Het iliolumbale ligament, dat vijf banden heeft, is een van de drie wervel-bekkenbanden die verantwoordelijk zijn voor het stabiliseren van de wervelkolom waar de lumbale sectie de sacrale sectie in het bekken raakt. Het doet dit samen met de sacrospinale en sacrotuberous ligamenten. Dit ligament is essentieel om de beweging van de lumbosacrale overgang in de onderrug te beperken.
Het iliolumbale ligament gaat door het transversale proces aan de zijkant van de vijfde lumbale wervel en naar beneden naar de binnenlip van de iliacale top aan de posterieure (achter) zijde. De iliacale top is het bovenste, buitenste deel van het darmbeen, het grootste bekkenbeen. Het iliolumbale ligament vormt een verdikte onderrand voor twee thoracolumbale fascia (bindweefsel) lagen.
Er zijn zes ligamenten in het gebied van de lumbale wervelkolom. Geassisteerd door het laterale lumbosacrale ligament, versterkt het iliolumbale ligament het lumbosacrale gewricht, dat het uiteinde van de lumbale wervelkolom verbindt met het begin van het sacrale deel van de wervelkolom. Supraspinous, interspinous, ligamentum flavum, anterieure longitudinale en posterieure longitudinale ligamenten spelen ook een rol bij het versterken van wervelgewrichten.
Dit ligament stabiliseert de verbinding tussen het bekken en de onderrug, waardoor de zijflexie van de romp wordt beperkt. Wanneer dit ligament gewond raakt, wordt buigen naar één kant pijnlijk in het sacro-iliacale gewrichtsgebied, hoewel verwondingen aan dit ligament zeldzaam zijn. Het sacro-iliacale gewrichtsgebied kan bij sommige mensen ongeveer worden gelokaliseerd door kuiltjes in hun onderrug.
