Het neuskraakbeen geeft structuur en ondersteuning aan de neus. Ze bestaan voornamelijk uit hyaline kraakbeen, dat dicht opeen zit met collageen, een structureel eiwit. Er zijn verschillende soorten.
Accessoire neuskraakbeen zijn kleine neuskraakbeen die het grotere alar (neusgat) en lateraal neuskraakbeen met elkaar verbinden.
Groter alar kraakbeen is een flexibel kraakbeen dat deel uitmaakt van de structuur van de neusgaten.
Lateraal neuskraakbeen is een driehoekige structuur onder het neusbeen.
Kraakbeen van het septum - ook bekend als het vierhoekige kraakbeen omdat het ruwweg vierhoekig van vorm is - scheidt de neusgaten. Het verbindt ook de neusbeenderen en het laterale kraakbeen.
Vomeronasaal kraakbeen, ook bekend als het kraakbeen van Jacobson, verbindt het neustussenschot (de kraakbeenwand die de twee luchtwegen van de neus van elkaar scheidt) en het vomer-bot (een dun, plat bot dat de neusgaten scheidt). Het werd in 1809 genoemd door de Nederlandse anatoom Ludwig Levin Jacobson. Het staat dicht bij, maar is niet echt verbonden met, het vomeronasale orgaan van Jacobson, het geurorgaan van het lichaam dat feromonen detecteert, chemicaliën die het gedrag van anderen die eraan ruiken kunnen beïnvloeden.
Kleinere alar kraakbeen zijn drie of vier kleine neuskraakbeen verbonden met het bovenkaakbeen.
