Waggelende Gang: Zwangerschap, Andere Oorzaken En Diagnose

2024 Auteur: Jesus Peterson | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 11:22

Wat is een waggelende gang?

Waggelen gang, ook wel bekend als myopathische gang, is een manier van lopen. Het wordt veroorzaakt door spierzwakte in de bekkengordel, een komvormig netwerk van spieren en botten dat je romp verbindt met je heupen en benen. Het is ook verantwoordelijk voor het helpen balanceren.

Als u een zwakke bekkengordel heeft, is het moeilijker om tijdens het lopen in evenwicht te blijven. Als gevolg hiervan zwaait je lichaam heen en weer om te voorkomen dat je valt. Je heupen kunnen ook aan één kant zakken terwijl je loopt.

Blijf lezen om meer te weten te komen over wat een waggelende gang veroorzaakt bij zowel volwassenen als kinderen.

Zwangerschap

Waggelende gangen worden vaak gezien bij zwangere vrouwen, vooral tijdens het derde trimester. Dit kan verschillende oorzaken hebben.

Tijdens uw tweede trimester begint uw lichaam relaxine te produceren, een hormoon dat de gewrichten en ligamenten in uw bekken ontspant, waardoor het breder wordt. Een breder bekken maakt arbeid en bevalling zowel gemakkelijker als veiliger, maar kan ook van invloed zijn op uw manier van lopen. Naast relaxin kan neerwaartse druk van de groeiende foetus ook je bekken verwijden.

In de latere stadia van de zwangerschap begint uw maag aanzienlijk uit te steken, wat uw zwaartepunt kan afwerpen en het moeilijker kan maken om te balanceren, vooral tijdens het lopen. Uw ruggengraat en bekken kunnen ook naar binnen buigen om uw groeiende maag te ondersteunen, waardoor u lichtjes achterover leunt terwijl u staat of loopt. Beide factoren kunnen ook een waggelende gang veroorzaken.

Een waggelende gang hebben tijdens de zwangerschap is normaal en niets om je zorgen over te maken. Het kan zelfs uw risico op vallen verminderen. Waggelende gangen verdwijnen meestal na je bevalling, maar je kunt er nog een aantal maanden doorgaan.

Andere oorzaken

Leeftijd

De meeste jonge kinderen, vooral peuters, lopen niet zoals volwassenen. Het kost tijd om de mechanica van lopen en balans te perfectioneren. Bij kinderen van 2 jaar en jonger zijn korte stappen en waggelende gang normaal. Een waggelende gang die niet verdwijnt op de leeftijd van 3 jaar kan echter een teken zijn van een onderliggend probleem, vooral als het gepaard gaat met:

• tenen lopen of lopen op de ballen van de voeten
• een uitstekende buik
• vallen of struikelen
• laag uithoudingsvermogen

Een waggelende gang bij een kind ouder dan 3 jaar kan een symptoom zijn van:

• spierdystrofie
• hersenverlamming
• aangeboren heupdysplasie
• lumbale lordose

Sommige van deze aandoeningen, zoals lumbale lordose, verdwijnen vaak vanzelf. Anderen hebben echter behandeling nodig, dus het is het beste om met de kinderarts van uw kind samen te werken om de onderliggende oorzaak te achterhalen. In sommige gevallen moet uw kind mogelijk alleen met een fysiotherapeut werken.

Spierdystrofie

Spierdystrofie (MD) verwijst naar een groep zeldzame ziekten die de spieren verzwakken, waardoor ze na verloop van tijd afbreken. Een waggelende gang is een symptoom van verschillende soorten MD, waaronder:

• Duchenne MD. Deze aandoening komt bijna uitsluitend voor bij jongens en tast de armen, benen en bekken aan. Een van de eerste tekenen is dat je moeite hebt met kruipen of opstaan van de vloer. Duchenne MD wordt gediagnosticeerd in de vroege kinderjaren.
• Becker MD. Deze aandoening komt ook het meest voor bij jongens en is een mildere vorm van Duchenne MD. Het tast de spieren van de schouders, het bekken, de heupen en de dijen aan. Becker MD wordt vaak gediagnosticeerd in de late kinderjaren of vroege adolescentie.

Hoewel MD niet te genezen is, zijn er verschillende opties om de progressie te vertragen en de mobiliteit te verbeteren. Deze omvatten:

• ondersteunende apparatuur
• looptraining, een vorm van fysiotherapie
• medicatie
• chirurgie

Heupdysplasie bij zuigelingen

De heupgewrichten van sommige baby's ontwikkelen zich niet zoals ze zouden moeten. Dit resulteert in ondiepe heupkassen die heupdislocatie veel waarschijnlijker maken. In sommige gevallen kunnen de ligamenten die het heupgewricht op hun plaats houden ook los zitten, wat leidt tot instabiliteit. Heupdysplasie bij baby's kan bij de geboorte aanwezig zijn of zich gedurende het eerste jaar ontwikkelen. In sommige gevallen kan te strak inbakeren ook heupdysplasie bij kinderen veroorzaken.

Bijkomende symptomen van heupdysplasie bij kinderen zijn onder meer:

• poten van verschillende lengtes
• mank lopen of tenen lopen
• verminderde mobiliteit of flexibiliteit in één been of aan één kant van het lichaam
• ongelijke huidplooien op de dijen

Kinderartsen screenen gewoonlijk op heupdysplasie bij de geboorte en tijdens regelmatige controles gedurende het eerste jaar. Als het vroeg wordt opgemerkt, kan het meestal worden behandeld met hulpmiddelen, zoals een harnas of beugel. Oudere baby's hebben mogelijk een cast of operatie nodig voor een goede behandeling.

Spinale spieratrofie

Spinale spieratrofie (SMA) is een erfelijke neurologische aandoening. Het veroorzaakt verslechtering van de motorneuronen van uw ruggenmerg, wat resulteert in spierzwakte en andere symptomen. Een vorm van SMA, autosomaal dominante spinale spieratrofie genaamd met overheersing van de onderste ledematen, veroorzaakt spierzwakte en verlies van spierweefsel in uw dijen. Deze vorm van SMA is zeldzaam en begint meestal in de vroege kinderjaren.

Naast een waggelende gang kan autosomaal dominante spinale spieratrofie met overheersing van de onderste ledematen ook leiden tot:

• voet misvormingen
• hoge of lage spierspanning
• overdreven curve in de onderrug
• ademhalingsproblemen
• kleine hoofdomvang

Er is geen remedie voor SMA, maar medicatie, fysiotherapie en chirurgie kunnen allemaal helpen de symptomen onder controle te houden.

Hoe wordt de diagnose gesteld?

Er zijn verschillende methoden om erachter te komen wat een waggelende gang veroorzaakt. Na controle van eventuele aanvullende symptomen via een lichamelijk onderzoek, kan uw arts een van de volgende gebruiken:

• genetische tests om te zoeken naar specifieke ziektemarkers
• spierbiopsie om te controleren op spieraandoeningen
• enzymbloedonderzoek om te controleren op verhoogde niveaus van creatinekinase, een teken van MD
• echografie om te controleren op heupdysplasie

het komt neer op

Waggelen tijdens de zwangerschap komt vaak voor, en verdwijnt meestal kort na de geboorte van de baby of gedurende de volgende paar maanden. Het komt ook vaak voor bij kinderen onder de 2 en gaat vaak vanzelf weg. Als dit niet het geval is, kan dit een symptoom zijn van een onderliggende aandoening, zoals MD of heupdysplasie bij kinderen.