Overzicht
Een uitstrijkje, ook wel pap-test genoemd, is een screeningprocedure voor baarmoederhalskanker. Het test op de aanwezigheid van precancereuze of kankercellen op uw baarmoederhals. De baarmoederhals is de opening van de baarmoeder.
Tijdens de routineprocedure worden cellen uit uw baarmoederhals voorzichtig weggeschraapt en onderzocht op abnormale groei. De procedure wordt gedaan op het kantoor van uw arts. Het kan enigszins ongemakkelijk zijn, maar veroorzaakt meestal geen langdurige pijn.
Blijf lezen voor meer informatie over wie een uitstrijkje nodig heeft, wat u kunt verwachten tijdens de procedure, hoe vaak u een uitstrijkje moet ondergaan en meer.
Wie heeft een uitstrijkje nodig?
De huidige richtlijnen bevelen aan dat vrouwen om de drie jaar regelmatig uitstrijkjes krijgen vanaf de leeftijd van 21 jaar. Sommige vrouwen lopen mogelijk een verhoogd risico op kanker of infectie. Mogelijk hebt u vaker tests nodig als:
- je bent hiv-positief
- je hebt een verzwakt immuunsysteem door chemotherapie of een orgaantransplantatie
Als u ouder bent dan 30 en geen abnormale uitstrijkjes heeft gehad, vraag dan aan uw arts of u deze elke vijf jaar wilt ondergaan als de test wordt gecombineerd met een screening op humaan papillomavirus (HPV).
HPV is een virus dat wratten veroorzaakt en de kans op baarmoederhalskanker vergroot. HPV-typen 16 en 18 zijn de belangrijkste oorzaken van baarmoederhalskanker. Als u HPV heeft, loopt u mogelijk een verhoogd risico op het ontwikkelen van baarmoederhalskanker.
Vrouwen ouder dan 65 jaar met een voorgeschiedenis van normale uitstrijkresultaten kunnen in de toekomst mogelijk stoppen met de test.
U moet nog steeds regelmatig uitstrijkjes krijgen op basis van uw leeftijd, ongeacht uw seksuele activiteitsstatus. Dat komt omdat het HPV-virus jarenlang inactief kan zijn en dan plotseling actief kan worden.
V&A: uitstrijkjes en seksuele activiteit
Vraag:
Ik ben ouder dan 21 en maagd. Heb ik een uitstrijkje nodig als ik niet seksueel actief ben?
EEN:
De meeste baarmoederhalskankers zijn het gevolg van infectie door het HPV-virus, dat seksueel wordt overgedragen. Niet alle baarmoederhalskankers zijn echter het gevolg van virale infecties.
Om deze reden wordt aanbevolen dat alle vrouwen hun baarmoederhalskankerscreening beginnen met een uitstrijkje om de drie jaar vanaf de leeftijd van 21 jaar.
Michael Weber, MDAnswers vertegenwoordigen de mening van onze medische experts. Alle inhoud is strikt informatief en mag niet worden beschouwd als medisch advies.
Hoe vaak heb je een uitstrijkje nodig?
Hoe vaak u een uitstrijkje nodig heeft, wordt bepaald door verschillende factoren, waaronder uw leeftijd en risico.
| Leeftijd | Pap uitstrijkfrequentie |
| <21 jaar oud, | geen nodig |
| 21-29 | elke 3 jaar |
| 30-65 | elke 3 jaar of elke 5 jaar een HPV-test of een Pap-test en HPV-test samen elke 5 jaar |
| 65 en ouder | u heeft mogelijk geen uitstrijkjes meer nodig; praat met uw arts om uw behoeften te bepalen |
Deze aanbevelingen zijn alleen van toepassing op vrouwen met een baarmoederhals. Vrouwen die een hysterectomie hebben ondergaan met verwijdering van de baarmoederhals en zonder voorgeschiedenis van baarmoederhalskanker, hoeven niet te worden gescreend.
Aanbevelingen variëren en moeten worden geïndividualiseerd voor vrouwen met een aangetast immuunsysteem of een voorgeschiedenis van precancereuze of kankerachtige laesies.
Hoe u zich voorbereidt op een uitstrijkje
Tips
- Laat uw arts weten of u menstrueert, omdat dit uw resultaten kan beïnvloeden.
- Vermijd geslachtsgemeenschap, douchen of het gebruik van zaaddodende producten de dag voor de test.
- Kom tot rust. Haal diep adem en probeer kalm te blijven.
U kunt een uitstrijkje plannen met uw jaarlijkse gynaecologisch onderzoek of een aparte afspraak aanvragen bij uw gynaecoloog. Pap-uitstrijkjes worden gedekt door de meeste verzekeringsplannen, hoewel u mogelijk een co-betaling moet betalen.
Als u op de dag van uw uitstrijkje menstrueert, wil uw arts de test misschien opnieuw plannen, omdat de resultaten minder nauwkeurig kunnen zijn.
