Zodra het humaan immunodeficiëntievirus (hiv) uw lichaam binnendringt, lanceert het een directe aanval op uw immuunsysteem. Hoe snel het virus vordert, hangt af van uw leeftijd, algehele gezondheid en hoe snel de diagnose wordt gesteld. De timing van uw behandeling kan een enorm verschil maken.
HIV richt zich op het type cellen dat normaal een indringer zoals HIV zou bestrijden. Terwijl het virus repliceert, beschadigt of vernietigt het de geïnfecteerde CD4 + -cel en produceert het meer virussen om meer CD4 + -cellen te infecteren. Zonder behandeling kan deze cyclus doorgaan totdat uw immuunsysteem ernstig is aangetast, waardoor u risico loopt op ernstige ziekten en infecties.
Het verworven immunodeficiëntiesyndroom (AIDS) is het laatste stadium van HIV. In dit stadium is het immuunsysteem ernstig verzwakt en is het risico op opportunistische infecties veel groter. Maar niet iedereen met hiv zal aids ontwikkelen. Hoe eerder u wordt behandeld, hoe beter uw resultaat zal zijn.
Veel van de hier beschreven effecten houden verband met het falen van het immuunsysteem bij hiv en aids dat vordert. Veel van deze effecten zijn te voorkomen bij een vroege antiretrovirale behandeling, die het immuunsysteem kan behouden.
Immuunsysteem
Uw immuunsysteem voorkomt dat uw lichaam de ziekten en infecties oploopt die op uw pad komen. Witte bloedcellen beschermen je tegen virussen, bacteriën en andere organismen die je ziek kunnen maken.
In het begin kunnen de symptomen mild genoeg zijn om te worden afgewezen, maar na een paar maanden kunt u een griepachtige ziekte ervaren die een paar weken aanhoudt. Dit wordt vaak geassocieerd met de eerste fase van HIV, de fase van acute infectie. U heeft misschien niet veel ernstige symptomen, maar er zijn meestal grote hoeveelheden virus in uw bloed omdat het virus zich snel voortplant.
Acute symptomen kunnen zijn:
- koorts
- rillingen
- Nacht zweet
- diarree
- hoofdpijn
- spierpijn
- gewrichtspijn
- keelpijn
- uitslag
- opgezette lymfeklieren
- mond of genitale zweren
De volgende fase wordt de klinische latente infectietoestand genoemd. Gemiddeld duurt het 8 tot 10 jaar. In sommige gevallen duurt het veel langer dan dat. U kunt tijdens deze fase al dan niet tekenen of symptomen vertonen.
Naarmate het virus vordert, neemt uw CD4 + -telling drastischer af. Dit kan symptomen veroorzaken zoals:
- vermoeidheid
- kortademigheid
- hoesten
- koorts
- gezwollen lymfeklieren
- gewichtsverlies
- diarree
Als de hiv-infectie zich ontwikkelt tot aids, wordt het lichaam vatbaar voor opportunistische infecties. Hierdoor loopt u een verhoogd risico op veel infecties, waaronder een herpesvirus dat cytomegalovirus wordt genoemd. Het kan problemen veroorzaken met uw ogen, longen en spijsverteringskanaal.
Kaposi-sarcoom, een andere mogelijke infectie, is kanker van de bloedvatwanden. Het is zeldzaam onder de algemene bevolking, maar komt vaak voor bij mensen die HIV-positief zijn. Symptomen zijn onder meer rode of donkerpaarse laesies op de mond en huid. Het kan ook problemen veroorzaken in de longen, het spijsverteringskanaal en andere interne organen.
HIV en AIDS brengen ook een hoger risico met zich mee om lymfomen te ontwikkelen. Een vroeg teken van lymfoom zijn gezwollen lymfeklieren.
Ademhalings- en cardiovasculaire systemen
HIV verhoogt het risico op verkoudheid, griep en longontsteking. Zonder preventieve behandeling voor hiv brengt een geavanceerde behandeling u een nog groter risico op complicaties zoals tuberculose, longontsteking en een ziekte die pneumocystis carinii-pneumonie (PCP) wordt genoemd. PCP veroorzaakt:
- moeite met ademhalen
- hoesten
- koorts
Uw risico op longkanker neemt ook toe met hiv. Dit wordt veroorzaakt door verzwakte longen door talrijke ademhalingsproblemen die verband houden met een verzwakt immuunsysteem. Volgens National AIDS Manual (NAM) komt longkanker vaker voor bij mensen met hiv dan bij mensen zonder hiv.
