Buikmassa: Oorzaken, Symptomen, Behandeling En Meer

2024 Auteur: Jesus Peterson | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 11:22

Overzicht

Een buikmassa is een abnormale groei in de buik. Een buikmassa veroorzaakt zichtbare zwelling en kan de vorm van de buik veranderen. Een persoon met een buikmassa kan gewichtstoename en symptomen opmerken, zoals buikpijn, pijn en een opgeblazen gevoel.

Massa's in de buik worden vaak beschreven door hun locatie. De buik is verdeeld in vier secties die kwadranten worden genoemd. Een buikmassa kan voorkomen in het rechter bovenste kwadrant, linker bovenste kwadrant, rechter onderste kwadrant of linker onderste kwadrant.

De maag is ook verdeeld in twee secties: de epigastrische sectie en de periumbilical sectie. De periumbilical sectie bevindt zich onder en rond de navel; het epigastrische gedeelte bevindt zich boven de navel en onder de ribben.

Buikmassa's zijn vaak te behandelen. Afhankelijk van de oorzaak van de massa kunnen er echter gezondheidscomplicaties optreden.

Wat veroorzaakt een buikmassa?

Buikmassa's kunnen het gevolg zijn van een aantal factoren, waaronder een verwonding, cyste, goedaardige tumor, kanker of andere ziekte.

Cysten

Een cyste is een abnormale massa in het lichaam die is gevuld met vocht of geïnfecteerde materie. Soms is het de schuld van een buikmassa.

Cysten die gewoonlijk buikmassa's veroorzaken, zijn ovariële cysten, cysten die zich in of rond de eierstokken vormen.

Kanker

Kankers die vaak buikmassa's veroorzaken, zijn onder meer:

• darmkanker
• nierkanker
• leverkanker
• maagkanker

Ziekten

Bepaalde ziekten kunnen ook buikmassa's veroorzaken. Deze ziekten zijn onder meer:

• Ziekte van Crohn - een inflammatoire darmaandoening (IBD) die een ontsteking van uw spijsvertering veroorzaakt
• abdominaal aorta-aneurysma - een vergroting of uitsteeksel van het grote bloedvat dat bloed levert aan de buik, het bekken en de benen
• alvleesklierabces - een met pus gevulde holte in de alvleesklier
• diverticulitis, ontsteking of infectie van de divertikels, veel voorkomende buidels die zich vormen op zwakke plekken in de darmen en de dikke darm
• hydronefrose - een vergrote nier als gevolg van de back-up van urine
• vergrote lever
• vergroting van de milt

Tekenen en symptomen van een buikmassa

Tekenen van een buikmassa zijn onder meer:

• zwelling in het getroffen gebied
• pijn in de buik
• buik volheid
• misselijkheid
• braken
• onbedoelde gewichtstoename
• onvermogen om te plassen
• onvermogen om ontlasting te passeren
• koorts

Buikmassa's kunnen hard, zacht, stabiel of beweegbaar zijn.

Hoe worden buikmassa's gediagnosticeerd?

Nadat u uw medische geschiedenis heeft doorgenomen, inclusief uw symptomen en wanneer ze begonnen, heeft uw zorgverlener een goed idee van waar de massa zich bevindt. Dit zal ertoe leiden dat ze bepalen welke organen of omliggende structuren worden beïnvloed door de buikmassa.

Tijdens een lichamelijk onderzoek zal uw arts u vragen om te gaan liggen terwijl hij zachtjes op verschillende delen van uw buik drukt. Dit onderzoek helpt hen de massa of eventuele vergrote organen te lokaliseren en te zien of en waar u tederheid ervaart.

Meestal wordt een beeldvormende test besteld om de grootte en locatie van de massa te bepalen. Een beeldvormende test kan ook bepalen welk type massa zich in de buik bevindt. Beeldvormende tests die gewoonlijk voor dit doel worden besteld, zijn:

• abdominale CT-scan
• abdominale röntgenfoto
• abdominale echografie

Wanneer beeldvormende tests niet voldoende zijn, wil uw arts mogelijk het betreffende gebied nader bekijken. Dit geldt vooral als het spijsverteringsstelsel erbij betrokken is.

Om in het spijsverteringsstelsel te kijken, zal uw arts een colonoscopie uitvoeren. Ze gebruiken een kleine microscoop in een buisachtige structuur die in uw dikke darm wordt ingebracht.

Een bloedtest (volledige bloedtelling) kan ook worden besteld om uw hormoonspiegels en de aanwezigheid van infectie te controleren. Vrouwen met cysten in de eierstokken hebben een speciale beeldvormende scan nodig, een transvaginale echografie.

In tegenstelling tot een abdominale echografie, die organen aan de binnenkant bekijkt door een sonde over de buik te schuiven, wordt een transvaginale echografie uitgevoerd door een sonde in de vagina te steken. Hierdoor kan de arts de baarmoeder en de eierstokken van dichterbij bekijken.

Hoe worden buikmassa's behandeld?

Afhankelijk van de oorzaak van de massa kan de behandeling bestaan uit medicatie, chirurgie of gespecialiseerde zorg.

De meest gebruikelijke behandelingsopties om buikmassa's te elimineren zijn:

• medicijnen om hormonen te corrigeren
• chirurgische verwijdering van de massa
• methoden om de massa te verkleinen
• chemotherapie
• bestralingstherapie

Als u cysten in uw buik heeft die groot zijn of veel pijn veroorzaken, kan uw arts ervoor kiezen deze via een operatie te verwijderen. Chirurgische verwijdering wordt ook gebruikt om tumoren te verwijderen. Als verwijdering echter gevaarlijk is, kan uw chirurg methoden voorstellen om in plaats daarvan de massa te verkleinen.

Chemotherapie of bestraling kan ook worden voorgesteld om de massa te verkleinen. Zodra de massa een kleinere maat heeft bereikt, kan uw arts ervoor kiezen om de chemotherapie te beëindigen en de massa door middel van een operatie te verwijderen. Deze optie wordt vaak gebruikt voor mensen met een kankerachtige buik.

Massa's die worden veroorzaakt door veranderingen in hormonen, zoals cysten in de eierstokken, kunnen worden behandeld met hormoonvervangende medicatie of laaggedoseerde hormoonpillen.

Toekomstige gezondheidscomplicaties

Buikmassa's die organen verstikken, kunnen het orgel beschadigen. Als een deel van het orgel is beschadigd, moet het mogelijk operatief worden verwijderd.

Als er meerdere massa's in de buik zijn, heeft u mogelijk verschillende vormen van behandeling of chirurgische procedures nodig om de massa's te elimineren. Kankermassa's kunnen na behandeling terugkomen.

Vrouwen met polycysteus ovariumsyndroom kunnen maandelijks meerdere cysten in hun eierstokken ontwikkelen. Deze cysten kunnen zonder behandeling verdwijnen, maar sommige kunnen groot genoeg worden om chirurgisch te worden verwijderd.