tot 5 jaar oud)
In de fallische fase ligt de focus van plezier op de geslachtsorganen.
Volgens Freud is dit wanneer een kind onbewust seksueel wordt aangetrokken tot de ouder van het andere geslacht. Dit wordt het Oedipus-complex genoemd bij jongens en het Electra-complex bij meisjes.
Wachttijdperiode (5 tot 12 jaar)
De latentieperiode is wanneer de seksuele interesse van een kind in het andere geslacht 'slapend' is. Het kind is meer geïnteresseerd in interactie met kinderen van hetzelfde geslacht.
Genitale fase (12 tot volwassenheid)
Dit markeert het begin van de puberteit. Freud zei dat adolescenten het meest worden gestimuleerd door de geslachtsorganen en het andere geslacht.
Afhalen
In de Freudiaanse psychologie wordt orale fixatie veroorzaakt door onvervulde orale behoeften in de vroege kinderjaren. Dit creëert een aanhoudende behoefte aan orale stimulatie, wat op volwassen leeftijd negatief oraal gedrag veroorzaakt (zoals roken en nagelbijten).
Hoewel deze theorie bekend is, heeft ze kritiek gekregen van moderne psychologen. Er is ook geen recent onderzoek naar orale fixatie.
Maar als u denkt dat u een orale fixatie heeft, raadpleeg dan een professional in de geestelijke gezondheidszorg. Ze kunnen u helpen uw mondgewoonten te beheersen.