HIV verhoogt het risico op pulmonale arteriële hypertensie (PAH). PAH is een type hoge bloeddruk in de bloedvaten die de longen van bloed voorzien. Na verloop van tijd zal PAH uw hart belasten.
Als u hiv heeft en immuungecompromitteerd bent (een laag aantal T-cellen heeft), bent u ook vatbaarder voor tuberculose (tbc), een belangrijke doodsoorzaak bij mensen met aids. TB is een bacterie in de lucht die de longen aantast. Symptomen zijn onder meer pijn op de borst en een slechte hoest die bloed of slijm kan bevatten, dat maanden kan blijven hangen.
Spijsverteringssysteem
Omdat hiv uw immuunsysteem aantast, wordt uw lichaam ook vatbaarder voor infecties die uw spijsverteringssysteem kunnen aantasten. Problemen met uw spijsverteringskanaal kunnen ook uw eetlust verminderen en het moeilijk maken om goed te eten. Als gevolg hiervan is gewichtsverlies een veel voorkomende bijwerking.
Een veel voorkomende infectie die verband houdt met HIV is spruw, waaronder een ontsteking en een witte film op de tong. Het kan ook een ontsteking van de slokdarm veroorzaken, waardoor het moeilijk kan worden om te eten. Een andere virale infectie die de mond aantast, is orale harige leukoplakie, die witte laesies op de tong veroorzaakt.
Salmonella-infectie wordt verspreid via besmet voedsel of water en veroorzaakt diarree, buikpijn en braken. Iedereen kan het krijgen, maar als u hiv heeft, loopt u een groter risico op ernstige complicaties door deze infectie.
Het consumeren van besmet voedsel of water kan ook leiden tot een parasitaire darminfectie die cryptosporidiose wordt genoemd. Deze infectie tast de galwegen en darmen aan en kan bijzonder ernstig zijn. Voor mensen met aids kan het chronische diarree veroorzaken.
HIV-geassocieerde nefropathie (HIVAN) is wanneer de filters in uw nieren ontstoken raken, waardoor het moeilijker wordt om afvalproducten uit uw bloedbaan te verwijderen.
Centraal zenuwstelsel
Hoewel HIV over het algemeen niet direct zenuwcellen infecteert, infecteert het wel de cellen die zenuwen in de hersenen en door het hele lichaam ondersteunen en omringen.
Hoewel het verband tussen HIV en neurologische schade niet volledig wordt begrepen, is het waarschijnlijk dat geïnfecteerde ondersteuningscellen bijdragen aan zenuwbeschadiging. Een geavanceerde hiv-infectie kan de zenuwen beschadigen (neuropathie). Kleine gaatjes in de geleidende omhulsels van perifere zenuwvezels (vacuolaire myelopathie) kunnen pijn, zwakte en moeilijk lopen veroorzaken.
Er zijn aanzienlijke neurologische complicaties van aids. HIV en AIDS kunnen HIV-geassocieerde dementie of AIDS-dementiecomplex veroorzaken, twee aandoeningen die de cognitieve functie ernstig beïnvloeden.
Toxoplasma encefalitis, veroorzaakt door een parasiet die vaak voorkomt in kattenpoep, is een andere mogelijke complicatie van aids. Met een verzwakt immuunsysteem, heeft het hebben van AIDS u een verhoogd risico op ontsteking van de hersenen en het ruggenmerg als gevolg van deze parasiet. Symptomen zijn onder meer verwarring, hoofdpijn en toevallen.
Enkele veel voorkomende complicaties van aids zijn:
- geheugenstoornis
- ongerustheid
- depressie
In zeer gevorderde gevallen kunnen hallucinaties en een openhartige psychose optreden. U kunt ook last krijgen van hoofdpijn, evenwichtsproblemen en zichtproblemen.
Integumentary systeem
Een van de meer zichtbare tekenen van hiv en aids is op de huid te zien. Een verzwakte immuunrespons maakt je kwetsbaarder voor virussen zoals herpes. Herpes kan ervoor zorgen dat je zweren rond je mond of geslachtsdelen krijgt.
HIV verhoogt ook het risico op huiduitslag en gordelroos. Gordelroos wordt veroorzaakt door herpes zoster, het virus dat u waterpokken geeft. Gordelroos veroorzaakt een pijnlijke uitslag, vaak met blaren.
Een virale huidinfectie, molluscum contagiosum genaamd, omvat een uitbraak van bultjes op de huid. Een andere aandoening heet prurigo nodularis. Het veroorzaakt korstjes op de huid en ernstige jeuk.
HIV kan je ook vatbaar maken voor andere huidaandoeningen, zoals:
- eczeem
- seborrheic dermatitis
- schurft
- huidkanker
