Het begon met een verhaal op Myspace over een jonge vrouw die hulp nodig had. Nu is het een organisatie die mensen over de hele wereld helpt bij het omgaan met depressie, verslaving, zelfverwonding en zelfmoord. Met een toegewijde staf van ongeveer 25 laat To Write Love on Her Arms mensen weten - door aanmoediging en behandeling - dat ze niet alleen zijn.
We spraken met de oprichter, Jamie Tworkowski, om te praten over Wereld Suicide Prevention Day en hun laatste campagne.
Dit interview is voor de duidelijkheid en beknoptheid bewerkt.
Wat is de boodschap die To Write Love on Her Arms wil dat de gemeenschap hoort, vooral vandaag?
Elk jaar hebben we de afgelopen jaren een campagne opgebouwd rond een verklaring, dus de verklaring van dit jaar is waarschijnlijk het beste antwoord op uw vraag: 'Blijf. Vind waar je voor gemaakt bent. ' Blijf nadenken over een groter verhaal en waar je voor gemaakt bent. En zelfs als het een heel moeilijk moment, of seizoen of hoofdstuk in je verhaal is, kun je in leven blijven om dingen te zien veranderen.
Als je aan zelfmoord denkt en aan iemand denkt die zich afvraagt of hij kan of moet doorgaan, is het belangrijkste dat we tegen die persoon willen zeggen: blijven.
We nodigen mensen graag uit om ook daarover na te denken. We geloven in hoop, genezing, verlossing en verrassingen. Dus niet alleen blijven om te lijden. Niet alleen blijven worstelen, maar blijven nadenken over je dromen en waar je hoopt dat dit leven in kan veranderen.
Hoe is de Stay-campagne tot stand gekomen?
Elk jaar als het tijd is om een verklaring te kiezen, schoppen we een handvol opties. Dit kwam uit een fragment uit een boek genaamd "When Hope Speaks". Het is eigenlijk geschreven door een voormalige stagiair van ons, een meisje genaamd Jessica Morris die in Australië woont. We deelden een fragment op onze blog en dat was slechts een verklaring die weerklank vond.
Over uw organisatie gesproken, hoe is de visie begonnen en hoe is deze geëvolueerd?
Ons begin was beslist verrassend. Het was niet de bedoeling dat het in 2006 een liefdadigheidsinstelling zou worden.
Ik werd voorgesteld aan een meisje genaamd Renee Yohe. Toen ik haar ontmoette, worstelde ze met de problemen waarmee we als organisatie vandaag spreken. Toen ik haar ontmoette, had ze te maken met drugsverslaving, depressie, zelfverwonding. Later hoorden we dat ze eerder zelfmoord had gepleegd. En ik had het voorrecht een deel van haar verhaal te delen in een geschreven verhaal dat de titel kreeg: 'Liefde op haar armen schrijven'. En in wezen ging dat verhaal viraal.
2006 was het begin van het normaal worden van sociale media. Het was min of meer het begin van het Myspace-tijdperk en daarom gaf ik het verhaal een thuis op Myspace. Daarna begonnen we T-shirts te verkopen om de behandeling van Renee [te helpen] betalen.
Het verhaal ging een eigen leven leiden en de T-shirts deden hetzelfde. Een paar maanden later stopte ik met mijn baan en besloot ik om fulltime aan de slag te gaan. Het voelde als iets te bijzonders om van weg te lopen.
Dus dat is ons begin. Nu zijn er 16 fulltime medewerkers, met stagiaires en freelancers die ons naar een team van 25 brengen. Er komen altijd nog zeven of acht stagiaires van over de hele wereld bij ons. We blijven praten over deze kwesties. Blijf mensen laten weten dat ze niet alleen zijn als ze het moeilijk hebben. We blijven mensen laten weten dat het oké is om eerlijk te zijn.
En meer dan wat dan ook, om mensen te laten weten dat het oké is om om hulp te vragen. En daarmee mogen we geld geven aan behandeling en begeleiding, en we kunnen ons best doen om mensen aan middelen te koppelen.
Is er een moment in de afgelopen paar maanden of een jaar dat er echt uitspringt in je hoofd waar je tegen jezelf zei: 'Wauw! Ik ben zo blij dat ik mijn andere baan heb opgezegd en deze weg heb gekozen '?
Eerlijk gezegd, het is hetzelfde moment dat zo nu en dan gebeurt - gewoon iemand ontmoeten die zegt dat ze nog leven vanwege To Write Love on Her Arms. Misschien is dat een tweet of een reactie op Instagram. Misschien is het een persoonlijk gesprek tijdens een universiteitsevenement.
