Net als bij andere progressieve ziekten, is de ziekte van Parkinson onderverdeeld in verschillende stadia. Elke fase verklaart de ontwikkeling van de ziekte en de symptomen die een patiënt ervaart. Deze stadia nemen in aantal toe naarmate de ziekte ernstiger wordt. Het meest gebruikte staging-systeem wordt het Hoehn- en Yahr-systeem genoemd. Het richt zich bijna volledig op motorische symptomen.
Mensen met de ziekte van Parkinson ervaren de stoornis op verschillende manieren. Symptomen kunnen variëren van mild tot slopend. Sommige individuen kunnen soepel overgaan tussen de vijf stadia van de ziekte, terwijl anderen de stadia volledig kunnen overslaan. Sommige patiënten zullen jaren in fase één doorbrengen met zeer weinig symptomen. Anderen ervaren mogelijk een snellere voortgang naar de eindfase.
Fase één: symptomen hebben slechts één kant van uw lichaam
De beginfase van de ziekte van Parkinson vertoont doorgaans milde symptomen. Sommige patiënten zullen hun symptomen niet eens detecteren in de eerste fasen van deze fase. Typische motorische symptomen die worden ervaren in fase één zijn onder meer trillingen en trillende ledematen. Familieleden en vrienden kunnen andere symptomen gaan opmerken, waaronder tremor, een slechte houding en een maskergezicht of verlies van gezichtsuitdrukking.
Fase twee: Symptomen beginnen de beweging aan beide kanten van uw lichaam te beïnvloeden
Zodra de motorische symptomen van de ziekte van Parkinson beide kanten van het lichaam aantasten, bent u doorgegaan naar fase twee. U kunt problemen krijgen met lopen en uw evenwicht bewaren terwijl u staat. Mogelijk merkt u ook steeds meer problemen met het uitvoeren van ooit gemakkelijke fysieke taken, zoals schoonmaken, aankleden of baden. Toch leiden de meeste patiënten in dit stadium een normaal leven met weinig interferentie van de ziekte.
Tijdens deze fase van de ziekte kunt u medicijnen gaan gebruiken. De meest voorkomende eerste behandeling voor de ziekte van Parkinson zijn dopamine-agonisten. Dit medicijn activeert dopamine-receptoren, waardoor de neurotransmitters gemakkelijker bewegen.
Fase drie: de symptomen zijn duidelijker, maar u kunt nog steeds zonder hulp functioneren
De derde fase wordt beschouwd als matige ziekte van Parkinson. In deze fase ervaar je duidelijke problemen met lopen, staan en andere fysieke bewegingen. De symptomen kunnen het dagelijks leven verstoren. Je valt sneller en je fysieke bewegingen worden veel moeilijker. De meeste patiënten kunnen in dit stadium echter nog steeds onafhankelijk blijven en hebben weinig hulp van buitenaf nodig.
Fase vier: de symptomen zijn ernstig en arbeidsongeschikt en u heeft vaak hulp nodig bij het lopen, staan en bewegen
Stadium vier De ziekte van Parkinson wordt vaak de geavanceerde ziekte van Parkinson genoemd. Mensen in deze fase ervaren ernstige en slopende symptomen. Motorische symptomen, zoals stijfheid en bradykinesie, zijn zichtbaar en moeilijk te overwinnen. De meeste mensen in fase vier kunnen niet alleen wonen. Ze hebben de hulp nodig van een verzorger of een gezondheidsmedewerker thuis om normale taken uit te voeren.
Fase vijf: Symptomen zijn de ernstigste en vereisen dat u rolstoelgebonden of bedlegerig bent
De laatste fase van de ziekte van Parkinson is de ernstigste. Mogelijk kunt u zonder hulp geen fysieke bewegingen uitvoeren. Om die reden moet u bij een verzorger wonen of in een instelling die één-op-één zorg kan verlenen.
De levenskwaliteit neemt snel af in de laatste stadia van de ziekte van Parkinson. Naast geavanceerde motorische symptomen, kunt u ook grotere spraak- en geheugenproblemen gaan ervaren, zoals dementie bij de ziekte van Parkinson. Incontinentieproblemen komen vaker voor en voor frequente infecties kan ziekenhuiszorg nodig zijn. Op dit moment bieden behandelingen en medicijnen weinig tot geen verlichting.
Of u of een geliefde zich in de vroegste of de latere stadia van de ziekte van Parkinson bevindt, onthoud dat de ziekte niet dodelijk is. Natuurlijk kunnen oudere personen met de gevorderde ziekte van Parkinson complicaties van de ziekte ervaren die dodelijk kunnen zijn. Deze complicaties zijn onder meer infecties, longontsteking, vallen en verstikking. Met de juiste behandeling kunnen patiënten met Parkinson echter net zo lang leven als degenen zonder de ziekte.