Probeer de dag voor uw test geen geslachtsgemeenschap, douchen of zaaddodende producten te gebruiken, omdat deze uw resultaten kunnen verstoren.
In de meeste gevallen is het veilig om een uitstrijkje te hebben in de eerste 24 weken van een zwangerschap. Daarna kan de test pijnlijker zijn. Je moet ook wachten tot 12 weken na de bevalling om de nauwkeurigheid van je resultaten te vergroten.
Omdat uitstrijkjes soepeler verlopen als je lichaam ontspannen is, is het belangrijk om kalm te blijven en diep adem te halen tijdens de procedure.
Wat gebeurt er tijdens een uitstrijkje?
Pap-uitstrijkjes kunnen een beetje ongemakkelijk zijn, maar de test is erg snel.
Tijdens de procedure ligt u op uw rug op een onderzoekstafel met uw benen gespreid en uw voeten rustend in steunen die stijgbeugels worden genoemd.
Uw arts zal langzaam een apparaat genaamd een speculum in uw vagina inbrengen. Dit apparaat houdt de vaginale wanden open en geeft toegang tot de baarmoederhals.
Uw arts schraapt een klein stukje cellen uit uw baarmoederhals. Er zijn een paar manieren waarop uw arts dit monster kan nemen:
- Sommigen gebruiken een tool die een spatel wordt genoemd.
- Sommigen gebruiken een spatel en een penseel.
- Anderen gebruiken een apparaat dat een cytobrush wordt genoemd, een combinatie van een spatel en een borstel.
De meeste vrouwen voelen een lichte duw en irritatie tijdens het korte schrapen.
Het monster van cellen uit uw baarmoederhals wordt bewaard en naar een laboratorium gestuurd om te worden getest op de aanwezigheid van abnormale cellen.
Na de test voelt u mogelijk een licht ongemak door het schrapen of een beetje krampen. U kunt ook direct na de test een zeer lichte vaginale bloeding ervaren. Vertel het uw arts als het ongemak of het bloeden aanhoudt na de dag van de test.
Wat betekenen de resultaten van een uitstrijkje?
Er zijn twee mogelijke resultaten van een uitstrijkje: normaal of abnormaal.
Normaal uitstrijkje
Als uw resultaten normaal zijn, betekent dit dat er geen abnormale cellen zijn geïdentificeerd. Normale resultaten worden soms ook negatief genoemd. Als je resultaten normaal zijn, heb je waarschijnlijk nog drie jaar geen uitstrijkje nodig.
Abnormaal uitstrijkje
Als de testresultaten abnormaal zijn, betekent dit niet dat u kanker heeft. Het betekent gewoon dat er abnormale cellen in uw baarmoederhals zitten, waarvan sommige precancereus kunnen zijn. Er zijn verschillende niveaus van abnormale cellen:
- atypia
- mild
- matig
- ernstige dysplasie
- carcinoom in situ
Mildere abnormale cellen komen vaker voor dan ernstige afwijkingen.
Afhankelijk van wat de testresultaten laten zien, kan uw arts het volgende aanbevelen:
- het verhogen van de frequentie van uw uitstrijkjes
- · Uw baarmoederhalsweefsel nader bekijken met een procedure die colposcopie wordt genoemd
Tijdens een colposcopie-onderzoek zal uw arts licht en vergroting gebruiken om vaginale en cervicale weefsels duidelijker te zien. In sommige gevallen kunnen ze ook een monster van uw baarmoederhalsweefsel nemen in een procedure die een biopsie wordt genoemd.
Hoe nauwkeurig zijn de resultaten?
Pap-tests zijn zeer nauwkeurig. Regelmatige Pap-screeningen verminderen de tarieven en sterfte aan baarmoederhalskanker met ten minste 80 procent. Het kan ongemakkelijk zijn, maar het korte ongemak kan uw gezondheid helpen beschermen.
Test een uitstrijkje op HPV?
Het belangrijkste doel van een uitstrijkje is om cellulaire veranderingen in de baarmoederhals te identificeren, die veroorzaakt zouden kunnen worden door HPV.
Door baarmoederhalskankercellen vroeg te detecteren met een uitstrijkje, kan de behandeling beginnen voordat deze zich verspreidt en wordt het een grotere zorg. Het is ook mogelijk om ook op HPV te testen met het uitstrijkje.
U kunt HPV oplopen door seks te hebben met mannen of vrouwen. Oefen seks met een condoom of een andere barrièremethode om het risico op het oplopen van het virus te verkleinen. Alle seksueel actieve vrouwen lopen het risico HPV op te lopen en moeten minstens om de drie jaar een uitstrijkje krijgen.
De test detecteert geen andere seksueel overdraagbare aandoeningen (soa's). Het kan af en toe celgroei detecteren die op andere kankers duidt, maar daar mag niet op worden vertrouwd.