Dat is iets dat voor mij echt nooit oud wordt. Het is moeilijk om je iets speciaals of vernederends voor te stellen, om iemand te ontmoeten die voor je staat (en ze zullen zeggen dat ze misschien niet voor je staan als het niet was om liefde op haar armen te schrijven).
En afhankelijk van de tijd die we hebben, kunnen mensen hun ervaring uitpluizen om eindelijk hulp te krijgen of zich open te stellen voor een vriend of een familielid - maar dat zijn de momenten die me eraan herinneren en ons team eraan herinneren wat er op het spel staat en waarom dit hele gedoe zo'n voorrecht.
Dat is echt geweldig. Met betrekking tot het onderwerp geestelijke gezondheid kwamen we ook een rapport tegen dat laat zien dat meer Amerikanen nu leven met angst, depressie en stress. Wat denk je dat hieraan zou kunnen bijdragen?
Ik denk dat er veel redenen zijn [die naar het rapport leiden]. Er is duidelijk veel onzekerheid. Je kijkt naar onze president. Je kijkt naar het gesprek in Noord-Korea. Klimaatverandering. Het idee of we morgen allemaal nog hier zijn. Het is er zeker een die angst kan veroorzaken. En voeg dat dan toe bovenop de dagelijkse uitdagingen en stress van mensen en het zorgen voor een gezin.
Ik denk wel dat we in een unieke tijd leven, zeker op dit moment politiek. We worden op dit moment vrijwel elke dag wakker met nieuwe uitdagingen en moeilijke krantenkoppen, en dus is het logisch als je een persoon bent die dingen voelt dat je het gewicht daarvan gaat voelen.
Hoe denk je dat we, vanuit het perspectief van een insider, de kloof kunnen overbruggen zodat meer mensen begrijpen hoe leven met depressie, angst en gevoelens van hopeloosheid is?
Over het algemeen is iets waar we graag op wijzen (en dit is niet eens een idee dat ik bedacht heb) dat de hersenen deel uitmaken van het lichaam. Geestelijke gezondheid mag niet anders worden behandeld dan lichamelijke gezondheid.
Want als je erover nadenkt, is bijna elke aandoening, ziekte of gebroken bot onzichtbaar, tenzij iemand je een röntgenfoto laat zien. Als iemand ziek is of als er intern iets aan de hand is, vragen we geen bewijs.
Ik ben iemand die worstelt met depressie. En ik denk dat het ons leven op veel verschillende manieren beïnvloedt. Depressie en angst kunnen van invloed zijn op eetgewoonten en slaapgewoonten waardoor u kunt isoleren. Je kunt iemand nemen die vroeger heel sociaal of extravert was en wanneer ze in een seizoen van depressie verkeren, kan dat ertoe leiden dat ze gewoon alleen willen zijn. Geestelijke gezondheid kan gedrag drastisch veranderen.
Rechtsaf
Dus we dromen van een dag waarop de geestelijke gezondheid geen asterisk heeft, wanneer het als behandelbaar kan worden beschouwd als iets eenvoudigs als de griep of zoiets verschrikkelijks als kanker - het komt erop neer dat als iemand hulp nodig heeft, ze in staat zouden zijn de hulp krijgen die ze nodig hebben.
Onlangs had een vrouw een brief aan haar kantoor geschreven waarin stond dat ze vrij nam voor haar geestelijke gezondheid. Haar baas antwoordde: 'Dit is geweldig. Dit zouden meer mensen moeten doen. ' Wat denk je daarvan?
Ik heb dat verhaal eigenlijk niet gezien, maar ik vind het geweldig. Ik doe het absoluut. Als iemand verkouden was of griep had, zou iedereen begrijpen dat die persoon thuisblijft totdat ze gezond waren. Dus ik hou van het idee van dagen met geestelijke gezondheid of van mensen op de werkplek die prioriteit geven aan geestelijke gezondheid.
We zijn samengesteld uit een staf en soms is het een hele coole uitdaging voor ons om onze boodschap waar te maken. We hebben mensen (waaronder ikzelf) die één keer per week het kantoor verlaten om misschien midden op de dag naar de counseling te gaan. Dat vieren we graag. Het kan ongemakkelijk zijn voor de werkdag, of voor bepaalde vergaderingen of projecten, maar we zeggen dat dit een prioriteit verdient.
En het idee is dat als je een werknemer ondersteunt om gezond te zijn, ze in het algemeen beter werk voor je gaan doen. Het is een overwinning voor iedereen. Dus zelfs als u een werkgever bent en u de geestelijke gezondheid niet echt begrijpt, kunt u tenminste begrijpen: "Ik wil dat mijn werknemers gezond genoeg zijn om te produceren."
En hoe help je jezelf als je op een dag angst of depressie ervaart of een periode doormaakt?
Ik gebruik nu al een aantal jaren antidepressiva. Dat gebeurt elke dag. Hoe ik me ook voel, ik neem iets voordat ik ga slapen.
Ik noem ze meestal seizoenen. Ik heb verschillende seizoenen gehad om naar counseling te gaan, en dat is meestal één keer per week gedurende een uur per week. Dat is iets dat meestal iets meer indirect is, maar als ik het moeilijk heb, heb ik geleerd dat het waarschijnlijk het beste is dat ik mijn depressie kan bezorgen, dat ik één keer per week bij een hulpverlener zit en die tijd heb om te verwerken dingen en praat over hoe ik me voel.
Deel op Pinterest
En daarna heb ik de waarde van zelfzorg geleerd, en sommige daarvan zijn uiterst eenvoudig. 'S Nachts voldoende slapen. Oefening krijgen. Dingen doen die me aan het lachen maken, en die dingen zijn duidelijk voor iedereen anders. Voor mij is het misschien surfen of spelen met mijn neefjes.
En misschien zijn relaties nog iets anders. We geloven dat mensen andere mensen nodig hebben, en dat betekent voor mij dat ik eerlijke gesprekken moet voeren met vrienden en familieleden in het algemeen, maar vooral als ik het moeilijk heb.
Bedankt voor het delen. Zoveel mensen zullen uw advies waardevol vinden. Wat is het belangrijkste dat een gemeenschap in de geestelijke gezondheidszorg en mensen in het algemeen kunnen doen om uw organisatie en anderen te helpen?
Daar zijn een aantal manieren voor. We zijn zeker fans van het doorbreken van de stilte, want er is zo'n stigma dat de geestelijke gezondheid omringt en er is zo'n stigma dat dit gesprek verhindert.
We hopen dat de Stay-campagne en deze dag [World Suicide Prevention Day] mensen aan het praten kunnen krijgen, maar daarnaast proberen we geld in te zamelen voor mensen om de hulp te krijgen die ze nodig hebben.
We hebben ons doel gesteld om $ 100.000 op te halen, dat zal veranderen in studiebeursdollars voor mensen die begeleiding nodig hebben of behandeling nodig hebben, maar die het niet kunnen betalen. Praten en communiceren heeft absoluut waarde, maar we vinden het geweldig dat we ook gaan investeren om ervoor te zorgen dat mensen hulp krijgen.
Onze website bevat veel informatie over onze campagne en het fondsenwervende aspect rond Wereld Suicide Prevention Day. We verkopen pakketten met een T-shirt, stickers en een poster … echt alles wat we iemand kunnen geven om deze campagne en dit gesprek naar hun gemeenschap te brengen.
Deze dag is veel groter dan alleen onze organisatie. We werken heel hard aan onze campagne, maar we zijn ons er ook van bewust dat zoveel mensen die werken in de geestelijke gezondheidszorg en zelfmoordpreventie hun steentje bijdragen om 10 september te erkennen en ook hier, in Amerika, de National Suicide Prevention Week.
Heel erg bedankt, Jamie. We stellen het zeer op prijs dat u de tijd heeft genomen om met ons te praten, en we zijn erg verheugd om uw verhaal te delen met de Healthline-gemeenschap
Ik ben daar super vereerd en super dankbaar voor. Ontzettend bedankt.
Neem deel aan het gesprek op sociale media met de hashtag #IWasMadeFor. Je kunt ook meer over de campagne leren door naar To Write Love on Her Arms te gaan of door de onderstaande video te bekijken:
Zelfmoordpreventie:
Als u denkt dat iemand onmiddellijk het risico loopt zichzelf te verwonden of een andere persoon pijn te doen:
- Bel 911 of uw lokale noodnummer.
- Blijf bij de persoon totdat er hulp komt.
- Verwijder alle wapens, messen, medicijnen of andere dingen die schade kunnen veroorzaken.
- Luister, maar oordeel, argumenteer, bedreig of schreeuw niet.
Als u denkt dat iemand zelfmoord overweegt, vraag dan hulp bij een crisis of meldpunt voor zelfmoordpreventie. Probeer de National Suicide Prevention Lifeline op 800-273-8255.
